Magnus Czerwony i Tysiąc Synów cz7

https://youtu.be/0FEVeeqBp_E

1. Epoka Odsłonięcia, M41

Splądrowanie Etiammun Reclusiam (Nieznana data, M41) - Mordant Hex, Czarnoksiężnik z ugrupowania Po Sześciokrot Przeklętych, został wysłany przez Ahrimana na opuszczoną, pozbawioną atmosfery planetę Etiamnum III na odległym Wschodnim Krańcu Galaktyki. Przybycie na powierzchnię świata statków desantowych Tysiąca Synów zaburzyło spokój, który otaczał świat od tysięcy lat. Tamtejsza niewielka populacja pustelników zebrała się w głównym klasztorze, by powitać przybyłych gości z cichą, pełną zamyślenia akceptacją. Siły Hexa przemierzyły górskie przełęcze i udały się prosto pod adamantowe bramy enklawy pustelników i zapukały w nie dokładnie dziewięć razy. Gdy brama otworzyła się, wielu pustelników wewnątrz zostało zabitych niemal natychmiast przez próżnię okalającą powierzchnię świata, podczas gdy ci, którzy pozostali w zapieczętowanych komnatach klasztoru, zostali dopadnięci i zmasakrowani jeden po drugim. Nawet w obliczu śmierci z rąk Po Sześciokroć Przeklętych, mieszkańcy nie stawiali oporu. Gdy wszyscy pustelnicy byli już martwi, Hex udał się do serca górskiego kompleksu, chcąc dotrzeć do dawno zapomnianej komnaty, zakopanej pod warstwami starożytnej, Imperialnej konstrukcji. Wewnątrz wciąż czeka nagroda, będąca celem misji Hexa - wejście do Pajęczego Traktu.

Forteca Nieskończoności (Nieznana data, M41) - Siła uderzeniowa Imperialnych Pięści, Kowadło Dorna, zaatakowała płonący od wewnątrz Kosmiczny Wrak na zachodniej granicy Segmentum Solar. Wewnątrz ścierają się z Manatem, Wywyższonym Czarnoksiężnikiem Kultu Czasu. Po ciężkiej wojnie o wyczerpanie w mutujących korytarzach ogromnego statku, Kapitan Dantarian zdołał dopaść i zabić herszta Tysiąca Synów w jednej walce. W momencie jego śmierci, statkiem wstrząsnął wybuch eterycznej energii. Nagle Imperialne Pięści pojawiają się na swoim Krążowniku Uderzeniowym, przygotowując się do uderzenia na Kosmiczny Wrak, tak, jak gdyby robili to po raz pierwszy. Tylko niespokojne myśli, pogrzebane głęboko w psychice każdego z Braci Bitewnych sugerują, że wszystko to miało już kiedyś miejsce, jednak nikt z nich nie potrafi wyjaśnić owych myśli ani tego, dlaczego ich Braci jest wokół nich tak mało, pomimo przygotowań do walki. Kosmiczni Marines raz jeszcze ścierają się z Manatem, ale za każdym razem jego śmierć transportuje ich do momentu sprzed rozpoczęcia ataku. Po ósmym ataku na Kosmiczny Wrak, Kowadło Dorna praktycznie przestało istnieć. Za dziewiątym razem, Kapitan Dantarian wkroczył na pokład okrętu samotnie, idąc w stronę śmiejącego się mu w twarz Manata.

Druga Bitwa o Garm (ok. 900 r. M41) - Siły Tysiąca Synów prowadzone przez Czarnoksiężnika Madoxa organizują powstanie Kultu Chaosu, które swoimi mackami ogarnia całą planetę Garm. Jest to idealna przykrywka dla próby wykradnięcia świętej Włóczni Russa. Niedługo po rozpoczęciu się powstania, na powierzchnię świata przybyły znaczne siły Zakonu Kosmicznych Wilków. W czasie kluczowej bitwy między Czarnoksiężnikiem Chaosu a Ragnarem Czarnogrzywym, młody Kosmiczny Wilk wrzucił świętą Włócznię w Portal Osnowy, chcąc zapobiec wezwaniu na powierzchnię świata Demonicznego Księcia Magnusa Czerwonego. Choć nawet Wielki Wilk Logan Grimnar wierzył, że czyn Ragnara uratował Zakon przed katastrofą, wielu Kosmicznych Wilków wierzy, że Ragnar zhańbił siebie i swoich Braci Bitewnych przez stratę jednego z największych reliktów Kosmicznych Wilków.

