Warhammer Fantasy - Bretonnia cz10

https://youtu.be/pzcHfIkBUog

Armia

“Czy dziś w pięknej Bretonnii zagości wojna? Dziś już jej nie trzeba, by Książęta nie siedzieli bezczynnie. Nastał czas, by kwiat Bretonnii rozwinął się i ukazał swe ciernie! Niczym Kompani Graala ze starych czasów, Księstwa Bretonnii zjednoczą się pod sztandarem swego Króla. Niech ich wrogowie poczują czubek lancy i błogosławiony miecz. Nastała era rycerskości i wielkości! Nastała era krwi i bitwy!”

~ Szczyt Śmiertelnej Rycerskości

            Rycerze Bretonnii budzą strach i szacunek w całym znanym świecie. Jako dzielni, honorowi ludzie, są wyjątkowymi wojownikami i strażnikami chroniącymi ziemię, osiedloną w zgodzie z najbardziej heroicznymi ideałami. W imieniu Pani Jeziora i na chwałę książąt i króla, niszczą wszelkie zło na polu bitwy, jako że żadna istota nie jest w stanie przetrzymać ich chwalebnej szarży.

            Bretońskie wojsko jest potężną armią, składającą się z odważnych rycerzy wspieranych przez hordy zbrojnych chłopów. Są wojennym i agresywnym ludem, który dobrowolnie szuka okazji do walki w celu zwiększenia własnej sławy. Każda siła inwazyjna wroga ich królestwa spotyka się z furią potężnych rycerzy. Niewielu wrogów stanowi dla nich prawdziwe wyzwanie. Rycerze walczących w otwartym polu można podzielić na najmłodszych Błędnych Rycerzy, gotowych do udowodnienia swej wartości w walce, oraz na Rycerzy Królestwa, obrońców ziemi. Rzadziej można spotkać Rycerzy Misji, jako że podróżują oni w wyprawach poszukiwawczych Graala. Niekiedy na polu bitwy walczyć może też Rycerz Graala, czyli Rycerz Misji, który osiągnął cel swej wyprawy, przepełniony czarodziejską mocą Pani z Jeziora i Świętego Graala. Jadąc do bitwy na najlepszych wierzchowcach, licząc od potężnych Koni Wojennych po Pegazy i Hipogryfy, Rycerze Bretonnii są wojownikami z którymi niewielu przeciwników może się równać.

            Jednym z ważnych aspektów definiujących Bretońską armię jest ten, zgodnie z którym niepodobnie do profesjonalnych armii Imperium, Bretonnia nie ma stałego wojska. Zamiast tego, Królestwo polega na skomplikowanej feudalnej służbie rycerzy. Gdy lord musi udać się na wojnę, wzywa do służby swoich wasali. Oni zaś rozpoczynają długi proces wzywania własnych wasali pod sztandar. Większość rycerzy wezwanych pod broń mobilizuje lokalnych chłopów, tworząc z nich regimenty pikinierów i łuczników. Te armie nie przechodzą żadnego treningu i zazwyczaj nie mają żadnej wewnętrznej hierarchii, ale ich strategia jest prosta i dość homogeniczna, by ich oddziały zachowywały szybkość reakcji na odpowiednim poziomie niezależnie od warunków walki; ich oddziały formują się i rozbijają w ruchu, zgodnie z potrzebami rozciągającej się w czasie kampanii. Zgodnie z feudalnym prawem, bretońskie wojsko jest znane z unikania zaawansowanej technologii, takiej jak czarny proch, karabiny, działa i machiny wojenne, postrzegając je jako broń niehonorową, niezgodną z ideałami rycerskości i wolą ich patronki, Pani z Jeziora.

            Na polu bitwy, ostatecznym i najbardziej chwalebnym celem Bretońskiej armii jest rozjechanie wroga końmi i zniszczenie jego oddziałów lancami, mieczem i rozgniecenie go podkutymi żelazem kopytami wierzchowców rycerzy. Takie podejście sprowadziło Bretończyków do wykorzystywania strategii znanej jako “Młot i Kowadło”. Rolą chłopów na polu bitwy jest wspieranie rycerzy poprzez zalewanie wroga strzałami i zasilanie załogi potężnych trebuszy. Regimenty zbrojnych maszerują do bitwy by chronić i utrzymać linię jako kowadło. Później, rycerze szarżują na pole bitwy, rozgniatając wroga z flanki lub od tyłu, stając się śmiertelnie zabójczym Młotem. Chronieni przez Panią i jej błogosławieństwa, ci rycerze nie zważają na burze ognia i deszcze strzał, rozgniatając wroga, zdobywając chwałę, zaszczyty, a przede wszystkim podtrzymują wartości rycerskości.

Bretońska Piechota

●       Oddziały Chłopów - Najmniej wartościowa pod względem militarnym jednostka w armii Bretonnii. By zminimalizować ich braki w treningu wojskowym, nakazuje się im formować zwarte, ciasne szyki.

