Drukhari, Mroczni Eldarzy cz1

https://youtu.be/GqkaA9G7TWo

MROCZNI ELDARZY

„My jesteśmy panami rozpaczy, mistrzami terroru. Strach i agonia są naszym mięsem i winem, a tych zaiste nie brakuje!” – Przypisywane Asdrubaelowi Vectowi

            Mroczni Eldarzy, nazywani również bardziej poprawnie Drukhari lub po prostu „Mrocznymi” w Aeldarskim Leksykonie, są porzuconymi i zepsutymi do szpiku kości Eldarami oraz krewnymi Asurianich żyjących na Świato-Statkach. Podobnie jak ich kuzyni, są częścią starożytnej i wysoce zawansowanej technologicznie cywilizacji wymierających humanoidów. Samo określenie „Mroczni Eldarzy”, lub „Eladrith Ynneas” w języku Aeldari zostało po raz pierwszy użyte przez Najwyższego Władcę Commorragh Asdrubaela Vecta w 32 Millenium.

            Armie Drukhari, podobnie jak ich Asuryańskie odpowiedniki, w walce korzystają zwykle z przewagi swojej mobilności i zaawansowanej technologii, chociaż w starciach z innymi rasami Drogi Mlecznej stosunkowo często brak im wytrzymałości czy liczebności.

            Drukhari w najlepsze oddają się piractwu, łowom na niewolników i ich torturowaniu, a wszystko to w akompaniamencie ekstremalnego, hedonistycznego sadyzmu. Ich armie używają różnych pojazdów i ścigaczy antygrawitacyjnych, dzięki którym wyprowadzają szybkie ataki. Uderzają na swoje ofiary bez ostrzeżenia, używając do tego międzywymiarowego labiryntu Pajęczego Traktu by przemierzać Galaktykę o wiele bezpieczniej i szybciej niż inne gatunki używające do tego celu skoków przez Osnowę.

            Drukhari są wyjątkową rasą pośród wszystkich inteligentnych gatunków Drogi Mlecznej, ponieważ nie osiedlają się na planetach, a koncentrują się w jednym miejscu wewnątrz ukrytej części Aeldarskiego Pajęczego Traktu – w Mrocznym Mieście Commorragh.

            Drukhari to głównie piraci i łowcy niewolników, którzy polują na swoje rozsiane po całej galaktyce ofiary by zaspokoić swój głód, przeklęte pożądanie cierpienia dusz zwane „Pragnieniem”, a niektórzy z nich są również najemnikami sprzedającymi swoje umiejętności innym gatunkom podróżującym przez pustkę przestrzeni kosmicznej.

            Drukhari są żyjącymi ucieleśnieniami wszystkiego co rozpustne i okrutne w rasie Eldarów. Niezwykle inteligentni i zepsuci do granic szaleństwa żerują na fizycznym i emocjonalnym bólu innych, bowiem pożywianie się metafizycznymi produktami cierpienia jest jedyną metodą, dzięki której mogą spowolnić proces pochłonięcia ich własnych dusz przez najmłodszego Boga Chaosu - Slaanesha.

            Drukhari, a w szczególności członkowie ich kasty wojowników, są wysokimi, szczupłymi i bladolicymi humanoidami. Ich alabastrowa skóra jest trupioblada, bowiem w ich dominium brak jest prawdziwego, życiodajnego światła słonecznego, które mogłoby przyciemnić ich skórę.

            Postronki silnych i smukłych mięśni kształtują ich atletyczną sylwetkę, dając Mrocznym Eldarom przeciętnie więcej fizycznej siły niż u ich kuzynów ze Świato-Statków, a sami Drukhari bardzo cenią sobie cielesną doskonałość i waleczność w bezpośrednich starciach. Jednak pomimo ich pozornego fizycznego piękna. Patrząc na nich przez oczy Psionika ukazuje się ich prawdziwa, mroczna natura. Uwidacznia się wówczas tworzące ich jestestwo plugastwo, pragnienie cierpienia i strachu innych myślących istot, którymi będą mogli próbować nasycić bezdenną pustkę ich dusz.

            Również, niepodobnie do Eldarów ze Świato-Statków, Drukhari stronią w swojej kulturze od nawiązań do swoich wciąż potężnych talentów psionicznych, na co dzień pogardzając psionikami wszelkiej maści. Jest tak, ponieważ dla Mrocznych Eldarów używanie jakichkolwiek umiejętności psionicznych kończy się ściągnięciem na siebie uwagi Tej Który Pragnie, sprawiając, że ich i tak już niepewne jestestwo z łatwością zostaje pożarte przez Księcia Chaosu.

            Nomenklatura

            Wszystkie istoty jednego gatunku, które miliony Terrańskich lat temu tworzyły Aeldarskie Imperium są nazywane „Aeldari”, jednak w wyniku Upadku Eldarów różne grupy ocaleńców przyjęły nowe nazwy dla swoich różniących się od siebie społeczności.

            Aeldari, którzy odlecieli ze swojego starożytnego imperium na pokładach Świato-Statków ostatecznie zaczęli sami siebie nazywać mianem „Asuryanich”, odkąd ich kultura została całkowicie zmieniona przez wybranie Ścieżki Asuryanich, którzy wierzyli, że została ona im przedstawiona przez naczelne Aeldarskie bóstwo, Króla Feniksa Asuryana. Jak na ironię, Asuryanie stali się znani innym gatunkom jako po prostu Eldarzy, a nazwa ta została omyłkowo nadana całemu ich gatunkowi przez sługi Imperium wiele tysiącleci temu.

            Dla przykładu, Drukhari, okrutna frakcja starożytnych Aeldari, która wybrała pozostanie wewnątrz Pajęczego Traktu po Upadku, by kontynuować dekadencką i hedonistyczną egzystencję, która doprowadziła ich gatunek na skraj wymarcia, są często nazywani przez postronnych jako „Mroczni  Eldarzy”, określenie to jest jednak rzadko używane przez samych zainteresowanych, a pierwsze jego użycie w społeczności Drukhari przypisuje się Asdrubaelowi Vectowi, który ukuł je z Aeldarskigo wyrażenia „Eladrith Ynneas”.

            Aeldari miłujący dziką naturę, którzy osiedlili się na Dziewiczych Światach solarne dekady przed Upadkiem z nadzieją na uniknięcie skutków wciąż pogłębiającego się zepsucia ich kultury znani są jako Eldarscy Uchodźcy

            Sługi Aeldarskiego Śmiejącego się Boga Cegorach, którzy uniknęli masakry w czasie Upadku dzięki przebywaniu w odmętach Pajęczego Traktu nazywani są Harlequinami w większości tłumaczeń z Aeldarskiego na Niski Gotyk.

            W ciągu ostatnich lat, od czasu powstania Ynnari, pod ich sztandarem jednoczą się Aeldari ze wszystkich istniejących frakcji ich rasy, dzięki czemu Asuryani po raz kolejny zaczęli odnosić się do siebie mianem „Aeldari”, odzwierciedlając ich wierzenia, że wraz ze zbudzeniem Ynnead, Aeldarskiego Boga zmarłych, ich gatunek po raz kolejny wkroczy na ścieżkę do wskrzeszenia ich dawno utraconej świetności.

            Chociaż obecnie bardziej poprawną formą mówienia o Asuryanich jest „Aeldari ze Świato-Statków”, to w Imperium wciąż często mówi się o nich po prostu Eldarzy, a przez inne Eldarskie frakcje wciąż nazywani są „Asuryani”. Natomaist w stosunku do Drukhari w Imperium niezmiennie używa się określenia „Mroczni Eldarzy”.

            Historia Drukhari:

            „Zrodzeni w najmroczniejszych odmętach wszechświata nikczemni Eldarzy są klątwą ciążącą nad wszystkimi rasami galaktyki. Przez niezliczone tysiąclecia żywili się na nas, wychodząc z cienistych, mrocznych miejsc w czasie swoich najazdów pełnych terroru i przemocy, masakrując lub porywając wszystkich, którzy weszli im w drogę. To, że są oni doszczętnie źli i nieludzdcy, pozostaje bez wątpliwości.”

– Wysoki Lord Khouron, Imperialny Dowódca Astherax

            Mroczni Eldarzy to zimnokrwiści łupieżcy, dla których galaktyka i wszyscy jej mieszkańcy są nie wiele więcej niż bydłem przeznaczonym do zniewolenia. Ci piraci uderzają nagle i z pełną mocą, wyłaniając się z mroków Pajęczego Traktu by zniknąć zanim przeciwnik będzie mógł zareagować. Mroczni Eldarzy są zniekształconym odbiciem ich kuzynów żyjących na Świato-Statkach. Zamieszkują dziwny wymiar Pajęczego Traktu nazywany Commorragh – olbrzymą, cyklopową, międzywymiarową metropolię, która nie bez powodu jest nazywana Mrocznym Miastem. Mroczni Eldarzy żywią się negatywnymi emocjami, poświęcając swoje życia niekońcącym się cyklom wojennych najazdów na materialny wszechświat, w którym starają się wywołać tyle strachu i cierpienia, ile tylko są w stanie. Zmuszeni przez przewrotne zrządzenie losu do porzucenia swoich talentów psionicznych Mroczni Eldarzy dążą do osiągnięcia maksimum potencjału fizyczności. Ich atletyzm i szybkość są jednymi z ich najsilniej wyrażonych cech, prześcigniętych być może jedynie przez ich sadyzm i arogancję. W połączeniu z ich śmiercionośną, arkaniczną nauką, czynią z Mrocznych Eldarów jedną z najbardziej niebezpiecznych ras w całej galaktyce.