Arcadia (Nieznana data, M41) - Słynny Czarnoksiężnik Ahriman poprowadził bandę Kosmicznych Marines Chaosu, Synów Marnotrawnych, na Eldarski Świat Harlekinów Arcadię, chcąc splądrować tamtejszą bibliotekę, jedno z największych repozytoriów wiedzy w galaktyce. Astartes pod dowództwem Kapitana Gabriela Angelosa z Zakonu Krwawych Kruków, walcząc u boku Harlekinów, starli się z siłami Ahrimana w walce o przetrwanie biblioteki. Ahriman starał się zdobyć pewne szczególne zapiski na temat Pajęczego Traktu, jednak Harlekini zdołali oszukać Ahrimana co do miejsca, do którego prowadziła jego Brama, przez co nie był on w stanie w pełni zatriumfować.

Wyłom w Pajęczym Trakcie (999 r. M41) - Ahriman posiadł wiedzę potrzebną mu do opracowania metody wdarcia się do Pajęczego Traktu dzięki swojemu nowemu jeńcowi - Bronislawowi Czevakowi. Czevak był wówczas uznanym jedynym człowiekiem we wszechświecie, który kiedykolwiek został zaproszony do Czarnej Biblioteki przez Eldarów w charakterze “gościa.” W rzeczywistości, Eldarzy posłużyli się nim jako przynętą na samego Ahrimana. Czarnoksiężnik wdarł się do Pajęczego Traktu przez dawno zapomniany portal, odkryty przez jego sługi na świecie Etiamnum III. Planeta znalazła się w rękach Imperium po tym, jak strzegący jej Światostatek Altansar zaginął w Oku Grozy całe tysiące lat wcześniej. Jego wtargnięcie zostało uznane za porażkę Widzących Eldarów, którzy nie zdołali przewidzieć przybycia Ahrimana. Sam Eldrad Ulthran został wówczas wezwany do poprowadzenia kontyngentu Eldarów w obronie wyłomu w Pajęczym Trakcie. Ahriman został w krótkim czasie odparty, a sama Brama Pajęczego Traktu - zapieczętowana raz na zawsze. Tajemny Zakon Psykana, który składa się wyłącznie z Bibliotekarzy Krwawych Aniołów przybył na miejsce walki zbyt późno i zamiast wspomóc swoich Eldarskich sojuszników, dowódcy kontyngentu Astartes postanowili ustawić perymetr obronny wokół tamtejszego Rekluzjum, w środku którego znajdowała się zapieczętowana Brama.

Zapieczętowanie Labiryntu (999 r. M41) - Po latach krwawych krucjat wewnątrz Pajęczego Traktu, Ahriman dotarł pod bramy Czarnej Biblioteki, ogromnego i starożytnego repozytorium wiedzy Aeldarich. Tym razem, Arcy-czarnoksiężnik z sukcesem ominął Harlekińskich obrońców i spektralnych strażników poprzez projekcję własnej postaci wewnątrz korytarzy Czarnej Biblioteki, dzięki czemu był w stanie odczytać hermetyczne pergaminy w swojej astralnej formie. Czyniąc to, był w stanie stworzyć kopię osławionego Tomu Labirinthus, mapy do ukrytych przejść w Pajęczym Trakcie.