●       Chłopscy Łucznicy - Chłopi, którzy na pierwszy rzut oka nie nadają się do walki w oddziałach zbrojnych, często zasilają szeregi podstawowych oddziałów wsparcia. Łucznicy tworzą powszechne i łatwe do zmobilizowania w Bretońskiej armii formacje, jako że od chłopów i Wolnych Ludzi wymaga się ćwiczeń w posługiwaniu się łukiem. Ich dobrowolność wstępowania w oddziały łuczników wspomaga się obietnicą zapłaty jedną miedzianą monetą dla każdego, kto przetrwa kampanię, wyjątkiem od płacenia podatku i prawa do grabienia zwłok przeciwnika, co dla każdego rekruta oznacza potencjalną fortunę. Niestety, jak ma to miejsce w przypadku innych Bretońskich oddziałów chłopskich, Łucznicy nie należą do żołnierzy, na których można polegać.

●       Zbrojni - podstawowa piechota tworząca szeregi na linii frontu, składająca się na większość Bretońskiej armii na polu bitwy. Ci ludzie zostali dobrani jako rekruci już w młodym wieku, przeszli odpowiedni trening i otrzymali odpowiednią broń. Dla swojego pana walczą z poczucia lojalności. Choć większość z nich nosi prawdziwą kolczugę, ci niechętni walce ale wystarczający na polu walki żołnierze są odpowiedzialni za obronę włości swego pana, lub za utrzymanie zwartego szeregu w obliczu wroga przy pomocy tarczy i włóczni, przynajmniej do czasu, gdy na pole bitwy wejdą potężni rycerze.

●       Pielgrzymi Graala - Choć nie są oni oficjalną częścią Bretońskiej armii, Pielgrzymów można traktować jako albo dzikich chłopów, albo jako fanatycznych i uduchowionych członków Bractw Graala. Wszyscy Pielgrzymi wierzą w świętość Rycerza Graala, któremu służą. Gromadzą się oni w całe hordy, chcąc jedynie ogrzewać się w blasku chwały swojego pana. Choć są oni wyposażeni w przerdzewiałą broń i pancerze przypominające zbroję Rycerza Graala, oraz w jakiekolwiek poręczne przedmioty, które są w stanie sami stworzyć, ich oddziały zapewniają Bretońskiej armii o wiele większą siłę stworzoną z dzielnej, niemal niemożliwej do złamania piechoty szturmowej niż chłopi, nie mówiąc już nawet o tym, jak dobrze sprawują się w roli mięsa armatniego dla wrogich strzał.

●       Piesi Giermkowie - Są elitą wśród chłopów, dobraną spośród najmłodszych i najsilniejszych nisko urodzonych mieszkańców Królestwa. Są wyekwipowani i wytrenowani do najwyższych przysługujących ich klasie standardów i piastują rolę osobistych pomagierów swoich panów. Wielu z nich jest jednocześnie bękartami, pozbawionymi praw mieszańcami, w których żyłach płynie zarówno szlachetna, jak i chłopska krew.

Bretońska Kawaleria

●       Yeomeni - Ci doświadczeni żołnierze zapewniają Bretońskiej armii siłę w postaci poświęconych swemu zajęciu konnych łuczników, lekkiej kawalerii i zwiadowców. Ci weterani walczyli i przetrwali wiele bitew tylko dzięki własnym umiejętnościom i niezachwianej odwadze. Ich doświadczenie jest tak wielkie, że Yeomenów można w porównać do Rycerzy Królestwa w kwestii doświadczenia, są jednak mimo to często ignorowani i uciskani przez szlachtę. Gdy otrzymają awans na stanowisko Yemoena, często powstałą w ten sposób formację dzieli się na konnych zwiadowców, którzy faktycznie zostają Yeomenami, oraz na sierżantów oddziałów Zbrojnych.

●       Błędni Rycerze - Najniżsi rangą możni, tworzący najliczniejsze oddziały kawaleryskie w Bretońskiej armii. Ci młodzi i niedoświadczeni, ale bardzo entuzjastycznie nastawieni wojownicy zasilają każde pole bitwy na Bretońskich wojnach. Walcząc z siodła, ci rycerze często atakują najsilniejsze oddziały wroga, chcąc zaskarbić sobie tytuł i społeczny awans na Rycerzy Królestwa.

●       Rycerze Królestwa - Ci Rycerze tworzą rdzeń niemal każdej Bretońskiej armii i są najliczniejszą grupą możnych z elity rządzącej. Każdy z nich swego czasu dowiódł swej wartości, jeszcze w czasach, gdy byli pozbawieni ziemi. Oczekuje się od nich zachowania honorowego oraz bronienia swoich panów i królestwa przed zniszczeniem z rąk wrogów, czyniąc to przy pomocy lancy i wiary w Panią z Jeziora.

