FLOTA KRUCZEJ GWARDII
Poniżej
znajduje się spis znanych okrętów floty Kruczej Gwardii z czasów XIX Legionu i
z okresu po II Fundacji:
CIEŃ IMPERATORA - Okręt Bitewny Klasy
Gloriana – Był okrętem flagowym XIX Legionu, który stał na
czele 27 Floty Ekspedycyjnej Wielkiej Krucjaty i jednym z 20 zbudowanych
okrętów klasy Gloriana. Każdy Legion miał przydzielony jeden z takich
latających bastionów, i każdy z nich był dostosowany do potrzeb danego Legionu.
Cień Imperatora został zniszczony przez Okręt Wojenny tej samej klasy, Terminus
Est Zdradzieckiej Gwardii Śmierci, którym dowodził wówczas Pierwszy Kapitan
Calas Typhon. Miało to miejsce na orbicie Istvaana V w czasie Masakry Strefy
Zrzutu.
MŚCICIEL – Barka Bitewna – Był
dowodzony przez Kapitana Branne Neva, który został oddelegowany do obrony
Deliverence przez Prymarchę Corvusa Coraxa tuż przed bitwą na Istvaanie V.
Sprzeciwiając się rozkazom swojego Prymarchy, Branne poprowadził śmiałą akcję
ratunkową na Istvaana V i tą decyzją uratował życia wymęczonych ciągłą walką
przetrwałych Braci Bitewnych z Prymarchą na czele. Nieco później na jego
pokładzie podróżował sam Prymarcha w czasie swojej wyprawy na Terrę by spotkać
się z Imperatorem i wrócić z cennym ładunkiem na Deliverence. Po decyzji Coraxa
o dołączeniu do walki przeciwko siłom Horusa, Mściciel stał się nowym okrętem
flagowym XIX Legionu.
SABALIS LIBERATUS – Krążownik Liniowy
– Po
udanej ucieczce znad Istvaana V, Sabalis Liberatus utknął w Osowie na niemal 4
Solarne zanim wyłonił się w Materium w okolicach Galasparu, w południowych
ostępach Galaktyki. Po bardzo długiej i bogatej w niesamowite wydarzenia
podróży, Sabalis Liberatus wraz ze swoją załogą składającą się z członków 3
Lojalistycznych Strzaskanych Legionów dotarł nad Terrę w samą porę, by wziąć
udział w Bitwie o Terrę pod koniec Herezji Horusa.
AEROGINOSUS – Krążownik Liniowy – Okręt
w służbie Kapitana Korvydae w czasie Rajdu na Kastorel-Novem.
PLUTOŃSKI BRZEG – Krążownik Liniowy –
Służył
we flocie XIX Legionu przez większość Wielkiej Krucjaty i Herezji Horusa. Po
przetrwaniu walk na orbicie Istvaana V, Plutoński Brzeg zdołał uciec pościgowi
i dołączyć do sił Strzaskanych Legionów pod dowództwem Shadraka Medusona z
Żelaznych Dłoni. Szybki Krążownik Liniowy został poważnie uszkodzony w czasie
wielkiej Bitwy o Arrisak, kiedy całe dwadzieścia jego pokładów zostało
wystawionych na ostrzał ogniem plazmowym, powodując śmierć ponad 300
Legionistów i poważne raniąc niemal 500.
WALECZNOŚĆ KRUKA
– Krążownik Liniowy – Był to jeden z
trzech okrętów, które były częścią flotylli Komandora Branna w czasie misji
ratunkowej na Istvaan V.
DRUGI CIEŃ – Krążownik Liniowy – Nazwany
po poprzednim okręcie flagowym Legionu Kruczej Gwardii z czasów Wielkiej
Krucjaty. Drugi Cień służył
5 Kompanii Zakonu Kruczej Gwardii aż do czasu 13 Czarnej Krucjaty, gdzie został
zniszczony przez niesławny okręt Terminus Est na orbicie Świata Katedralnego
Kathur. Przed zniszczeniem, Drugiemu Cieniowi udało się uszkodzić okręt
Demonicznego Księcia Typhusa dostatecznie mocno, dzięki czemu ten był
unieruchomiony przez większość 13 Czarnej Krucjaty.
SHADOWSTRIKE – Krążownik Liniowy – W
mrocznych czasach Herezji Horusa, krążownik Shadowstrike działał w tandemie z
krążownikami Niezłomnym
i Awangardą Gniewnych pod rozkazami Kapitana Noriza z Imperialnych Pięści w
serii ataków na linie zaopatrzeniowe, i konwoje transportowe sił Zdrajców
Imperium w czasie kampanii odbicia Obrębu Creterach.
NIEZŁOMNY – Krążownik Liniowy – Był
okrętem XIX Legionu, który święcił największe triumfy w czasie Herezji Horusa.