Kryształowa Noc (999 r. M41) - Niekończący się psioniczny okrzyk zwabia Vaselliska Zakrytego, herszta-Czarnoksiężnika z Legionu Władców Nocy do obsydianowych kopalni Xanthematos. Gdy jego banda zabrała się za wyżynanie Imperialnej załogi kopalni, groza zabitych ludzi odbiła się echem w formie bezcielesnych duchów Osnowy. Widok spektralnych postaci tłoczących się w kopalniach i wycie strachu odwraca uwagę Vaselliska od prawdziwego czarnoksięstwa, rozgrywanego w tle; planeta została związana silnym zaklęciem Hasopheta i jego Pożeraczy Umysłów. Gdy Vasellisk zaczyna szaleć z rozkoszy z nad wypełnionymi grozą kopalniami, Pożeracze Umysłów zapieczętowują je, zamykając Władców Nocy wewnątrz. W ostatnim przejawie okrutnej klątwy nałożonej przez Hasopheta, duchy umarłych zostają obleczone Ogniem Osnowy, wypełniając podziemne tunele dzikim płomieniem. Do czasu, gdy kopalnie zostają otwarte po raz kolejny, Władcy Nocy byli już tylko pyłem - wszyscy, poza samym Vaselliskiem Zakrytym, którego ciało zostało stopione i zamienione w czarne szkło. Zakryty Kryształ staje się w oczach Hasopheta nagrodą za poprawne wykonanie 765. rytuału. Sam artefakt wciąż pulsuje psioniczną energią Czarnoksiężnika, którym niegdyś był.

Splecione Przeznaczenie (999 r. M41) - Rozpoczynając wprowadzanie w życie planu, który zmieni galaktykę na zawsze, Magnus Czerwony wezwał swojego wygnanego przed tysiącami lat syna - Ahzeka Ahrimana - z powrotem na Planetę Czarnoksiężników, kończąc jego długie wygnanie. Kiedy ten dociera już na miejsce, Prymarcha zaproponował mu sojusz, oferując wspólną pracę ku wspólnym celom.

Powrót Klątwy (999 r. M41) - Na krótko po zjednoczeniu się ze swoimi dawno zaginionymi Wilczymi Braćmi, Kosmiczne Wilki zdają sobie sprawę, że ich rodzimy Układ został spowity w szalejących Burzach Osnowy i ogromnej demonicznej inwazji. Szarzy Rycerze i Mroczne Anioły przybyły do Układu Fenris, by wspomóc Synów Russa w zdławieniu zagrożenia, ale Imperialne siły zostały zmuszone do zatrzymania swojej ofensywy przez jednego z najbardziej oddanych sług Tzeentcha - Changelinga. To Szarzy Rycerze pierwsi zauważają wzory tworzone przez Burze Osnowy, przypominające symbole z ich najstarszych tomów i niewidziane w galaktyce od dziesięciu tysięcy lat. Burze Osnowy utworzyły symbol zemsty, ostatnio użyty na Prospero przez Tysiąc Synów, w czasie słynnego upadku ich planety.

