Warhammer Fantasy - Bretonnia cz6

https://www.youtube.com/watch?v=0huke-jYQjI

Feudalne rządy w Bretonnii

“Mamy tu systemy polityczne podobne do tych z Imperium. Nazywamy je ‘ochronnym jazgotem’...”

~ Matthias von Pfeildorf, były członek Imperialnej Eskorty w drodze do Couronne.

            System polityczny rządzący społeczeństwem Bretonnii to w dużej mierze system feudalny, archaiczny ustrój, który był bardzo popularny w Starym Świecie całe stulecia wcześniej, ale po dziś dzień w większości miejsc na kontynencie został zastąpiony bardziej wydajnymi ustrojami. Obecnie Bretonnia jest jedynym ludzkim królestwem, które stosuje system feudalny. Jego funkcjonalność opiera się na przysięgach lojalności między indywidualnymi przedstawicielami społeczeństwa lub narodu. Nie ma tu miejsca na scentralizowane rządy. Podstawowe zasady systemu feudalnego głoszą, że ci, którzy są na dole drabiny hierarchicznej muszą oddawać swe dobra w służbie tych, którzy znajdują się wyżej, a w zamian dostają ochronę i pewne prawa, przywileje i tytuły.

            Chłopstwo Bretonnii formuje fundamenty tego ustroju i jest potrzebne do służby i wykonywania rozkazów szlachty bez kwestionowania ich w zamian za ochronę. Ma to swoje odzwierciedlenie w ich przysięgach - dotyczą one głównie pełnienia służby. Nad chłopstwem znajduje się szlachta, odpowiedzialna za ochronę swoich ziem i poddanych przed zapędami zewnętrznych zagrożeń. W zamian za ziemię i tytuły, szlachta musi walczyć dla Króla lub Rojarchy, gdy ten wzywa na wojnę. W związku z tym, przysięgi szlachty dotyczą głównie lojalności.

            Na samym szczycie społecznej piramidy jest Król lub Rojarcha. Władza Rojarchy jest suwerenna i absolutna. Nie ogranicza go żadne stanowione w Bretonnii prawo. Rojarcha ma prawo do uczynienia ze swoim królestwem niemal wszystkiego; może ustanawiać nowe prawa, jeśli ma na to ochotę. Jednak bycie władcą Bretonnii wymaga od danego śmiałka zostanie wpierw Rycerzem Graala, a by zostać jednym z nim, musi on być wpierw człekiem o najczystszym sercu.

            Z tego względu niemal wszyscy Królowie Bretonnii to świecące przykłady rycerskości, sprawiedliwości i odwagi. Królowie Bretonnii są znani z prawdziwego dbania o swój lud, nieustannego szukania sposobu na polepszenie jakości życia swoich poddanych pod ich władzą i wykorzeniania niesprawiedliwości, wszędzie tam, gdzie ją dostrzegą. Co więcej, królewska władza stanowi świetną przeciwwagę dla wynaturzeń i wykorzystywania słabszych obywateli przez pomniejszą szlachtę.

            Pod królem znajdują się książęta. W granicach swego księstwa, książę posiada władzę absolutną, ale wciąż pozostaje lennikiem króla. Oznacza to, że w granicach własnego księstwa książę może łamać prawo, które sam ustanowił, tak długo, jak jednocześnie nie łamie prawa królewskiego. Niepodobnie do władzy królewskiej, władza książęca została już w historii splamiona niegodziwością, czego przykładem jest historia księstwa Mousillon. To księstwo nie ma obecnie księcia, jednak ma to swój cel - możni Bretonnii chcą uniknąć sytuacji, w której jeden człowiek mógłby mieć władzę absolutną na tak spaczonym złem terytorium. Wszyscy książęta otrzymują swoją ziemię bezpośrednio od Króla. Louen, obecny Król Bretonnii, jest jednocześnie Księciem Couronne, jednak Bretońskie prawo stoi na stanowisku, że to Król Louen nadał Księstwo Couronne Księciu Louenowi. Według prawa są to całkowicie inne osoby - w zależności od przypadku. Teoretycznie, Król może stworzyć tyle księstw, ile mu się żywnie podoba, choć sam tytuł nie ma znaczenia bez ziemi. W praktyce, tylko czternaście księstw jest godnych posiadania własnego księcia, zgodnie z tradycją i historią Gillesa i jego Kompanów Graala.

Dwór Królewski

“Czym jest rycerz bez swego wierzchowca? Czymże jest wierzchowiec bez swego rycerza? Rycerz i wierzchowiec, szlachcic i chłop; na takich zależnościach stoi cała Bretonnia.”

~ Król Louen Leoncoeur

            Zgodnie ze starożytną tradycją, Król Bretonnii musi być Rycerzem Graala, wybranym przez konklawe tak wielu Rycerzy Graala, jak wielu z nich może przybyć na Radę Graala w Bastonne tuż po śmierci ostatniego Rojarchy. Ich jednomyślna decyzja jest następnie legitymizowana przez Czarodziejkę Fey, świętą reprezentantkę Pani Jeziora. Kiedy tylko elekcja zakończy się, Czarodziejka jest zobowiązana do ukoronowania nowego Rojarchy w ceremonii, która zgodnie z tradycją odbywa się w Katedrze Graala w Bastonne.

