Gyrinx, Kot Phyrr, Vespidzi

Gyrinx

           

            Gyrinxy, znane również jako Grynixy, to interesujące koto-podobne xeno, używane jako chowańce wzmacniające psioniczne zdolności zarówno Eldarów, jak i ludzkich psioników.

            Gyrinx wyglądem przypomina dużego kota domowego o niebieskich oczach oraz gęstym i puszystym futrze, najczęściej rudego koloru. Xeno te mogą osiągać nawet do metra długości. Nie są emocjonalne, ale mają zdumiewającą zdolność zrozumienia innych istot, dzięki czemu potrafią stworzyć duchową więź ze swoim właścicielem, która często porównywalna jest z prawdziwą przyjaźnią. To mentalne połączenie jest bardzo korzystne dla właściciela, którego własna szybkość myślenia i działania rzeczywiście ulega wyostrzeniu i polepszeniu, gdy Gyrinx znajduje się w jego bliskim otoczeniu. Nieznane jest jednak, jaką dokładnie korzyść z tej relacji czerpie Grynix, ale wiadomo, że zaspokajana jest jego głęboko zakorzeniona potrzeba budowania relacji, ponieważ zauważono, że Gyrinx bez właściciela będzie aktywnie poszukiwał kolejnej „odpowiedniej” czującej istoty. Jeśli właściciel Grynixa umrze, ten będzie bronił ciała, a następnie albo ucieknie, albo pozwoli się adoptować jednemu z przyjaciół lub współpracowników byłego właściciela. Uzyskanie pełnej relacji z nowym właścicielem zajmuje zazwyczaj kilka solarnych tygodni, a czas ten może okazać się mniejszy, jeśli stary i nowy właściciel byli bliskimi przyjaciółmi, bądź krewnymi.

            Oczywiście Grynixy są istotami o wielkiej wartości i mało prawdopodobne, by były własnością zwykłych ludzi. Xeno te są wysoko cenione jako zwierzęta przez psionicznych inkwizytorów, Wolnych Kupców i członków wysokiego szczebla eklezjarchatu. Niecni xeno, tacy jak Mroczny Eldarzy mogą również posiadać Grynixa – a że istoty te dziedziczą moralność swego właściciela, bardzo często same stają się okrutne i nieprawe. Wiadomo również, że Eldarscy Arlekini przyjmują Grynixy, jako swoich towarzyszy oraz są popularnymi kompanami Eldarów ze Światostatków, a przede wszystkim są ulubieńcami sporej części Widzących.

Kot Phyrr

           

            Kot Phyrr jest największym drapieżnikiem zamieszkującym równiny i lasy świata Phyrr, położonego głęboko w Otchłani Hazeroth w sektorze Calixis. Te kotowate xeno osiągają pokaźne rozmiary, a niektóre z najstarszych porównywalne są wielkością do wyrośniętych kuców. Phyrry są całkowicie mięsożerne oraz wolą egzystować samotnie, niż w stadach. Ich sprawność w ukrywaniu się jest tak fenomenalna, że ktoś podróżujący przez lasy planety Phyrr może przejść obok nich w odległości czterech metrów i nigdy nie dowiedzieć się o tym „spotkaniu”.

            To jednak nie oznacza, że Koty Phyrr nie tropią i nie zabijają ludzi, jeśli nadarzy się im taka okazja. Imperialni ludzie będący  na planecie żyją w ciągłym strachu przed tymi stworzeniami, ponieważ są one o tyle niebezpieczne, że nawet jeżeli jakiś nieszczęśnik przeżyje atak Phyrra, to ze względu na obrażenia zadanie pazurami i ostrymi kłami jest skazany na śmierć. Podobnie jak cała flora i fauna, Koty Phyrr są toksyczne dla ludzi. W dodatku istnieją dowody świadczące o tym, że zwierzęta te posiadają jakąś wrodzoną zdolność psioniczną, która pozwala im na polowania bez używania przyziemnych zmysłów. W kilku przypadkach bez ostrzeżenia zaatakowały psioników, którzy znaleźli się zbyt blisko nich, co świadczy o tym, że mogą być wyczulone na Osnowę.

Vespidzi

           

„Uważajcie na flanki, moi bracia, ponieważ trzepot skrzydeł tych xeno jest zwiastunem śmierci”.

– sierżant Morphidus.

           

            Vespidzi to wyjątkowa rasa owadopodobnych xeno, którzy są sprzymierzeni z  Imperium T’au. W leksykonie T’au, Vespidzi noszą nazwę „Mal’kor”, a słowo to jest połączeniem dwóch słów „Mal”, czyli owada oraz „Kor” – powietrza. Planeta macierzysta Vespidów to Gazowy Gigant o nazwie Vespid, który znajduje się trzy lata świetlne od D’yanoi T’au.