Pod dowództwem Komandora Aloni, Niezłomny stał się koszmarem nawiedzającym
konwoje przeciwnika. Jego technologia Lustrzanej Tarczy pozwalała mu pojawiać
się niezauważenie w centrum formacji frachtowców i transportowców przeciwnika
siejąc zniszcznie.
TRIUMF – Krążownik Liniowy – Był
jednym z okrętów flotylli Komandora Branne’a w czasie misji ratunkowej po
Masakrze Strefy Zrzutu na Istvaanie V.
NIEUSTRASZONY – Lekki krążownik – Był
okrętem należącym do Raptorów Kruczej Gwardii. W czasie Herezji Horusa był to
również okręt flagowy Kapitana Navara Hefa i jego Kompanii. Statek był
wyposażony w technologię Lustrzanej Tarczy i często wyruszał na misje patrolowe
i infiltracyjne, jednak ze względu na temperament jego dowódcy, Nieustraszony
widział więcej walki w ciągu kilku lat niż niejeden okręt Imperium zobaczyłby w
ciągu stulecia.
Dwie Fregaty klasy Gladius – Oenanthe
Primus i Secundus – Stanowiły eskortę Krążownika Liniowego
Aeruginosus w czasie Rajdu na Kastorel-Novem.
Dodatkowo,
Legion Kruczej Gwardii posiadał przynajmniej dwie Barki Bitewne, Krążowniki
klasy Dagon, których nazwy są nieznane. Zostały one pochwycone przez Synów
Horusa nad Istvaanem V i później odgrywały ważną rolę
w późnych stadiach Herezji Horusa. Stanowiły one osłonę okrętu flagowego
Mistrza Wojny, Mściwego Ducha w czasie incydentu w Porcie Maw.
Technologia Lustrzanej Tarczy
W
czasach Wielkiej Krucjaty, flota Legionu Kruczej Gwardii stosowała pewien
wariant technologiczny Tarczy Próżniowej znany jako Lustrzana Tarcza, który
został opracowany na planecie Kyavahr. Po zamontowaniu generatorów Lustrzanej
Tarczy na okręcie, zachowywała się ona jak pewnego rodzaju kamuflaż, ukrywający
statki Kruczej Gwardii przed wykryciem ich standardowymi sensorami, a nawet
przed dostrzeżeniem ich gołym okiem. Owa technologia używała bezpośrednio
energii Osnowy żeby zmieniać tor lotu części nadlatujących pocisków i części
wysokoenergetycznych ataków poprzez manipulację grawitacyjną. Technologia
Lustrzanej Tarczy modyfikuje modulację rdzeni Napędu Nadgwiezdnego
napędzających standardowe Tarcze Próżniowe okrętów Kruczej Gwardii w ten
sposób, że po przekalibrowaniu mają one o wiele większą tolerancję różnic mocy.
Modyfikacja rdzeni napędu dotyczy również pewnego rodzaju odwrócenia kierunku
materii i energii emitowanej przez okręt w taki sposób, że wszelkie formy
promieniowania elektromagnetycznego, w tym światło, stają się niewykrywalne dla
niemal wszystkich istniejących sensorów i skanerów przestrzeni kosmicznej.
Technologia
Lustrzanej Tarczy bardzo dobrze wpasowała się w etos wojenny XIX Legionu
pozwalając ich okrętom podejmować liczniejszych przeciwników
i pozostawać przy tym niewidzialnymi. Małe zużycie energetyczne technologii
sprawiało, że można było ją stosować niemal cały czas. Niestety, jak w
przypadku każdej rzeczy stworzonej ludzkimi rękami, również i ten cud techniki
miał wady.
Po przełączeniu działania generatorów na zasilanie Lustrzanej Tarczy okręty
pozostawały znacznie bardziej wrażliwe na ataki fizyczne, a zmiana ustawienia
generatorów na utrzymanie Tarczy Próżniowej zajmowała kilka minut, w czasie których
okręt pozostawał widoczny i niemal całkowicie pozbawiony ochrony.
Dla każdego urządzenia skanującego na pokładzie baz orbitalnych lub okrętów
kosmicznych statek z aktywowaną Lustrzaną Tarczą wydawał się znikać po jej
uruchomieniu. Gołym okiem z bliska można byłoby zobaczyć delikatną poświatę,
ponieważ technologia tarczy rozpraszała światło z powierzchni statku, aż po
kilku minutach, kiedy generatory całkowicie przestawiły się na pracę Lustrzanej
Tarczy, statek znikał z pola widzenia całkowicie. Ta technologia miała jeszcze
jedną wadę, którą Corvus Corax nieskutecznie próbował obejść przez wiele lat.