            Podobnie jak rząd zarządzany przez jedną osobę o władzy absolutnej, Król Bretonnii pełni swój urząd i wypełnia większość zobowiązań na Królewskim Dworze, w czym pomagają mu liczni doradcy i mądrzy szlachcice. Obecny władca, Król Louen, utrzymuje swój dwór w Księstwie Couronne, jednak tylko w czasie zimy; latem jego dwór pustoszeje - służący mu dworzanie opuszczają wówczas Króla i udają się na swoje włości.

            Zgodnie ze starym zwyczajem, król odzywa się najczęściej do najlepiej urodzonych możnych. Niezwykle rzadko otwiera usta w kierunku osób o niższej randze niż baron. W rzeczy samej, niemal wszyscy słudzy Króla Louena są baronami, potężnymi przedstawicielami szlachty w społeczeństwie, związanymi przysięgami lojalności wyłącznie z samym Rojarchą, jako że tylko władca Bretonnii może nadać tytuł barona. Jedynym przypadkiem, gdy zwykły chłop ma prawo odezwać się do króla jest ten, w którym król zamierza wywyższyć go do statusu rycerskiego; w długiej historii tego państwa wydarzyło się to jednak tylko pięć razy.

            Niepodobnie pomniejszej szlachcie, Król Louen jest niezwykle poświęcony sprawom wewnętrznym. Co więcej, zadeklarował, że ma otwarte uszy na wszystkie oskarżenia o naruszenie prawa sprawiedliwości przez jego wasali, niezależnie od tego, jak nie byliby potężni. Wieśniacy, którym szlachetny pan (niezależnie od miejsca w hierarchii) pomógł w osiągnięciu danego celu, mogą wysłać dziękczynne poselstwo do samego króla. Niestety, król ma bardzo ograniczony czas, a w całej Bretonnii z pewnością jest o wiele więcej ważnych spraw, o których powinien wiedzieć. Co jednak pocieszające, jeśli król usłyszy o niesprawiedliwości, zawsze wykazuje się mądrością i zrozumieniem, których brak większości możnych.

Kodeks Rycerski

“Z łaski Pani Jeziora, dobroczynnej bogini całej Bretonnii, prawem lancy i miecza, ziemie Króla bezpieczne są od Zielonoskórych i zmutowanych Zwierzoludzi z mrocznych lasów, od złowrogich Demonów i chodzącej śmierci…”

~ Fragment z noweli Warhammer: Knight Errant

            Innym aspektem Bretońskiego społeczeństwa jest Kodeks Rycerski. Kodeks powstał tuż po koronacji Gillesa le Bretona na pierwszego Rojarchę Bretonnii i był spisem tradycji starożytnych, Bretońskich wojowników, którzy osiedli na ziemiach Bretonnii w czasach przed powstaniem zjednoczonego królestwa. W rzeczy samej, Kodeks Rycerski jest na swój sposób spisem praw, według których muszą żyć Bretońscy możni, by móc swobodnie zarządzać swoimi ziemiami.

            Kodeks został sformalizowany dopiero w czasach Króla Louisa Pochopnego. To wtedy Król wskazał odpowiednich ludzi na pozycję heraldów, którzy mieli regulować rangi i przywileje każdego rycerza w całej Bretonnii. Kodeks przetrwał w formie spisanej w czasach Louisa po dziś dzień.

Siedem Przykazań

            Bretoński Kodeks Rycerski wymaga od każdego rycerza życia w zgodzie z siedmioma przykazaniami. Przykazania są integralną częścią Bretońskiego społeczeństwa i rządu i często wykorzystuje się je do dyktowania szlachetnie urodzonym ludziom sposobu podejmowania i wykonywania kolejnych zadań. Siedem Przykazań Kodeksu Rycerskiego obejmuje:

1. Służyć Pani Jeziora.
2. Bronić powierzonej domeny.
3. Chronić słabych i walczyć o prawość.
4. Zawsze zwalczać wrogów cnoty i porządku.
5. Nigdy nie poddawać się, aż do pokonania wroga.
6. Nigdy nie łamać wiary w przyjaciela lub sojusznika.
7. Zawsze wykazywać się honorem i uprzejmością.

Zasady Honoru

            Oprócz Kodeksu, rycerze muszą szanować tradycyjne “zasady honoru”. Te zasady są ważną częścią wewnętrznego Kodeksu Rycerskiego, który każdy rycerz powinien nosić nie tyle w umyśle i znać na pamięć, co mieć je zawsze w sercu. Ich powstanie datuje się na lata powstania rycerstwa w Bretonnii i wyróżniają Bretońskich Rycerzy na tle rycerzy pochodzących z innych ludzkich królestw. Najważniejsze z tych zasad obejmują:

●       Rycerzowi wolno walczyć tylko w zwarciu, mieczem lub lancą; nie wolno mu posługiwać się bronią miotającą.

●       Rycerz zawsze powinien akceptować wyzwanie na pojedynek.

●       Rycerz nigdy nie powinien atakować innego Bretońskiego Rycerza, nie licząc próby walki lub turniejów.

●       Rycerz nie powinien dać się schwytać żywcem do niewoli.

●       Rycerz nigdy nie ucieknie z placu boju, ani nie wycofa się bez odpowiedniego powodu strategicznego.