Historia

            Kiedy T’au po raz pierwszy zetknęli się z Vespidami, ujrzeli gatunek o wielkiej wartości dla Wielkiego Dobra i równocześnie pożądali ich opartej na kryształach technologii. Mimo że rasa ta rozwinęła dość stabilny rząd planetarny i była w stanie wykorzystywać zaawansowaną technologię, nie osiągnęła jeszcze poziomu lotów kosmicznych.

            Gdy Kasta Wody po raz pierwszy skontaktowała się z tą owadopodobną rasą, napotkała wiele problemów - insektoidy były fizycznie i mentalnie tak odmienne od Tau, że porozumienie się z nimi było praktycznie niemożliwe. Jednakże z polecenia Kasty Niebiańskiej, Kasta Ziemi zaprojektowała urządzenie translacyjne, które znacznie zwiększyło poziom zrozumienia i kontaktu między obiema rasami. 

           

            Wkrótce do użytku weszły także specjalne hełmy komunikacyjne przeznaczone dla dowódców chmar. W końcu, po pewnym czasie Vespidzi zintegrowali się już całkowicie i zrozumieli koncepcję Większego Dobra oraz ich miejsce w nim.

            Vespidzi w zamian za technologiczne wsparcie oraz ulepszenia do broni, użyczyli swych wojowników Kaście Ognia, a także udostępnili Tau bogate złoża kryształów znajdujących się na ich rodzimej planecie.

Swego czasu istniały pogłoski jakoby hełmy komunikacyjne dane Vespidom w pewien sposób miały ,,wspomóc" pokojowe przyjęcie przez nich zwierzchnictwa Dominium, jednak z powodu braku jakichkolwiek dowodów zarzuty te pozostały bezpodstawne.

Cechy

            Vespidzi są gatunkiem insektoidalnym, choć ten wąski termin nie uwzględnia wielu aspektów ich niezwykłej fizjologii. Vespidzi są rozmiarów ludzi, natomiast budową ciała przypominają owady. Ciała Vespidów otoczone są chitynowym egzoszkieletem i mają wiele śmiertelnie ostrych zakończeń. Posiadają również trzy pary oczu: jedna para odpowiedzialna jest za widzenie zakresu ultrafioletu, druga światła dziennego, a trzecia – podczerwieni.

            Vespidzi mogą latać za pomocą twardych, chitynowych skrzydeł, które emitują ciągły sygnał ultradźwiękowy, dzięki któremu – według badań – gatunek jest zdolny do kontrolowania ich opartej na kryształach technologii. Podczas walki używają blasterów neutronowych, czyli potężnej broni o niewielkim zasięgu.

            Niewiele wiadomo na temat ich kultury. Przedstawiciele tej rasy dzielą się - przynajmniej w boju - na dwa rodzaje: zwyczajnych Vespidów, a także tak zwanych dowódców chmar. Ci drudzy to starsi i bardziej doświadczeni osobnicy.

            Przedstawiciele wszystkich pięciu Kast Tau bardzo lubią i szanują Vespidów - takim poziomem akceptacji w Dominium nie cieszą się nawet najemnicy z Pech, czyli Krooci.

Imiona poszczególnych Vespidów, w tłumaczeniu na imperialny gotyk, przedstawiają jakąś cechę, którą może ,,poszczycić" się dany osobnik. Przykładowe imiona - Ten, Który Lata Jak Promień Światła, albo Ten, Który Kąsa Niczym Rój.

Świat Macierzysty

            Planeta Vespidów to gazowy olbrzym, a jego ciemnym, zabarwionym na fioletowo niebem targają ciągłe i gwałtowne burze. Takie środowisko w samej teorii wydaje się niezdatne do życia, jednak biologia Vespidów jest niekonwencjonalna. Górne warstwy atmosfery planety to miejsce wielu tysięcy unoszących się w powietrzu wysp skalnych. Wyspy są płaskodenne i zwężają się w kierunku podstawy, nadając im wygląd ogromnych, unoszących się stalaktytów.

            Vespidzi budują domy w tych strukturach, używając do tego swoich ostrych jak diament pazurów, dzięki którym wydrążają w ziemi tunele podobne do tych, które tworzą termity. Ciśnienie wysp jest bardzo duże, ale różne w zależności od poziomu unoszącej się struktury. Niższe poziomy zawierają wszelkiego rodzaju egzotyczne i unikalne rodzaje kryształów, które tylko większe samice Vespidów mają możliwość zebrać. Kryształy te są podstawą technologii tego gatunku.