Pozwalała ona na całkowite ukrycie okrętu tylko kiedy generatory mocy działały
na poziomie nie większym niż ok. 50% mocy, bowiem tylko tyle emitowanej energii
mogła rozproszyć Tarcza. Sprawiało to, że okręty z aktywowaną technologią
Lustrzanej Tarczy musiały zaniżać swoje prędkości przelotowe i zmniejszać wydolność
podzespołów swoich okrętów.
Nie
wiadomo czy okręty Zakonu Kruczej Gwardii z okresu po Herezji Horusa wciąż mają
dostęp do owej starożytnej technologii.
RELIKWIARZ ZAKONU
Soboli Pancerz –
Stworzony dla Mistrza Kruczej Gwardii przez osobistych Sztukmistrzów
Imperatora. Ten egzemplarz wysoce wyrafinowanego pancerza zapewniał Prymarsze
świetną obronę przed wszelkimi rodzajami ataku, a wbudowane weń urządzenia pozwalały
na przechwytywanie i zakłócanie przekazów między wojskami przeciwnika jak
również na dokładny skan pola bitwy dookoła niego. Utracony po zniknięciu
Kruczego Lorda
Panoplia Kruczego Lorda – Zbiór
broni używanych do walki przez Kruczego Lorda, które czyniły z niego jeszcze
bardziej niebezpiecznego przeciwnika w starciu wręcz. W skład tej kolekcji
wchodzą mistrzowskie Szpony Energetyczne, Bicz Energetyczny i Pistolety Coraxa.
Zaginione po zniknięciu Kruczego Lorda.
Skrzydła Korvidine – Potężny
plecak odrzutowy Corvusa Coraxa pochodzący z Mrocznej Ery Technologii,
zmodyfikowany specjalnie według potrzeb Kruczego Lorda. Zaginiony po zniknięciu
Prymarchy.
Pancerz Cieni – Nie
wiadomo kto, gdzie ani kiedy wykonał ten egzemplarz Pancerza Wspomaganego, nie
wspominają o tym żadne Imperialne źródła. Pięknie zdobione płyty tego pancerza
przesuwają się miedzy sobą w czasie ruchu nie wydając najmniejszego dźwięku, a
jego rdzeń napędowy emituje dźwięk podobny natężeniem do kociego mruku. Pancerz
zdaje się emitować dookoła siebie w czasie ruchu osnowę cienia, która zagęszcza
się niemal zasłaniając całkowicie pancerz kiedy użytkownik stoi nieruchomo. Pancerz
Cieni pomagał więcej niż jednemu bohaterowi Kruczej Gwardii w przemykaniu przez
pozycje wroga i zabijaniu celów bez wykrycia.
Ex Tenebris – To
śmiertelnie niebezpieczna broń, która jest mistrzowsko zmodernizowanym Bolterem
z wytworzonym specjalnie do niego tłumikiem
i pochłaniaczem ognia, sprawiającym, że każdy strzał z broni jest niemal
niesłyszalny oraz niewidoczny w ciemności. Według legend Zakonu Kruczej Gwardii
broń została stworzona przez samego Prymarchę Coraxa i miała być prezentem dla
jego nieobliczalnego brata, Nocnego Łowcy Konrada Kurze. Do wręczenia podarunku
jednak nigdy nie doszło, a sam Ex Tenebris służy do dziś bohaterom Kruczej
Gwardii w sianiu terroru pośród przeciwników Imperium.
Nihilus – To
mistrzowsko wykonany Karabin Wyborowy, który bez wątpienia wyszedł spod ręki
jednego z najlepszych rusznikarzy Imperium. Tradycja Zakonu głosi, że musi być
on dzierżony przez jednego z Sierżantów 10 Kompanii. Zaszczyt ten przypada temu
dowódcy oddziału, który jest najlepszym strzelcem wyborowym. Budowa i działanie
broni pozostają tajemnicą, a jej pociski po wystrzeleniu wyglądają jak cieniste
strzały wybuchające w kontakcie z celem. Siła wybuchów jest tak potężna, że
jeden strzał z Nihilusa może rozerwać w pół Marines Chaosu lub nawet przebić
pancerz czołgu przy celnym, bezpośrednim trafieniu.
Kruczy Hełm – Jest
starożytnym reliktem Zakonu o niesamowitych właściwościach. Kiedy założony, otacza
noszącego go wojownika cienistą osnową, która rozprasza i zaburza przebieg
konturów jego ciała dla obserwatorów oraz zaciera jego ślad w syntetycznych
systemach namierzania. Połączenie naturalnych zdolności każdego niemal Brata
Bitewnego Kruczej Gwardii i działania Kruczego Hełmu powoduje, że staje się on
niczym duch na polu bitwy. Jego przeciwnicy do samego końca nie są pewni, czy
cokolwiek zobaczyli, a cios kończący ich życie zawsze jest zaskoczeniem dla wszystkich
dookoła. Artefakt jest obecnie w posiadaniu Kapitana Cienia Solaqa.
