Warhammer Fantasy - Krasnoludy cz6

https://youtu.be/7sstx1A8qq8

Biologia

“Kogo nazywasz małym?!”

~ Gotrek Gurnisson

            Krasnoludy są niskie i generalnie skarłowaciałe - taka już ich natura - ale posiadają ekstremalnie daleko posunięte granice wytrzymałości, siły, są nieugięci w swoich postanowieniach i uparci, przez co wiele innych ras kpi sobie z całej ich rasy. Według samych Krasnoludów, swoim charakterem i budową ucieleśniają wszystkie cechy kamienia i gór. Większość Krasnoludów mierzy od 90 cm do 120 cm wzrostu, są jednak widocznie niezwykle tęgie i dobrze zbudowane. Mają grube, silne, długie i szerokie ramiona i krótkie, ale silne nogi.

Kobiety Krasnoludów mają podobną budowę ciała co ich mężczyźni, mają jednak o wiele więcej zaokrągleń i zamiast zapuszczać brodę, zapuszczają włosy, które w społeczeństwie Krasnoludów są oznaką statusu i wieku. Wszystkie ich cechy sprzyjają im w przetrwaniu w ich podziemnych domach. Ich ociężałe ale krępe ciała dobrze sprawują się w krępujących ciało środowiskach tuneli. Jak można przypuszczać, Krasnoludy są także naturalnymi kopaczami i górnikami. Wiele ich Klanów często nakazuje swoim młodym, czy też jak popularnie się ich nazywa, Brodziątkom, pracować w kopalni lub przejść wojskowy trening, co ma być ich próbą i przejściem w okres dorosłości.

Zwyczajem, choć i w większości wypadków społecznym obowiązkiem wszystkich męskich Krasnoludów jest posiadanie jakiegokolwiek rodzaju brody. Większość młodych Krasnoludów zaczyna zapuszczać brodę w relatywnie wczesnym wieku i kontynuują ten zwyczaj do końca życia. Brody są integralną częścią Krasnoludzkiego patriarchalnego społeczeństwa, jako że to broda Krasnoluda często wskazuje na to, ile może mieć lat, jak wielki jest jego majątek, czy doświadczenie. Im dłuższa broda, tym większym szacunkiem może cieszyć się ze strony swoich rówieśników i społeczeństwa. Krasnoludy są także bardzo dobrze znane jako rasa alkoholików. Wręcz słyną z warzenia najlepszego piwa na świecie - wielu Krasnoludów nie pragnie niczego innego od życia, niż tylko usiąść i pobawić się trochę z własnymi kompanami, śpiewając wesołe melodie i pijąc piwo do wschodu słońca. Lud Krasnoludów ma naturalnie o wiele silniejsze wątroby niż ludzie, przez co mogą one pić wielkie ilości alkoholu bez zbyt uporczywych dolegliwości (w rzeczy samej, Krasnoludzkie piwo jest dla nich wręcz odżywcze - Krasnoludy są w stanie przetrwać tygodnie pijąc wyłącznie piwo i cały czas trzeźwo myśleć).

Inną cechą charakterystyczną Krasnoludów jest ich dziwna odporność na wszelkiego rodzaju magię. Nie są one wstanie poczuć i kontrolować Wiatrów Magii, niepodobnie innym rasom na Świecie. W zasadzie, rasa Krasnoludów jest tak odporna na działanie magii, iż nie straszne im wszelkiego rodzaju mutacje, będące trudnymi i powszechnymi skutkami ubocznymi, utożsamianymi z rasami uprawiającymi czary. Jedynym sposobem na to, by Krasnolud faktycznie posługiwał się magią, jest używanie przez niego Run, czy też praktykowanie kowalstwa runicznego.

Etapy życia

            Krasnoludy starzeją się wolniej niż ludzie, choć różnica między tymi dwoma rasami nie jest tak wielka, jak można by przypuszczać na podstawie średnich długości życia ich przedstawicieli. Przykładowo, ludzie dość rzadko rosną po ukończeniu szesnastego roku życia, podczas gdy Krasnoludy przestają rosnąć między osiemnastymi a dwudziestymi urodzinami. “Nauvsdeg” lub “Dzień Nadania Imienia” jest uważany za pierwszy dzień życia każdego Krasnoluda. Tego dnia rodzice noworodka, którym towarzyszą starsi klanu i wszyscy żywi, bezpośredni przodkowie dziecka przedstawiają go w świątyniach Grungniego i Valayi, gdzie otrzymują błogosławieństwo Bogów-Przodków. Wpierw męska część rodziny dziecka zabiera je do Świątyni Grungniego, gdzie narodziny uwzględnia się w annałach historii twierdzy. Dziecko jest następnie oddawane kobietom, by te w radosnej procesji udały się do świątyni Valayi. Tam, dziecko przekazywane jest z rąk do rąk przez dym serca Valayi i karmione pierwszą łyżką kamiennej zupy, co jest rytuałem wstąpienia do klanu jego nowego członka.

            Choć Krasnoludy zwykły pobierać się szybciej - szczególnie w szlacheckich rodzinach - ludzie ze Starego Świata zazwyczaj uznawani są za dojrzałych w wieku szesnastu lat. Krasnoludy pozostają zaś dziećmi i młodzikami aż do trzydziestego roku życia. Ich dzieciństwo mija im zazwyczaj na naukach rzemiosła ich klanu, poznawaniu jego tradycji i miejsca, jakie zajmuje ono w społeczeństwie. Na dodatek, wszystkie młode Krasnoludy ze wszystkich klanów i niezależnie od płci muszą poznać podstawy górnictwa. Przynajmniej dwa lata z życia każdego Krasnoluda są wyjęte na rzecz pracy w kopalniach należących do twierdzy, w której przyszli na świat. W czasie ich pracy, niektórzy z tych “Garazi” lub “Knublstubi” (“młodych” w Khazalickim), mogą nauczyć się umiejętności związanych z kształtowaniem metalu i kowalstwem.

            Jednym z najważniejszych wydarzeń w życiu Krasnoluda jest wstąpienie w dorosłość. Przy tej okazji, musi on przejść przez rytuał “Kumenouht”, w którym młody Krasnolud formalnie wstępuje do klanu. Te klany, których członkowie żyją w bardziej rozproszonych osadach zazwyczaj czekają aż do dnia wspólnego “Zagazdregu”, czy też “Dnia Zapamiętania”, przy okazji którego można odprawić Kumenouht. Krasnolud osiągający pełnoletniość składa ofiarę przodkom swojego klanu i Bogom Przodkom. Ofiara zazwyczaj składa się z tego, co młody Krasnolud stworzył własnoręcznie w latach swojej młodości - dzięki temu ma okazję zaprezentować nabyte w fachu swojego klanu umiejętności. Przykładowo, młody Krasnolud z klanu piwowarów złoży w ofierze beczkę ciemnego piwa, podczas gdy Krasnolud z klanu jubilerów zaoferuje nieco własnoręcznie zrobionej biżuterii lub własnoręcznie ukształtowanych klejnotów. Stari klanu obdarzą nowego, dojrzałego Krasnoluda w swoim klanie pierwszym zestawem narzędzi oraz insygniami gildii rzemieślniczej klanu. Na tym etapie, Krasnolud uważany jest za “Gnutrommiego”, lub “Młodego Członka Klanu”.

            Jako Młody Członek Klanu, Krasnolud zaczyna budować swoją reputację w klanie. Większość Krasnoludzkich mężczyzn staje się wówczas uczniami jednego ze starszych członków klanu, którzy przekazują im szczegółową wiedzę odnośnie uprawianego przez Gildię klanu rzemiosła, ważnych umiejętności i wiedzy na temat Gildii - tak zaczyna się drugi etap ich nauki. Krasnoludzkie panny zwracają się zaś wówczas w stronę wyboru odpowiedniego partnera do roli współmałżonka, a dzięki mądrym starszym z ich klanu, najprawdopodobniej ich głównym obowiązkiem stanie się zacieśnianie więzi z innymi, godnymi uwagi klanami.

            Za wyjątkiem najbardziej ekstremalnych okoliczności, młoda Krasnoludka musi poślubić mężczyznę spoza własnego klanu i jednocześnie nigdy nie może wyjść za Krasnoluda spoza jej własnej twierdzy. Księżniki królewskich rodów są zazwyczaj jedynymi, które mają okazję poślubić Krasnoluda z królewskiego klanu innej, sprzymierzonej twierdzy, choć generalnie mają one o wiele większą wolność wyboru niż ich ludzkie odpowiedniczki. Poślubienie przez Krasnoludkę Krasnoluda o niższym statusie społecznym wydaje się być w krasnoludzkim społeczeństwie akceptowalne, jeśli tylko wybranek Krasnoludzkiej panny ma nienaganny charakter i jest dość bogaty, by utrzymać jej pełen komfortu styl życia na odpowiednim poziomie luksusu.

            W wieku siedemdziesięciu lat, Krasnolud staje się znany jako “Altrommi”, lub “Pełnobrody”. Gdy tylko Krasnolud osiągnie wymagany wiek, uważany jest za dojrzałego członka klanu i pozwala mu się na czerpanie korzyści z nabytych wcześniej umiejętności. Odpowiedzialni za rozwiązywanie sporów, które mogą pojawić się, gdy dwóch Pełnobrodych upatrzyło sobie tego samego ucznia, lub jeśli któryś z Młodych Członków Klanu nie został wybrany przez żadnego starszego. Mała część Pełnobrodych każdego klanu zazwyczaj skupia się na doskonaleniu mistrzostwa klanu w jego rzemiośle i jak uważają, nie idzie to w parze z przyjmowaniem nowych czeladników. Jest to zazwyczaj okres w życiu Krasnoluda, w którym zaczyna on myśleć o ożenku z właściwą wybranką serca i własnych dzieciach.

            Sto dwudzieste urodziny wiążą się z honorem nadania Krasnoludom tytułu “Langktrommi”, oznaczającego “Długobrodych”. Choć nie są oni jeszcze uważani za starszych klanu, Długobrodzi są szanowani za swoją mądrość, umiejętności i wiedzę z zakresu tradycji i rzemiosła klanu. Ich reputacja wykracza daleko poza granice własnego klanu. Niekiedy zdarza się nawet, że Krasnoludy z danego klanu polecają innym Krasnoludom sztukmistrza z innego klanu. Niektórzy Długobrodzi przyjmują do siebie uczniów, jednak ogólnie od Krasnoludów w tym etapie swojego życia oczekuje się doskonalenia rzemiosła klanu bez obciążania się odpowiedzialnością za młodego ucznia. To właśnie z ręki Długobrodych na świat wychodzą największe dzieła z obrębu Krasnoludzkich klanów. Jeśli jacyś Długobrodzi do tej pory nie związali się z żadną Krasnoludką, to najprawdopodobniej będą oni sami już do końca życia - tacy Długobrodzi zazwyczaj poświęcają swoje życia na doskonalenie się we własnym rzemiośle.

            W wieku stu pięćdziesięciu lat, Krasnolud staje się znany jako “Throngrink”, lub Starszy Klanu. Wszyscy Starsi stają się częścią Rady Starszych z uwagi na ich wiek, mądrość i długość ich bród (lub włosów, jeśli chodzi o kobiety Krasnoludów). Rada zajmuje się wszystkimi sprawami, które oddziałują na klan bezpośrednio i są w interesie klanu. W niektórych klanach, Rada posiada autorytet do decydowania o przyszłych krokach klanu; w innych - szczególnie w klanach wojowników - Rada może zrobić jeszcze więcej, niż tylko opowiedzieć się za kierunkiem działań. Gdy Krasnolud osiągnie wymagany wiek, staje się Starszym Klanu na resztę swojego życia.

            Po osiągnięciu niezwykle sędziwego wieku dwustu lat, Krasnolud otrzymuje ekstremalnie uprzywilejowany tytuł “Gormtrommi”, co da się przetłumaczyć jako “Wielkobrodzi”. Choć jest ich niewielu, Wielkobrodzi są niezwykle szanowani zarówno przez klan, jak i przez całe społeczeństwo. Ich wiedza i doświadczenie są niezwykle cenne dla klanu i gildii rzemieślniczych w trudnych czasach. Niektórzy wybierają dalszą służbę w Radzie Starszych, podczas gdy inni wolą dalej pałać się swoim rzemiosłem. Mistrzowie wiedzy i mistrzowie kowalstwa runicznego to niemal wyłącznie Wielkobrodzi.

