Drednot cz1

https://www.youtube.com/watch?v=GEZF4439eKo



„Jam jest zemstą. Jam jest odkupieniem. Bój się, heretyku, bo jestem Twą śmiercią”
-Drednot Brat Zakiel podczas bitwy o Shadowmarch.

Drednot to cybernetyczna bojowa maszyna krocząca średniego rozmiaru, używana przez Zakony Adeptus Astartes jako ciężkie wsparcie piechoty dla ich kompanii. Najbardziej powszechną formą drednota używaną w 41-ym Millenium jest wzór oficjalnie zwany Castraferrum Dreadnought.

Nawet nadludzcy Kosmiczni Marines są nadal śmiertelni i mogą polec w bitwie, na przekór legendom powtarzanym wśród zwykłych zjadaczy chleba w całym Imperium Człowieka. Drednoty to wcielenie wojny, prące naprzód maszyny, których marszowi  towarzyszą odgłos ciężkiego stąpania metalu, dzikość śmiercionośnych salw z ich ciężkich broni zamontowanych na ich kadłubach oraz mechaniczny głos syntezatora mowy, którym się posługują. To przerażający przeciwnicy, którzy łączą w sobie zdolności bojowe wymagającą wysokiej klasy umiejętności Kosmicznych Marines, połączone z odpornością i siłą ognia czołgu.

Przez niewprawionych śmiertelników, drednoty są często mylone z wielkimi pancerzami wspomaganymi bądź robotami-są one podobne do obydwu, lecz nie są żadnym z wymienionych. Naprawdę, drednoty to połączenie opancerzonej maszyny kroczącej i cybernetycznego systemu podtrzymywania życia-ich piloci są poprzez układ neurologiczny wprost z systemami drednota, co pozwala im posługiwanie się maszyną tak, jakby to było ich własne ciało. Jednakowoż ich los jest związany na zawsze z ceramitycznym ciałem, a przynajmniej do czasu, kiedy ulegnie zniszczeniu.

Kiedy najwięksi z Astartes doznają ciężkich ran w bitwie, ciało Brata Bitewnego zostaje pozszywane i przygotowane przez konsyliarzy. Tak pozbierany z pola Marine zostaje zaaplikowany do opancerzonego sarkofagu cybernetycznego, który zawiera system podtrzymywania życia. Niektórzy nierozważni powiedzieliby, że jest to system porównywalny do Złotego Tronu na Terrze, na którym to spoczywa Jedyny i Żywy Imperator. Byłoby to uznane za bluźnierstwo, lecz nie leżałoby z dala od prawdy. Sarkofag stanowi istotę potężnego drednota i w razie zniszczenia maszyny może być wyjęty i podłączony do innej, o ile w samym jego środku tli się jeszcze jakieś życie.

Pilot stanowi jedyny komponent organiczny całego drednota, który jest zarówno jego nowym ciałem jak i wiecznym grobowcem. Podtrzymywany przy życiu i leczony w sarkofagu, widzi interfejs drednota, który to stanowi zarówno psychiczne brzemię, jak i przypomnienie, że żyje na przekór przeciwnościom losu. Kosmiczny Marine wewnątrz sarkofagu kontroluje robotyczne ciało maszyny kroczącej, doświadczając świat zewnętrzny poprzez sieć cyberorganicznych połączeń neuronowych i sensorów, zainstalowanych w jego systemach życiowych.

Grobowiec, w którym stacjonują zakonne Drednoty jest świętym chramem, w którym Techmarines pełnią prace konserwacyjne maszyn z jak największą troską, nakładając skrupulatnie święte oleje i  maście, podczas nucenia litanii ochronnych. Aby uhonorować tych odważnych wojowników, poległym bohaterom pozwala się na spoczynek trwający wieki, do czasu kiedy uzgodniony z poszczególnym drednotem czas mija i jest wysyłany do bitwy, bądź pilna potrzeba wzywa ich, aby po raz kolejny unieśli swą broń ku chwale Imperatora.


Kosmiczni Marines zamknięci w drednotach liczą sobie nieraz tysiące lat terrańskich. Wynikiem ich dojrzałego wieku, wiele drednotów o szanowanym statusie, znanych jako Czcigodni, jest budzonych ze stazy nie tylko w celach wezwania do bitwy, ale pełnią także rolę doradców i dzielą się swą mądrością zarówno z Braćmi Bitewnymi jak i tymi, którzy rządzą zakonem.

Najstarszymi znanymi drednotami w Imperium są Bjorn Mocarnoręki z Kosmicznych Wilków oraz dwa pilnujące wejścia do systemów zasilania Skały nieznane z imienia drednoty Mrocznych Aniołów.
Bjorn był członkiem kompanii prymarchy Lemana Russa i walczył w czasach Herezji Horusa, posługując się jeszcze swym ciałem, co oznacza, że ma ponad 10 000 lat terrańskich.  O wieku i życiu drednotów Aniołów niewiele wiadomo, prócz tego że stoją tam od czasów, kiedy Skała powstała, co czyni je odrobinę starszymi od Bjorna, a niezliczone opisy i wygrawerowane miejsca bitew wskazują, iż zanim spoczęły na zawsze jako wartownicy,  zdążyły zaznać pewnego pojęcia o wojaczce .
Kiedy drednot nie jest aktualnie wezwany do służby przez zakon, przebywa wraz z podobnymi sobie w zakonnej kaplicy, mieszczącej się w fortecy klasztornej zakonu, by spać przez wieki do czasu, kiedy zajdzie potrzeba jego wybudzenia.

HISTORIA

„Tylko w objęciach śmierci kończy się nasza służba”
-cytat umieszczony na sarkofagu Sagittarusa Malacque(czyt. Sagitarusa Malakwe), pierwszego drednota Adeptus Custodes

Idea drednota ma swe korzenie jeszcze w Mrocznej Erze Technologii i przetrwała ona w nieco specyficznych formach zarówno na Marsie jak i pośród technobarbarzyńskich plemion Terry, a także pośród różnych kolonii ludzkich, z którymi kontakt utracono podczas ery zamętu. Niektóre z tych reliktów były ciągle na chodzie za czasów Wielkiej Krucjaty i wczesnych lat Herezji Horusa-jednakowoż z nowymi lokatorami przez milenia.

Wiele wzorów drednotów zostało sprowadzone razem pod sztandar Imperium Człowieka. Niestety, nie były one przystosowane do kooperacji z fizjologią nadczłowieka, jakim był każdy Kosmiczny Marine, zatem te technologie osiągnęły kres swego rozwoju. W 41 Millennium, technologie pozwalające na ich budowę podobnie jak plany, zostały wieki temu stracone i są traktowane przez Mechanicus bardziej jako legendy i mity niż fakty.

Drednoty według Adeptus Mechanicus są ucieleśnieniem Boga-Maszyny, reprezentują ostateczne połączenie istoty organicznej z mechaniką stanowiące nieśmiertelną jedność.
Piloci utuleni pancerzem Drednota zazwyczaj posiadają wspomnienia na tysiące lat wstecz, stanowiąc połączenie między przeszłością a teraźniejszością Zakonu i jego dziedzictwa.


W 41-ym Millenium istnieje kilka wzorów Drednotów będących nadal w użyciu. Najpopularniejszy to Castraferrum, bardziej zaawansowanym jest jest wzór Contemptor(pol. Gardziciel, ale reszty nie da się dosłownie przetłumaczyć to trzymam się oryginału), który to jest niezwykle rzadkim widokiem. Wzór Deredeo czy wzór oblężniczy typu Leviatan są nawet rzadsze. Zapiski imperialne mówią o jedynie paru, które są na chodzie, a rozbudzanie ich to akt największej desperacji.
Natomiast dość często spotykanym jest wzór Redemptor, który niedawno opuścił hangary Marsa, wraz z nowymi Kosmicznymi Marines Primaris.

DREDNOT WZÓR CASTRAFERRUM

Drednot wzór Castraferrum jest najbardziej powszechnym typem drednota używanym przez Kosmicznych Marines Adeptus Astartes 41-go Millennium. Poniższa sekcja to kompendium wiedzy zapisków i notatek imperialnych jak i informacji zdobytych dzięki znikomej hojności Adeptus Mechanicus.

„Żadna zemsta nie równa się zemście umarłego”
-przysłowie krążące pośród drednotów

Większość drednotów w użyciu Adeptus Astartes to wszelakie wariacje jednego, powszechnego wzoru, znanego jako Castraferrum, którego oficjalna nazwa to wzór Mars Castraferrum Mark IV/V. Z wyglądu wyraźnie różni się od innych wzorów, które spoczywają zapieczętowane w stazie pośród murów komnat-relikwiarzy Zakonów Marines.

Nie jest on tak wysoki jak czcigodne relikty wzoru Contemptor, a mówi się że jego pancerz jest o wiele lepszy nawet od wzoru Lucifer. Niektórzy są przekonani, że starsze wersje Drednotów datowane na okres Wojen Unifikacyjnych były zdolne do przenoszenia pilotów śmiertelnych, a nie Astartes, jednakże można być pewnym iż Castraferrum odpowie jedynie na komendy Kosmicznego Marine, który pojmuje złożoność pilotażu tegoż, dzięku swej unikalnej fizjonomii i psychicznej stabilności.

Antyczne strzępki zapisów archiwalnych świadczą, iż  wzór Castraferrum wprowadzono, aby odpowiadał większemu wachlarzowi zadań taktycznego pola bitwy. Jest zaprojektowany do bezpośrednich szturmów-w wersji Ironclad(“Żelazne odzienie”) doskonale spełnia swą rolę. Sprawdza się również w tak zwanych Sferach Mortalis, czyli misjach abordażowych, walkach tunelowych oraz potyczkach wewnątrz ciasno zbudowanych miast-rojów.


Tam, niska wysokość kadłuba Castraferrum umożliwia pokonanie ciasnych przejść, w których o wiele wyższe drednoty, takie jak Contemptor czy Redemptor nie mogłyby się znaleźć nawet pochylone. Prawdziwy powód dla którego Castraferrum pozostaje w powszechnym użyciu, podczas gdy Contemptor i inne wzory są rzadko widziane w walce, leży jednak w technologii użytej do budowy tegoż, co ma wielki wpływ na obecnym poziomie zaawansowania technologicznego Imperium Człowieka. Zamiast ciężkich w serwisowaniu Atomantycznych Reaktorów Łukowych oraz Helikalnych Systemów Namierzania, których umiejętność budowy zaginęła przez tysiąclecia od Herezji Horusa, a które składają się na budowę wzoru Contemptor, wzór Castraferrum używa zaadaptowanego termicznego reaktora i wszelkich innych systemów, będących w powszechnym użyciu przez inne maszyny wykonywane przez Mechanicum, a pełniące służbę pośród Adeptus Astartes.


„Giń, heretyku.”
-praktycznie każdy drednot podczas każdej możliwej bitwy

UZBROJENIE

Standardowy drednot wzór Castraferrum typ IV lub V ma możliwość udźwigu ciężkich broni dystansowych na swym prawym ramieniu. Lewe natomiast, jest zarezerwowane dla broni do walki w zwarciu, choć nie zawsze jest to regułą. Ramię jest wyposażone w rękawicę wspomaganą bądź szpony wspomagane, pod którymi montowany jest bolter szturmowy lub ciężki miotacz płomieni.