Krucze Czaszki Korvaada – Sondek
Korvaad zapisał się w annałach Kruczej Gwardii jako jej wielki bohater. Po tym
jak oddał życie w bitwie by uratować Kapitana Kompanii, odzyskano jego amulety
wykonane z grawerowanych kruczych czaszek i od tamtej pory traktowane są w
obrębie Zakonu jak ochronne amulety.
Od tamtego dnia te czaszki są wręczane najlepszym spośród zakonnych kapelanów w
nagrodzie za ich zasługi. Jeżeli dzierżące je Kapelan polegnie na polu bitwy,
Kruczy Gwardziści robią co tylko mogą, żeby je odzyskać.
Krucza Furia – Na
pierwszy rzut oka ten Plecak Odrzutowy nie wydaje się różnić niczym od innych
jemu podobnych w Zbrojowni Kruczej Gwardii, aczkolwiek w porównaniu z nimi
wypada nadzwyczaj imponująco. Przy bliższej inspekcji można zauważyć, że
zwyczajowe potężne silniki odrzutowe są tutaj zastąpione małymi generatorami
plazmowymi. Ten cud techniki jest obecnie poza zasięgiem odtworzenia nawet w
najbardziej wyszukanych warsztatach Imperium. Pozwala on osobie go używającej
na niesamowicie szybkie skręty i nagłe przyspieszenia. Dodatkowo, Duch Maszyny
zamieszkujący w podzespołach tego Plecaka Odrzutowego ma niesamowicie agresywny
temperament co czyni z niego niesamowicie niszczycielskie narzędzie wojny.
Szpony Kruka – To
para Szponów Energetycznych noszonych do walki przez Kapitana Cienia Kayvaana
Shrike’a, obecnego Mistrza Zakonnego Kruczej Gwardii. Te starożytne,
mistrzowsko wykonane Szpony są owiane legendą, jakoby miał je wykonać sam
Prymarcha, Corvus Corax w kuźniach na Deliverence tuż po Masakrze Strefy Zrzutu.
Szpony Kruka zdolne są przeciąć z łatwością nawet pancerz Terminatora i
posiadają wzmocnione efekty standardowych Szponów Energetycznych. Są od nich
również o wiele wytrzymalsze, bowiem nie odnotowano w historii Zakonu ani
jednego incydentu złamania któregoś ze szponów.
Cień na Niebie – To
starożytna broń Zakonu Kruczej Gwardii, która jest długim, zakrzywionym Mieczem
Energetycznym wyglądającym niczym ogromny ptasi szpon. Perfekcyjnie wyważone,
ostre jak brzytwa ostrze wydaje poruszać się wiedziona własną wolą w czasie
walki kiedy dzierżona jest przez Brata Bitewnego Kruczej Gwardii.
Swiftstrike i Murder – Podobnie
jak szpony potężnych drapieżnych Roków, Szpony Energetyczne znane jako
Swiftstrike i Murder rozrywają ich ofiary na strzępy niemal bez żadnych oporów.
Przepięknie ozdobione i świetnie wyważone narzędzia zagłady pozwalają
dzierżącemu je Astartes rozdzierać niemal wszystkich opancerzonych przeciwników
na polu bitwy w mgnieniu oka. Ten zestaw starożytnych szponów jest wysoce
cenionym reliktem Kruczej Gwardii przyznawanym najbardziej zasłużonym weteranom
Zakonu.
Skrzydła Kruka – Plecaki
Odrzutowe Astartes są integralną częścią doktryny walki i taktyki Kruczej
Gwardii. Przez stulecia, Techmarines Zakonu odzyskali i odrestaurowali wiele
wariantów oraz zapomnianych egzemplarzy Plecaktów Odrzutowych, pośród których
jest również relikt znany jako Skrzydła Kruka. Ten konkretny egzemplarz ma
bardzo długie, zakrzywione wloty powietrza i nienaturalnie duże dysze
odrzutowe, a jego moc jest o wiele większa niż w przypadku standardowego
plecaka odrzutowego na wyposażeniu Zakonów Kosmicznych Marines w 41M. Ostatnie
znane użycie tego reliktu w warunkach bojowych odbyło się w czasie walk Kruczej
Gwardii na Canis Salient w Rozciągłości Jerycha. Jego potężne przyspieszenie
pozwalało na szybkie skracanie dystansu i unikanie śmiertelnego ostrzału z
pozycji Wojowników Kasty Ognia Tau.
Victorus
aut Mortis!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz