Sanguinius i Krwawe Anioły cz17

https://youtu.be/Ln2YkMg2bFc

Cervan Dante - Władca hordy aniołów i Lord Komandor Krwawych Aniołów w późnych latach M41. Komandor Dante jest jednym z największych bohaterów Imperium. Dla wielu innych Mistrzów Zakonnych, jest on przykładem i źródłem inspiracji. Dla prostych żołnierzy Imperium, jest złotym bogiem, który zstąpił z niebios, by zniszczyć bezbożnych wrogów Imperatora. Powszechnie uważa się, że Dante jest najstarszym żyjącym Kosmicznych Marine w galaktyce (nie licząc kilku Dreadnoughtów). Jest niezrównanym wojownikiem i mistrzem strategii. W trakcie swojej tysiącletniej służby, stoczył niezliczone bitwy i kampanie na niemożliwych do zliczenia światach. Wyolbrzymiona legenda Dantego nieustannie testuje jednak cierpliwość starego wojownika. Nie komentuje on zasłyszanych na swój temat plotek - jest dość mądry, by wiedzieć, że w tych mrocznych czasach Imperium potrzebuje wszystkich bohaterów, jakich jest w stanie zgromadzić. Co zaś tyczy się samego Komandora, wielu wierzy, że Dante już od wielu lat jest zmęczony swoimi obowiązkami. Mimo to, Zwoje Sanguiniusa przekazują opowieści o opancerzonym w złoto wojowniku, który będzie stał w obronie tronu Imperatora, gdy nastanie czas końca. Komandor Dante wierzy, że to on może być postacią opisaną w świętym Zwoju i tylko dlatego wciąż walczy dalej, czekając na wypełnienie się proroctwa w ten jeden, rozstrzygający historię ludzkości dzień.

Kadeus - Były Mistrz Zakonu Krwawych Aniołów. Wziął udział w katastrofalnym oczyszczeniu Kosmicznego Wraku w 996 r. M40, operacji, która przeszła do historii jako Tragedia Secoris. Kadeus, mając u boku Kapitana Dante, był jednym z pięćdziesięciu ocalałych Braci Bitewnych zdolnych do walki na pokładach okrętu zainfekowanego obecnością Genokradów. Po całej operacji to właśnie on został wybrany na następcę Mistrza Sangalla. Jego zadaniem było wyniesienie własnego Zakonu sprzed krawędzi wyginięcia. W czasie swojej służby na stanowisku Mistrza, Kadeus dzierżył ostrze stanowiące relikt, Pretendenta, którym przegnał Demonicznego Księcia Tzeentcha, Sethselametha, po tym, jak ten spustoszył Barkę Bitewną Wzywający Krew. W wynikłej bitwie, Krwawe Anioły zwyciężyły, ale Kadeus był śmiertelnie ranny. To epickie starcie zostało upamiętnione malowanym muralem na pokładzie okrętu, ale niestety Kadeus nigdy nie dożył jego odsłonięcia - Mistrz Zakonu w krótkim czasie po bitwie zmarł od zadanych mu ran we własnej komnacie audiencyjnej (Wielkim Aneksie) w Fortecy Klasztornej Zakonu na Baal. przed swoją śmiercią, Kadeus namaścił Dantego na swojego następcę, po czym wręczył mu Topór Mortalis.

Sangallo - Sangallo był Mistrzem Zakonu Krwawych Aniołów. Poprowadził wielką siłę swoich Astartes do bitwy w czasie Tragedii Secoris. Siła całego Zakonu ruszyła do walki, gdy Kosmiczny Wrak pojawił się w Układzie Secoris, bardzo blisko rodzimego Krwawym Aniołom Baala. Na pokładzie statku, Krwawe Anioły odkryły dziesiątki tysięcy zahibernowanych Genokradów. Opór, jaki Synowie Baala spotkali na swojej drodze był niezwykle zacięty. W wynikłym na wszystkich pokładach chaosie, Sangallo zginął tragiczną śmiercią w boju. Z całego stanu osobowego Zakonu, starcie to przetrwało zaledwie pięćdziesięciu Braci Bitewnych.

Leonid Castivarus - Następca panującego niezwykle krótko Mistrza Kalaela. Lord Dowódca Castivarus został zapamiętany dzięki poprowadzeniu Tarczy Sanguiniusa (połączonej siły Krwawych Aniołów, Astra Militarum i Rycerzy z Domu Griffith) do walki z Orkowym Wagh! w Układzie Czerwonego Nieba. Imperialna obrona w trakcie tamtej bitwy, postrzegana jako idealnie koordynowana przez Mistrza Zakonu, wstrzymała postęp Wagh!, które w krótkim czasie zostało zniszczone.

Kalael - Mistrz Zakonu Krwawych Aniołów w 35. Millenium. Z uwagi na ówczesną tradycję Zakonu, po śmierci jego poprzednika, to Kapitan I Kompanii został wywyższony na pozycję Lorda Komandora, jednak gdy tylko Kapitan Kalael został oficjalnie zaprzysiężony jako nowy Mistrz, niemal natychmiast popadł w Czarny Szał, rzucając cały Zakon w duchowy i organizacyjny kryzys. Doprowadziło to do restrukturyzacji Dowództwa Zakonu, które od tej pory zakładało okres regencji Wysokiego Kapłana i Wysokiego Kapelana Zakonu na wypadek śmierci Mistrza, do czasu, gdy nie zostanie obrany nowy Mistrz. Dzięki tymczasowej władzy, Wysoki Kapelan i Sanguiński Wysoki Kapłan mają szansę sprawdzić siłę woli kandydata na stanowisko Mistrza, tak, by upewnić się, że okrutne wydarzenia, do których doszło za czasów panowania Mistrza Kalaela, nie powtórzą się już nigdy w przyszłości.

Belarius - W niektórych sprzecznych legendach Zakonu, Belarius był pierwszym Mistrzem Zakonu po śmierci Prymarchy z rąk Horusa. Jako bohater Zakonu z czasów Wielkiej Krucjaty i Herezji Horusa, miał on dzierżyć legendarną broń, znaną jako Ostrze Enkarminy, odziedziczoną po samym Sanguiniusie. Legendy głoszą, że to właśnie on został jednogłośnie okrzyknięty następcą Anioła, mającym poprowadzić Zakon Krwawych Aniołów w niepewnej przyszłości. Jego imię może być alternatywną, lub legendarną wersją imienia Raldorona.

Mephiston, Mistrz Librariusa, Władca Śmierci - Przywódca Bibliotekarzy Krwawych Aniołów z czasów 41. Millenium. Mephiston był oryginalnie znany jako Brat Bitewny Calistarius. Był Bibliotekarzem o wyjątkowo silnym charakterze. Klątwa Czarnego Szału ostatecznie dopadła go w czasie walk przed murami Roju Hades, w czasie Drugiej Wojny o Armageddon. Włączony w szeregi Kompanii Śmierci, Calistarius wziął udział w ostatniej ofensywie na budynek Ecclesorium. Był także jednym z wielu ludzi przygniecionych pod zwalonymi na głowy walczących gruzów budynku. Został pogrzebany na całe siedem dni i nocy. W tym czasie, Czarny Szał dopadł go w pełnej sile, ale mimo to, Calistarius robił wszystko, co w jego mocy, by go zdławić. Wola tego wojownika pozostała niezwykle silna. Ostatecznie, wojownik wydostał się z gruzu własnoręcznie jako Mephiston, jeden z najpotężniejszych psioników, jakich Imperium miało kiedykolwiek do zaoferowania. Mephiston otrzymał ogromną moc po przezwyciężeniu Czarnego Szału i Czerwonego Pragnienia nie jeden, a dwa razy w czasie swojej służby. Jest on najpotężniejszym Bibliotekarzem wśród wszystkich Zakonów Astartes i najprawdopodobniej najsilniejszym psionikiem w całym Imperium, nie licząc samego Imperatora. Nadano mu tytuł Władcy Śmierci, po tym, jak z sukcesem udało mu się zdławić trawiące jego umysł Czerwone Pragnienie.

Sanguinor, Przykład Opiekuna - Sanguinor jest złotym aniołem zemsty o nieznanym pochodzeniu, który niekiedy pojawia się na polu bitwy, gdy Krwawe Anioły najbardziej potrzebują wybawienia i zwycięstwa. To kim, lub tak właściwie czym on jest, pozostaje tajemnicą. Według większości Krwawych Aniołów, jest bardziej mitem - honorową częścią tradycji i tajemnic Zakonu. Warunki pola bitwy, w których Sanguinor pojawia się na polu bitwy są tak rozpaczliwe dla Zakonu, że niewielu Braci Bitewnych śmie w ogóle o nim mówić. Niektórzy uważają, że Sanguinorem jest Azkaellon, założyciel Gwardii Sanguińskiej i jej ostatni żywy członek, który w jakiś sposób przetrwał od czasów Herezji Horusa. Większość braci uważa jednak, że w chwili śmierci Sanguiniusa, dusza Prymarchy podzieliła się na dwie części: tą, która w przyszłości przeobraziła się w wadę genetyczną Zakonu i tą, która w swej czystości i szlachetności przybrała cielesną postać Sanguinora. Niezależnie jednak od tego, kim on tak naprawdę jest, Sanguinor pojawia się tylko w chwilach największej potrzeby Zakonu. Jego najsłynniejszym czynem było pokonanie Ka’Bandhy we wczesnych latach M41, Demona, który w przeszłości pokonał samego Sanguiniusa. W czasie Bitwy o Terrę, Prymarcha rzucił Demonem o ziemię, prosto przed Bramę Wieczności w Wewnętrznym Pałacu Imperialnym, po czym złamał mu kręgosłup o własne kolano. W tamtej chwili, Krwiopijec przysiągł pomścić swoją porażkę na całym Legionie Krwawych Aniołów. Porażka zadana mu z rąk Sanguinora stała się symbolem upokorzenia Demona z rąk Synów Sanguiniusa.

Pierwszy Kapitan Arenos Karlaen - Arenos Karlaen to niezwykle przebiegły Weteran Zakonu, mogący poszczycić się setkami standardowych lat służby. Jest obecnym mistrzem “Archaniołów”, Pierwszej Kompanii Weteranów Zakonu i wielu braci uważa go za najzdolniejszego dowódcę bitewnego w całym Zakonie, ustępującemu wyłącznie Dantemu. W czasie wielu lat swojej służby, Karlaen osiągał zwycięstwa nad niemal każdym wrogiem ludzkości, a gdy doszło do inwazji Floty Roju Leviathan w Układzie Cryptus, Dante raz jeszcze zaufał swej silnej, prawej ręce. Karlaen walczył z Tyranidzkim zagrożeniem wiele razy przed tą kampanią i dzięki niemu, Zakon mógł poszczycić się kilkoma wielkimi zwycięstwami nad Wielkim Pożeraczem. Niezależnie od tego, czy włada swym Młotem Gromu, stanowiącym prawdziwy relikt, walcząc nim twarzą w twarz z wrogiem na pokładzie Kosmicznego Wraku, czy też na powierzchni kolejnego świata, czy też prowadzi gniew floty Krwawych Aniołów w decydującej bitwie kampanii, jego strategiczny zmysł i umiejętność kontroli nad gniewem wiele razy okazały się sprostać Umysłowi Roju.

Pierwszy Kapitan Michaelus Raphael - Capitan Raphael był dowódcą Pierwszej Kompanii Krwawych Aniołów w późnych latach VI w. M41. W czasach swej świetności poprowadził przypisaną mu formację do wielu chwalebnych zwycięstw. Do historii Krwawych Aniołów z czasów jego dowodzenia przeszedł przede wszystkim jego triumf nad Genokradami z niezliczonych przez kroniki Zakonu Kosmicznych Wraków. Do jego najsłynniejszego starcia doszło w 596 r. M41, gdy prowadził siłę uderzeniową złożoną z 80 Terminatorów w ataku na Kosmiczny Wrak, znany jako Grzech Potępienia. Szturm Kapitana Raphaela zakończył się eradykacją ponad czterdziestu tysięcy Genokradów. Ciekawostka: Kapitan Raphael był grywalną postacią Krwawych Aniołów w planszówce Kosmiczny Wrak.

Kapitan Donatos Aphael - Kapitan Aphael służy Zakonowi jako obecny mistrz “Zakrwawionych”, Drugiej Kompanii Bitewnej, oraz jako Zakonny Mistrz Straży. Jako wyjątkowy dowódca polowy i chodzący przykład dla reszty Braci Bitewnych, idealne cechy Aphaela skrywają jednak umęczoną duszę. Wszystkie Krwawe Anioły walczą z Czerwonym Pragnieniem, a ich umiejętności bitewne i próba sprawowania kontroli nad własną agresją przeplatają się z kryjącą się w ich ciele wadą genetyczną. Przed swoim Krwawieniem, Aphael podążał drogą dyktowaną mu przez Czerwone Pragnienie. Krwawy szał przejmował nad nim władzę w niemal każdym starciu i pozbawiał go zdrowego rozsądku, wysyłając go prosto w największe skupiska wroga. Za każdym razem Kapitan był jednak w stanie zawrócić znad skraju przepaści szaleństwa, jednak za każdym razem jego powrót był trudniejszym zadaniem. Być może to właśnie dlatego został umieszczony na stanowisku dowódcy Drugiej Kompanii; Dante uznał w nim wielkiego dowódcę, ale jednocześnie nie chciał, by kiedykolwiek jeszcze raz opanowało go Czerwone Pragnienie. Na szczęście, wiara Mistrza Zakonu w Donatosa umocniła go - do czasu gdy został on nowym Kapitanem Drugiej Kompanii, zaczęła prowadzić go odpowiedzialność naturalnego dowódcy i święte tradycje Zakrwawionych. Mimo to, ilekroć Kapitan Aphael będzie prowadził Braci Bitewnych do boju, musi pamiętać, jak cienka jest linia rozdzielająca kontrolę od szaleństwa.