Oblężenie Układu Fenris (999 r. M41) - W dniu oblężenia rodzimego Układu Gwiezdnego Kosmicznych Wilków przez Demony, dziewięć Srebrnych Wież pojawiło się nad Fenrisiańskim niebem. Z ich wewnętrznych, wypełnionych energią osnowy korytarzy, na światło dzienne wyszły szeregi Legionu Tysiąca Synów, gotowych wywrzeć zemstę na Zakonie, który dziesięć tysięcy lat wcześniej zniszczył ich dom. Hordy Tzaangorsów i zmutowanych Kultystów Chaosu zaczęły szarżować na wskroś przez zamarznięte równiny. Tuż za nimi maszerowały zwarte oddziały Marines Pieczęci i Terminatorzy Kultu Skarabeusza. Z ukrytych portali na stepy Fenrisa wychodzi ich jeszcze więcej - to oddziały przywróconego do łask Ahrimana dołączyły do walki. Dzięki przejściu za Arcy-czarnoksiężnikiem przez Pajęczy Trakt, jego siły są w stanie zaatakować Wilki i ich sojuszników z zaskoczenia, podpalając Adeptus Astartes trzaskającą, psioniczną energią, tuż po ich opuszczeniu Wymiaru Labiryntu. Gdy Imperialne linie dzielnie stawiły opór najeźdźcy, Srebrne Wieże rozświetlają się geomantyczną mocą i zaczynają zasysać wewnętrzną energię samego Fenrisa. Trzeciego solarnego dnia walk, powietrze wypełnia już ogień. Czarnoksiężnicy na całej planecie wylewają swoją własną moc do wypełnionych ogniem niebios, a w każdej ze Srebrnych Wież dochodzi do rytualnego poświęcenia schwytanych tam Kosmicznych Wilków. Ich śmierć jest okrutna - każdy z nich jest gotowany żywcem w specjalnych, wypełnionych ludzkimi wnętrznościami, rytualnych kotłach. Wyciek mrocznej magii naparł na strukturę rzeczywistości i stworzył w niej słabszy punkt - były to drzwi, przez które na powierzchni Fenrisa stanął Demoniczny Prymarcha Magnus. Karmazynowy Król dołączył do Ahrimana i jego najpotężniejszych akolitów, by razem rozpocząć swój najsilniejszy rytuał w sercu każdej ze Srebrnych Wież. W wyniku ich działań, powierzchnię Fenrisa zalała fala mutagennej energii, powodując, że magma zasilająca Kieł wypełnia się Demonami i wypływa na powierzchnię. Dopiero gdy sąsiadująca z Fenrisem planeta Midgaria została zniszczona, Srebrne Wieże znikają z Układu, jednak świętowanie sił Imperium jest przedwczesne - choć Kosmiczne Wilki o tym nie wiedziały, psioniczne zbiory mocy, przerwane przez wieże z  Midgarii, dały Magnusowi dość mocy, której potrzebował do wprowadzenia w życie planu na niemożliwą do wyobrażenia sobie skalę.

Gardło Wypełnione Krwią (999 r. M41) - Gdy automatyczna obrona Kła została wyłączona, siły Tysiąca Synów zaczęły maszerować w kierunku cytadeli Kosmicznych Wilków. Ostatnią deską ratunku Wilków było ich Gardło - potężne, strzegące Fortecy Klasztornej działo. Na czele pochodu Tysiąca Synów stanął sam Magnus, rozrywając czołgi i całe oddziały Kosmicznych Marines boltami z energii Osnowy. Mając nadzieję na zabicie Demonicznego Prymarchy, Egil Żelazny Wilk strzela działem laserowym, kierując jego lufę w cyklopie oko Magnusa. Karmazynowy Król zdołał jednak zamrozić śmiercionośny pocisk w powietrzu, po czym teleportował samego Egila przed wystrzelony przez niego pocisk, pozwalając, by ten spalił Marine, który dopiero co go wystrzelił. Ten moment odwrócenia uwagi dał Wielkiemu Wilkowi Loganowi Grimnarowi okazję do zadania Magnusowi ciosu swoim Toporem Morkai. Uderzenie zniszczyło chroniące Prymarchę pieczęcie, nałożone na niego przez Niebieskich Skrybów Tzeentcha. Gdy Magnus zwija się z bólu, błyszcząca na tle nieba straż przednia Puryfikatorów Szarych Rycerzy rozpoczyna swój rytuał wygnania. Białe płomienie okalające ostrza ich broni podpalają Magnusa w świetle jaśniejszym niż Fenrisiańskie słońce. W jednej chwili Karmazynowy Król i jego Legion Tysiąca Synów wraz z demoniczną hordą z Osnowy zostają wypędzeni. Obrońcy Fenrisa wierzą, że powstrzymali złowieszczy plan Magnusa, jednak daleko od Fenrisa, między gwiazdami, próżnia kosmosu zaczęła drżeć…

Ucieleśnienie Magii (999 r. M41) - Napełniona mocą po zniszczeniu Midgardii i wybiciu jej populacji, Planeta Czarnoksiężników przenosi się do rzeczywistości, pojawiając się nad spaloną skorupą Prospero. Z wysokości swego tronu, Magnus spojrzał wówczas na galaktykę zmienioną nie do poznania.