Mroczne
Zgromadzenie
(999 r. M41) - Abaddon Profanator zjednoczył rozbite Zdradzieckie Legiony w
przygotowaniach do swojej XIII Czarnej Krucjaty. Magnus Czerwony odrzucił
wezwanie do walki Abaddona, ale Ahriman dostrzegł potencjał w skali planów
Profanatora. Arcy-czarnoksiężnik wysyła przynajmniej kilka swoich własnych
oddziałów na lodowy księżyc Klaisus w Układzie Cadiańskim pod pretekstem
wspomożenia sił Abaddona. Jednakże, ich ruchy mają za zadanie jedynie odwrócić
uwagę od samego Ahrimana, który poznawszy przyszłość zdawał sobie sprawę, że ów
księżyc wkrótce stanie się ogniwem przeznaczenia w intrygach samego Tzeentcha.
Cena Zmiany (999 r. M41) - Po tysiącletnich
przygotowaniach do bitwy Korthuphosa - Wywyższonego Czarnoksiężnika Kultu Magii
- Hasophet został przez niego wyzwany na psioniczny pojedynek. Gdy wojownicy
skupiają się na walce między sobą, jasnym staje się, że Korthuphos jest
silniejszy od swojego przeciwnika. Hasophet dobywa Sztyletu Odbić, zdobytego
setki lat wcześniej, w nagrodę za swój 87. rytuał. Płomienie umysłu, wyzwolone
przez Korthuphosa zostają przyciągnięte przez lśniący sztylet, nim broń odrzuca
je w kierunku adwersarza w potężnej fali energii, paląc mózg Wywyższonego
Czarnoksiężnika. Ciało Korthuphosa zalewa się kleistą substancją spod jego
hełmu, jednak nim mag uderza o ziemię, Hasopheth wbija sztylet w jego klatkę
piersiową, wycinając jego wciąż bijące serca. Staje się ono trofeum jego 828.
Rytuału.
Druga Wojna
w Pajęczym Trakcie (999 r. M41) - Ukryci demoniczni szpiedzy z Pajęczego
Traktu przekazują Ahrimanowi wieści o Odrodzeniu Ynnarich, jako iż to w ich
rezurekcji dostrzega on nadzieję dla swojego własnego Legionu. W obliczu upadku
Cadii w XIII Czarnej Krucjacie, Arcy-czarnoksiężnik poprowadził kontyngent Tysiąca
Synów do Pajęczego Traktu, chcąc zastawić pułapkę na niczego niepodejrzewające
siły Aeldarich, maszerujące w stronę Klaisusa. Gdy tylko Ynnari docierają do
Psychedelty, Ahriman poświęca 999 jeńców Tzeentchowi, by ukończyć swój rytuał
teleportacji, przenosząc siebie, swoich wojowników i towarzyszące mu demony do
miejsca przebywania Ynnarich. Ogień osnowy, bolty energetyczne i błysk
monomolekularnych ostrzy wypełniają fraktalne tunele, gdy obie armie ścierają
się ze sobą. W ogniu rzezi, Ahriman tworzy przypominającą próżnię kosmosu bańkę
rzeczywistości na zewnątrz ścian Pajęczego Traktu, gdzie następnie teleportuje
Eldarskich czempionów - Triumwirat Ynneada. Gdy Ahriman przygotowuje się do
wydobycia pożądanej przez niego wiedzy ze swoich umierających jeńców, Yvraine -
Ynnaricka prorokini niedawno przebudzonego Eldarskiego Boga Śmierci, Ynneada -
demonstruje moc, którą włada, przywracając do życia tuzin Marines Pieczęci.
Zmartwychwstali Astartes Tysiąca Synów są zmieszani nagłym przebudzeniem. Nie
mieli pojęcia, gdzie są, ani z kim walczą, rozpoznali jednak swojego Brata
Bitewnego Ahzeka Ahrimana, z którym nie widzieli się od tysięcy lat.
Przepełniony mieszanką podekscytowania i żalu na widok swoich dawnych Braci,
Ahriman przenosi luminarzy Ynneada z powrotem do Pajęczego Traktu. Kiedy tylko
Triumwirat jest ponownie bezpieczny, Władca Upiorów przecina superstrukturę
tunelu, tworząc przepaść między Eldarami a Tysiącem Synów. Yncarne - Awatar
Ynneada - ciężko oddycha na widok wycofujących się sił Eldarów, ciągnących
przywróconych do życia Marines Tysiąca Synów i wrzucających ich w otchłań.
Ahriman krzyczy na ten widok w przerażeniu. Jego dopiero co odzyskani bracia
raz jeszcze tracą życie, jednak dzięki temu starciu wie on, że odwrócenie
klątwy Pieczęci jest możliwe oraz gdzie szukać mocy, by tego dokonać.
Krucjata
Terrańska
(999 r. M41) - Wieści o zmartwychwstaniu Roboute’a Guillimana docierają do
Magnusa. Wiedząc, że Lojalistyczny Prymarcha będzie próbował zjednoczyć się z
Imperatorem na Terrze, Magnus odczytuje fluktujące wici przeznaczenia, by
poznać drogę, którą będzie przemieszczał się jego brat. Nie czekając, Magnus
stanął na czele własnej armady i poprowadził ją na kraniec szalejącego
Królestwa Burz Osnowy - Maelstromu, gdzie czekał na przybycie Krucjaty Terrańskiej.
Gdy flota Guillimana wyszła z Osnowy, została przywitana przez niszczący ogień
Heretyckich okrętów. Przeciwko przytłaczającym siłom wroga i zasadzce, którą mu
zgotowano, Guilliman nadal był w stanie uformować szyk z Imperialnych okrętów i
wstrzymać ofensywę Tysiąca Synów. Karmazynowy Król nie zamierzał jednak łatwo
odpuścić i wezwał na pomoc siły Osnowy. Osnowa odpowiedzała eterycznymi mackami
ogromnego krakena, które zacisnęły się wokół statków Terrańskiej Krucjaty i
zaczęły wciągać je w głąb Osnowy. Magnus zdaje sobie sprawę, iż godzina śmierci
Guilimana jeszcze nie nadeszła, jednak mimo to jego los został sprowadzony na
drogę, która bardzo odpowiadała Karmazynowemu Królowi.
Bogowie
Wojny (999
r. M41) - Magnus czekał, aż Guilliman raz jeszcze ruszy w drogę i pojawi się na
Terrze, jednak zamiast wyłonić się z portalu pod pałacem Imperatora, na co
liczył, siły Krucjaty Terrańskiej pojawiły się na Lunie. Nie mniej, Magnus
podążył za siłami Imperium szturmując Pajęczy Trakt i przedostając się na powierzchnię
księżyca, skąd był on w stanie dostrzec Świętą Terrę. Magnus i Guilliman
zmierzyli się wzrokiem. Karmazynowy Król uśmiechał się, myśląc o nadchodzącej
walce. Jego Marines Pieczęci i Terminatorzy Kultu Skarabeusza zaatakowali,
zalewając Imperialne siły Ogniem Osnowy i płonącymi boltami. Psioniczna siła
Magnusa wybuchła w niszczącej supernowej, niszcząc ciała jego wrogów i
otaczając tarczą swoje własne siły. Guilliman wytoczył atak na samego Magnusa,
a powierzchnia księżyca zatrzęsła się pod siłą ich uderzeń. Na całych
równinach, w kraterach i we wrakach rozbitych o powierzchnię ciała niebieskiego
fregatach, pół-bogowie stoczyli epicki pojedynek; Guilliman - tytan o
niezwykłej sile, starł się z Magnusem, uzbrojonym w nieokiełznane
czarnoksięstwo Osnowy. W czasie gdy Prymarchowie walczyli, siły Tysiąca Synów
bez przerwy zalewały ogniem resztki sił Krucjaty i ich Imperialnych posiłków.