            Te niezwykle rzadkie przypadki Krasnoludów, które dożywają czterystu lat, otrzymują legendarny status “Karugrombhti” - Żywych Przodków. Żywi Przodkowie są jednymi z największych postaci w społeczeństwie Krasnoludów. Są czczeni niczym błogosławieni Bogowie-Przodkowie i we własnych klanach symbolizują szczęście. Podczas gdy ludzie stają się na starość o wiele bardziej delikatni, wigor Krasnoludów wraz z wiekiem praktycznie się nie zmienia. Mówi się, że jedynymi rzeczami, które mogłyby zaszkodzić Żywym Przodkom jest poważna kontuzja lub śmiertelna zaraza.

            Niekiedy mówi się, że Żywi Przodkowie są zbyt uparci, by umrzeć; pośród Krasnoludów o wiele większym wyrazem szacunku będą słowa głoszące, że Żywi Przodkowie mają ważniejsze rzeczy na głowie niż śmierć. Te starożytne Krasnoludy są napędzane pragnieniem zdobywania wiedzy i potrzebą wykonywania pewnych ważnych  dla społeczeństwa zadań. Wydaje się, jak gdyby zwyczajnie się nie starzały. Przykładowo, Wielki Kowal Run Kragg Ponury, w 2512 r. świętował 1620. urodziny.

Śmierć i pochówek

            Krasnoludy żyją niezwykle długo. W zasadzie, często mawia się, że tak długo, jak długo Krasnolud ma jakiś cel w życiu, tak długo nie umrze z przyczyn naturalnych. Nie mniej należy pamiętać, że wszystkie Krasnoludy są w pełni śmiertelne.

            Według starożytnej wiedzy, to ziemia dała Krasnoludom życie. Po śmierci ich ciała są więc jej zwracane w podzięce za podarowane życie, podczas gdy duchy pogrzebanych odbywają podróż do wielkich domów swoich przodków, gdzie spędzają wieczność. Za odprawienie specjalnych rytuałów pogrzebowych odpowiedzialni są kapłani Gazula.

            Krasnoludy, które umierają ze starości, jeszcze za życia zaczynają odczuwać osłabienie ich wytrzymałości i siły. Po tym szybko poznają, że w końcu przyszedł na nie czas. Wówczas wzywa się kapłana Gazula, a umierający Krasnolud przekazuje mu wszystkie osobiste skarby, które będą towarzyszyły mu w ostatniej podróży. Później, następcy umierającego gromadzą się wokół niego, by usłyszeć jego ostatnią wolę i być świadkami przekazania spadku - bardzo przypomina to odczytanie ostatniej woli zmarłego w społeczeństwach ludzi, z tym, że u Krasnoludów cały ten proces ma miejsce jeszcze przed śmiercią. Kiedy tylko ostatnia wola została już odczytana, Krasnolud najczęściej będzie sobie życzył spędzić swój pozostały czas na tym świecie z przyjaciółmi i rodziną.

            Gdy śmierć w końcu po niego przyjdzie, kapłani powracają i zabierają jego ciało do Świątyni Gazula, gdzie przez cztery dni kapłani proszą Gazula o ochronę ciała zmarłego, tak, by jego duch był w stanie bezpiecznie dotrzeć do domu jego Przodków. Podobnie jak ma to miejsce w przypadku rytuałów odprawianych przez Kapłanów Morra, rytuały te także służą ochronie ciała przed zapędami nekromantów. Po czterech dniach Krasnolud zostaje pochowany w krypcie swojego klanu. Następnie kapłan Gazula nakłada na bramę krypty specjalną runę, która zapobiega zbezczeszczeniu miejsca pochówku członków klanu do czasu następnego pogrzebu. Te Krasnoludy, które giną w bitwie, dostępują tych samych rytuałów dzięki obecności towarzyszącego danej armii kapłana, jednak nie cieszą się one tak wielkim szacunkiem jak te Krasnoludy, które umarły ze starości we własnej twierdzy. Zamiast tego, grzebie się je na polu bitwy. Tylko ciała Królów, Kowali Run i Starszyzny zwracane są z powrotem do ich domów, gdzie czeka ich odpowiedni pochówek.