Mimo iż rękawica wspomagana drednota a rękawice wspomagane używane przez zwykłych marine dzielą wspólne nazewnictwo w niskim i wysokim gotyku, nie są aż tak podobnym uzbrojeniem na bliski dystans. Różnice przede wszystkim występują w wadze bądź rozmiarze, ale rękawice drednotów są przede wszystkim o wiele bardziej potężne od zwykłych, nawet tych noszonych przez terminatorów. Rękawica wspomagana drednota jest(podobnie jak używana przez piechotę rękawica wspomagana bądź łańcuchowa) miażdżąco skuteczna przeciwko ciężko opancerzonym celom.

To, połączone z siłą własną drednota, czyni pięść zabójczą dla wszystkich, nawet celów ciężkoopancerzonych jak choćby sam mistrz zakonny zakuty w pancerzu typu Terminator zamknięty szczelnie pośród bezpiecznych trzewii Landraidera. Dodatkowo, ciężki puklerz drednota stanowi ochronę wręcz niepenetrowalną, zatem nieliczni, którzy przetrwają pierwsze uderzenie, mogą jedynie przedłużać nieuniknione. Broń dystansowa używana przez standardowy wzór Castraferrum to między innymi działka szturmowe, multi-melty, sprzężone działa laserowe, sprzężone automatyczne działa, sprzężone ciężkie boltery, sprzężone ciężkie miotacze płomieni, wyrzutnie rakiet, a nawet działo plazmowe. W zamyśle konstrukcyjnym Castraferrum przewidziano nawet dodatkowe płyty pancerza czy takie dodatki jak wyrzutnie granatów dymnych lub szperacze, mające służyć nie tyle samym drednotom(posiadają one wbudowaną noktowizję czy sensory wyczuwające ciepło), co siłom sojuszniczym, których śmiertelny wzrok pozbawiony jest takich dodatków.

SKŁAD ODDZIAŁU

Podobnie w czasach Herezji Horusa jak i 41 Millenium, standardowy oddział drednotów składał się z 3-ech jednostek maksymalnie.
Większej ilości nie spotyka się ze względu na fakt rzadkiego ich występowania w szeregach Marines.

WARIANTY

“Tylko kiedy dołączymy do bitwy otwierając ogień ku wrogowi, może ona zostać uznana za rozpoczętą.”
-Antyczny Tankred, drednot Czarnych Templariuszy

Drednot wzór Castraferrum może być wyposażony w szeroki wachlarz uzbrojenia i sprzętu innego niż standardowy. Wielokrotnie ten wachlarz stanowią sprzęty o własnej desygnacji, zaprojektowane z myślą o zróżnicowanych polach bitew, zależnie od pełnionej na nich przez drednota roli.
Znane warianty wzoru Castraferrum ze względu na uzbrojenie stanowią:

Drednot szturmowy, w którym standardowe uzbrojenie dystansowe ustępuje drugiej łapie z zamontowaną bronią do walki w zwarciu. Drednoty Szturmowe są niecodziennym widokiem na polach bitew, jako że niewiele Zakonów jest w stanie zaryzykować usunięcie broni dystansowej maszyny, jako że automatycznie przestaje dostarczać ona wsparcie ogniowe, a wręcz wymaga zabezpieczenia przed atakiem nieprzyjaciela z odległości.  To, w połączeniu z relatywnie powolną prędkością poruszania się drednota, stanowi odsłonięty cel, który inne siły zakonne muszą niańczyć na otwartych przestrzeniach. Z tego powodu taktyka użycia tychże zakłada montowanie ich do kapsuł desantowych i zrzucanie wprost przed wrogiem. Z racji szybkiego zużycia kapsuł desantowych zaprojektowanych specjalnie dla drednotów, ten manewr jest unikany przez większość Zakonów. Z chęcią natomiast praktykowany jest przez Astartes lubujących się w walce wręcz oraz Zakon Krwawych Kruków, który wydaje się dysponować większą ilością kapsuł i nie zwraca uwagi na coś tak trywialnego jak ich oszczędzanie.