Sojusznik Guillimana - Widząca Cień Sylandri Krocząca po Zasłonie -
wykorzystała własną magię, by dezaktywować runiczne wiązania Czarnoksiężników
Tysiąca Synów na portalu Pajęczego Traktu. Z okrzykiem nienawiści i z
wściekłością w sercu, Guilliman natarł na swojego przeciwnika, podczas gdy
Magnus wyzwolił z siebie niekontrolowany, czarnoksięski wybuch. Wynikła z tego
fala uderzeniowa wysłała Karmazynowego Króla z powrotem przez portal. W
mgnieniu oka Krocząca po Zasłonie zapieczętowała bramę po jego zniknięciu.
Okrzyk furii Magnusa wypełnił ściany Wymiaru Labiryntu. Dzień, w którym miał
zniszczyć Imperatora został mu odebrany. Jego gniew był jednak krótkotrwały,
jako że wizja przyszłości, którą ujrzał, była pełna wielkiego mroku, który już
wkrótce miał zawisnąć nad całym Imperium. Wiele z odnóg możliwych wersji
przyszłości miało doprowadzić go do jego upragnionej zemsty…
Wyrwa w
Galaktyce
(999 r. M41) - Złowieszcza energia emanująca z Planety Czarnoksiężników miesza
się z niezliczonymi Burzami osnowy, rozdzierając galaktykę na całej jej
długości w dniu otwarcia się Wielkiego Ryftu. Ogromny wylew mutagennej mocy
niszczy całe Układy Gwiezdne i na krótką chwilę przyćmiewa prowadzące ludzkość
światło Astronomicanu, które jednoczy Imperium w chwili nadejścia Noctis
Aeterna. Śmiech i radosne powarkiwania odbijają się echem głęboko w wymiarze
Chaosu.
- Epoka Płomieni, M41-M42
Złamana Tarcza
(Nieznana
data, M42) - Kult Manipulacji rzuca klątwę, mającą pożreć gwiazdę Aspis w
Segmentum Solar. Rosnące w siłę burze słoneczne alarmują siły Adeptus Custodes
i zwracają ich uwagę na machinacje Tysiąca Synów, podczas gdy Oddział Allarus,
do którego dołączyły siły Szarych Rycerzy, formują grupę uderzeniową z
kontyngentem Skittariich, mającą zlokalizować i pozbyć się kabały. Jednak gdy
ich siły docierają do Układu Aspis, wielka, solarna flara oddziela siły
Imperium. Podczas gdy Szarzy Rycerze i Skittarii odnajdują i niszczą
bluźniercze pieczęcie podtrzymujące klątwę, Adeptus Custodes przenoszą się do
Osnowy, wpadając w pułapkę Tysiąca Synów.
Inwazja na
Sektor Stygius
(Nieznana data, M42) - Magnus Czerwony poprowadził niszczące siły Chaosu w
inwazji na Sektor Stygius. Odcięci od Astronomicanu Imperialni obrońcy szybko
padają pod naporem insurekcji Kultystów Chaosu, demonicznej inwazji i ataków
hord sług Magnusa. Tylko uparta Mordiańska Żelazna Gwardia i przybycie
Aeldarich jako część tzw. Krucjaty Stygiuskiej zdołało powstrzymać siły Magnusa
przed całkowitym opanowaniem Sektora, choć nawet i te wydarzenia zostały z
dawna przewidziane przez Magnusa i stanowią jedynie część jego większego planu
dla całego Sektora Stygius.