●       Rycerz Pegaza - Niepodobnie tradycyjnym rycerzom, ci wojownicy dosiadają potężnych Pegazów, przez co stają się nieporównywalnie potężni. Lecąc przez pole bitwy na iście anielskich skrzydłach, Rycerze Pegaza walczą z latającymi potwornościami wroga lancą i mieczem.

●       Rycerze Misji - Ci potężni rycerze są możnymi wyprawiającymi się do odległych krain w poszukiwaniu atencji swojej bogini, mając nadzieję na odnalezienie Świętego Graala. Ich obsesja zmusiła ich do życia w samotności. Celem ich życia stało się niesienie pomocy innym, zabijanie podłych bestii i wspomaganie armii Bretonnii w czasach potrzeby.

●       Synowie Bretonnii - Tajemniczy rycerze, którzy sami siebie nazywają osobistymi dworzanami Pani Jeziora. Niegdyś byli młodymi szlachcicami, odebranymi ich własnym rodzicom jeszcze jako dzieci za przejawianie magicznych zdolności.

●       Rycerze Graala - Ci rycerze znajdują się na szczycie Bretońskiego pojmowania rycerskości, honoru i odwagi. Rycerze Misji którzy osiągnęli cel swoich wypraw, zostali pobłogosławieni mocą Pani i stali się godnymi Świętego Graala. Zostanie Rycerzem Graala jest celem wszystkich rycerzy i oznacza stanie się ucieleśnieniem świętego wojownika. Mówi się, że ci rycerze są największymi wojownikami w historii ludzkości.

Bretońska Artyleria

●       Trebusz - Potężne machiny wojenne wykorzystywane do miotania głazów prosto w formacje przeciwnika z bezpiecznej odległości. Sama maszyna może przybierać różne rozmiary, podobnie jak ciskane nią pociski; raz są to kamienie wielkością przypominające głowę obsługującego machinę żołnierza, a innym razem może być to głaz większy od chłopskiej chaty. Z uwagi na swą reputację jako broń niehonorowa i z uwagi na brak odpowiedniej edukacji prostego ludu, tylko garstka rzemieślników z całej Bretonnii ma dość wiedzy i umiejętności, by budować i obsługiwać tak drogie i wielkie maszyny. Z uwagi na to, trebusze zazwyczaj budowane są z materiałów znajdujących się akurat pod ręką, po czym, po bitwie, są obdzierane ze wszelkich naprawdę wartościowych materiałów, takich jak żelazo, tylko po to, by można było je wykorzystać przy następnej okazji.

●       Błogosławione Trebusze - Te machiny powstają tylko w poświęconych ich produkcji miejscach, czyli tam, gdzie pracują tylko najznamienitsi rzemieślnicy Bretonnii. Tworzy się je ze świętych ruin Kaplic Graala. Do miotania wykorzystuje się trzy razy większych kamieni niż w przypadku zwykłych trebuszy, niszcząc wroga świętą furią samej Pani Jeziora.

Bretońscy Lordowie

●       Lord - Potężny możny lub rycerz, którego czyny znane są w całym Królestwie i potężny wojownik, ślepo podążający za zasadami Kodeksu Rycerskiego. W skład Bretońskich Lordów można zaliczyć potężnych Jarlów, Baronów i Książąt. Ci dumni wojownicy są także znakomitymi generałami armii.

●       Prorokinie Pani - Najbardziej oddane służki Pani Jeziora, służące swojej Pani przez większość własnego życia. Są zdolnymi czarodziejkami, potrafiącymi wpłynąć na losy bitwy. Ich magia jest czerpana wprost z natury, przez co są w stanie kontrolować wodę, powietrze, rośliny i zwierzęta. Potrafią sprowadzić na pole bitwy szalejącą burzę, gęstą mgłę i potężne błyskawice, zdolne do niszczenia całych oddziałów wroga.

Bretońscy Bohaterowie

●       Damy Graala - Pomniejsze służki Pani, nie służące jej tak długo, jak Prorocy. Specjalizują się w zaklęciach ochronnych, oczyszczaniu pola bitwy, leczeniu i blokowaniu złej magii, wspomagając armię i Rycerzy Misji. Podróżują z miejsca na miejsce zgodnie z wolą Pani, wszędzie tam, gdzie drzemie zło, jednocześnie nieustannie szukając magicznie utalentowanych dzieci i prowadząc bohaterów do świętych miejsc.

●       Paladyni - Potężni wojownicy, znani w całej Bretonnii ze swej rycerskości i umiejętności walki ze złem, oraz możni i rycerze szanowani na tyle, na ile da się szanować rycerza pozbawionego błogosławieństwa Graala. Wielu z nich jest potężnymi możnymi, piastującymi urząd Jarla, Barona, Królewskiego Marszałka lub Rycerza Pieczęci. Są legendarnymi i heroicznymi wojownikami, oraz naturalnymi dowódcami Bretońskich armii.