Wewnętrzna
Bestia
(Nieznana data, M42) - Na świecie słynącego ze swojej wysokiej grawitacji,
Krachordii, Nieludzkie plemiona Ogrynów ścierają się z mutantami, które
zaatakowały ich stalagmitową dżunglę. Gdy zmutowane potwory zostają odparte,
Ogryny odnajdują dziwną torbę w wewnętrznej części dżungli. Łowcy zaczęli czuć
do niej dziwny pociąg i nie omieszkali zanieść jej do starszych jednego z
plemion, którzy uznali ją za “dobrą” i którzy kazali umieścić ją w centrum ich
osady. Po pewnym czasie, torba zaczęła emanować promienistym światłem o różnych
kolorach. Ostatecznie torba rozerwała się, a z wnętrza na powierzchnię ich
planety wyszła dziwna, promienista istota, która w oczach Ogrynów wydawała się
być niezwykle piękna. Według nich, postać wyglądała jak idealnie ukształtowany
człowiek. Na jego widok, wielu Ogrynów zaczęło płakać ze wzruszenia nad jego
wspaniałością. Gdy mieszkańcy plemienia upadli na kolana by oddać cześć tej
istocie, ich własne ciała zaczęły się zmieniać i coraz bardziej przypominały
ciało istoty, przed którą klęczeli. Całe solarne miesiące później, flota Astra
Militarum przybyła nad orbitę ich świata, by zrekrutować najsilniejszych
wojowników z Krachordii. Po Ogrynach nie było jednak śladu - planetę
zamieszkiwały tylko bestie zmutowane przez siły Chaosu.
Nieprzekraczalne
Morze (Nieznana
data, M42) - Kosmiczne Wilki z Wielkiej Kompanii Engira Zguby Krakena ustawiły
kurs na Układ Prospero, mając nadzieję na dotarcie do Planety Czarnoksiężników
i zniszczenie domu Tysiąca Synów, jednak niezależnie od tego, jaką drogę
obrali, niesamowicie czułe fale Osnowy zrzucają ich siły o całe lata świetlne
od celu ich wyprawy.
Milcząca
Wojna
(Nieznana data, M42) - Chmura drobnego pyłu opada na dobrze bronioną,
ufortyfikowaną spiralę Sióstr Ciszy na Gassimie. Niedługo potem nad fortecą
rozpętuje się burza, a puste pancerze Marines Pieczęci zaczynają spadać z nieba
niczym meteoryty, przebijając się przez umocnione sufity i tworząc kratery
wszędzie wokół twierdzy. Gdy Siostry Ciszy ukryły się przed bombardowaniem,
błyskawice zaczęły przecinać atmosferę, a wszechobecny pył zaczął przykrywać
pancerze pozbawionych życia Marines Pieczęci. Sam pył - będący esencją
wojowników Tysiąca Synów - przesypał się do ich pancerzy, budząc do życia
Marines Pieczęci. Siostry Ciszy zostały rozbite i jedna po drugiej -
wymordowane, jednak nawet stanąwszy przed groźbą nieuniknionej śmierci, żadna z
nich nie krzyknęła ani nie odezwała się ani jednym słowem.
Niezwiązana
Moc
(Nieznana data, M42) - W swojej wojnie z Nekronami z Dynastii Nephekhów,
Srebrni Synowie tracą kwartet Piekielnych Smoków w walce w Krypcie Tesseract.
Uskrzydlone potwory rozbijają jednak mury więzienia i wyzwalają z niego Odłamek
C’tan, pozwalając mu na rozpoczęcie długiej na całe lata inwazji na przestrzeń
Nephrekhów.
Psychofag z
Mangel III (999
r. M41) - Hasopeth i jego Pożeracze Umysłów dokonują desantu na Imperialny
Świat-Rój Mangel III w samym środku inwazji T’au. przed wylądowaniem jego sił,
Czarnoksiężnik rozbija Zakryty Kryształ nad orbitą planety, zrzucając jego
odłamki przez atmosferę na powierzchnię świata, wzywając dzięki temu
nieprzenikniony mrok, który otoczył planetę. Odcięci od posiłków z orbity i
swoich przekaźników, T’au i Siły Obrony Planetarnej kontynuują walkę. W Dolinie
Poświęcenia, między liniami walczących armii, Pożeracze Umysłów ustawiają swoje
trofea zdobyte w 998 rytuałach, tworząc z nich wielki półksiężyc. Między
najbardziej wysuniętymi punktami półksiężyca, Hasophet wznosi wielki stos. Z
jego szczytu, Czarnoksiężnik spogląda na nadchodzące z dwóch stron siły
Imperium i T’au - tak jak przepowiedziano, mieli stać się jego własnością. Ich
myśli i pamięć miała zostać przez niego pożarta. Trzymając nad głową serca
Korthuphosa, Hasophet podpala stos ich krwią, inkantując przysięgę samemu
Tzeentchowi, gdy płomienie zaczęły dotykać jego pancerza. Nagły skok
psionicznej energii rozerwał umysły setek tysięcy wojowników walczących na
Mangel III, oddając ich życiowe siły Czarnoksiężnikowi. Zmiany Wielkiego
Konspiratora dokonane w ciele i umyśle Hasopheta budzą w nim jednak
niewyobrażalny ból. Armie na horyzoncie zostają fizycznie sprowadzone w jego
kierunku, przypominając komary krążące wokół wielkiej lampy. Szeregi
wrzeszczących, opancerzonych ciał i ogromne machiny wojenne latały wokół
ogarniętej mrokiem ziemi, zderzając się z Hasophetem. Cała materia, która
zderzyła się z jego ciałem, była przez nie natychmiast absorbowana. Jego ciało
pożerało metal i żywą tkankę z równą żarłocznością i nieustannie rosło, wyjąc z
rozkoszy nad swoją nową, formującą się paszczą. Jego postać zaczęła się przeobrażać,
jednak nie, jak wymarzył to sobie Czarnoksiężnik, w postać Demonicznego
Księcia, a w formę Bestii Worteksu, Mutalitha. Worteks Osnowy, który emanował z
tej odrażającej istoty rozszerzał się wraz z każdą, pochłoniętą ofiarą, do
czasu, gdy otoczył całą planetę. Wraz z ostatnim, rozrywającym umysły okrzykiem
próżni, Mangel III zostało rozerwane na strzępy. W miejscu planety pozostał
tylko wiecznie czarny odłamek kryształu i echo ostatniego okrzyku Haspoheta.
Zebranie
Wygnańców
(Nieznana data, M42) - Tuzin wygnanych sekt zostaje wezwanych przez Rehati na
Planetę Czarnoksiężników. Poprzez psioniczną komunikację i płonące runy
rozrzucone między gwiazdami, Rehati poinformował liderów każdej z sekt, iż
pozostały im dwie opcje - połączenie swoich sił z armią Tysiąca Synów, lub
zniszczenie w gniewie ich starożytnego Prymarchy. Z sekt, które zostały
wezwane, jedenaście poddało się woli Magnusa. Powracające na planetę armie
zostają ulokowane w starożytnym mieście Tizca, gdzie Rehati rozpoczyna rytuał
reunifikacji. W swoim ostatnim akcie służalczości, każdy żywy Czarnoksiężnik z
wygnanych sekt został wezwany przed Ołtarz Losu, gdzie dziewięciu z nich
spuszcza z siebie krew, po czym wskakuje w wiecznie płonący ogień. W tym
momencie, zmasowane szeregi Marines Pieczęci i Terminatorów Kultu Skarabeusza z
jedenastu wygnanych sekt powrócili do Rehati, padając przed nim na kolana w
idealnym zjednoczeniu. Wstając, zwracają się w kierunku Czarnoksiężników wokół
Ołtarza Ognia, wznoszą swoją broń i niszczą swoich byłych panów, pieczętując
tym samym swoją nową przysięgę wierności z Rehatim.
Droga do
Zmartwychwstania
(Nieznana data, M42) - Doświadczywszy zdolności Yvraine do przywrócenia życia
Marines Tysiąca Synów dotkniętych klątwą Pieczęci, Ahriman rozpoczął
gromadzenie swoich sił. Po dziesięciu tysiącach lat doznał wizji, dzięki której
wie, gdzie szukać potrzebnej mu wiedzy. W swoim śnie ujrzał Commoragh, stolicę
cierpienia Mrocznych Eldarów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz