https://www.youtube.com/watch?v=4GWwn26KaAA
Prawo Gospodarów
Prawo
Gospodarów przypomina prawo w samym Imperium i trzeba zaznaczyć, że powstało
pod jego wpływem. Niektórzy Kislevczycy czują, że wpływy Imperialnego prawa w
prawie Gospodarów są zbyt wielkie i z uśmiechem na ustach opowiadają o starych,
dobrych dniach Gospodarskiej sprawiedliwości. Caryca lubi jednak swój scentralizowany
system, nie można więc spodziewać się zbyt wielu zmian w prawie w najbliższej
przyszłości. Największą różnicą między prawem Ungolów a prawem Gospodarów jest
to, że u Gospodarów winnym zbrodni jest wyłącznie osoba, która ją popełniła.
Sądy Gospodarów nie skazują kogoś za bycie dalekim kuzynem złodzieja. Niemal
tak samo ważny jest fakt, że prawo Gospodarów jest zapisane i definiowane przez
proklamację Carycy. Sędziowie muszą podejmować decyzje zgodnie z zapisanym
prawem - muszą je więc znać, nim zdobędą pozycję sędziego. Mimo to, choć
Gospodarowie posługują się prawem, które zapisano, sędziom pozostawia się
naprawdę spore pole do jego swobodnej interpretacji.
Prawa
Gospodarów naturalnie mają swoje ustępy na temat kradzieży i przemocy, posiada
jednak również pewną liczbę ustaleń, których nie znajdzie się nigdzie indziej
na świecie, a które dotyczą specyfiki Kislevskiej ziemi. Przykładowo, w
Kislevie nielegalne jest, by dorosły mężczyzna posiadał broń, konserwował ją
czy z nią ćwiczył. W większości kraju to prawo wydaje się być nielogiczne, jako
że istnieją tam o wiele większe powody, dla których zawsze należy być gotowym
do walki o życie, jednak część mieszkańców miast zrobiłaby wiele, by obejść
pewne prawa; czekiści i sędziowie martwią się możliwością zaistnienia w
miastach uzbrojonych grup, demonstrujących i walczących z autorytetem władzy
gdy odkryją, że nikt ich nie powstrzyma. Przed nadejściem Burzy Chaosu, presja
nakładana na zmianę tego prawa była silna; wystarczyło wspomnieć, jak wielkim zagrożeniem
okazali się najeźdźcy z północy.
Istotność
Ursuna dla Kislevskiej kultury także jest odzwierciedlona w prawie.
Przykładowo, nielegalnym jest zabicie śpiącego niedźwiedzia, a za dokonanie
takiej zbrodni przestępcy grożą najgorsze kary wymiaru sprawiedliwości. Kilka
ustępów w prawie Gospodarów nakazuje okazywać Kislevskiej szlachcie odpowiedni
szacunek - w szczególności Carycy. Przestępstwem jest krytykować ją i
umniejszać jej prawu do władzy. To prawo jest przestrzegane niezwykle surowo
szczególnie wobec Bojarów, Atamanów i innych wasali Carycy, a o wiele mniej
surowo w stosunku do zwykłych obywateli królestwa. Prawo to wydała bezpośrednio
Caryca; jakakolwiek oznaka buntu i nielojalności wśród ludzi o znacznym
autorytecie i władzy mogącej zaszkodzić jej władzy musi być natychmiast
niszczona, ale ciche pomruki i dowcipy zwykłych ludzi są przez władze
tolerowane. Oczywiście, poważne sugestie zastąpienia Carycy kimś innym są
surowo karane niezależnie od stanu społecznego przestępcy.
Prawa
dotyczące szlachty są przestrzegane bardziej niż ma to miejsce w stosunku
zwykłych ludzi. Postawa krytykująca nie jest nielegalna, ale okazywanie braku
szacunku - już tak. Od wieśniaków wymaga się ustępowanie drogi szlachcicom,
zwracanie się do nich z uprzejmością i zmienianie swojego postępowania, jeżeli
jest ono źródłem dyskomfortu dla szlachcica. Niektórzy Bojarzy wznoszą niekiedy
zarzuty o naruszenie tych zasad z wielkim wigorem, szczególnie w miastach.
Szlachta mieszkająca na wsi ma tendencję do bycia bardziej tolerancyjną. Może
tak być z uwagi na fakt, że mniej ludzi poprze ich sprawę, gdy żądni wyjaśnień
wieśniacy z okolicznych wiosek zbiorą się pod ich posiadłością. Jednym z
rezultatów sposobu przestrzegania tych praw jest to, że zwykły lud Carycy uważa
ją za osobę współczującą i szanującą niższe stany społeczne. Podczas gdy
pomniejszy szlachetka może wywlec zwykłego kupca z jego sklepu i postawić go
przed sądem za nie zgięcie kolan wystarczająco szybko na jego widok, Caryca z
uwagą przygląda się pijackiej gadaninie o zbyt wysokich podatkach - jej tajna
policja czuwa. Choć Caryca mogła nawet nie planować obrotu spraw, w którym po
wprowadzeniu tych regulacji prosty lud mógłby szczerze ją polubić, to wyraźnie
odpowiada jej taki stan rzeczy i aktywnie działa na rzecz utrzymania go. Prawo
Gospodarów nie zawiera żadnych ustępów odnośnie gościnności czy jej braku, ale
można w nim znaleźć zakazy naruszania gościnności. Te prawa stanowią, że
gospodarz powinien być traktowany jak członek szlachty przez wszystkich gości.
Z tego powodu niezwykle niewielu ludzi szuka gościny w miastach, u ludzi,
których nawet nie znają. Na wsi, święte prawa gościnności są bardzo silne, a
naruszenie ich, co jest rzadkością, jest karane zgodnie z kodeksem prawnym.
Waśnie w prawie Gospodarów
Prawo
Gospodarów zakazuje otwartych kłótni między rodzinami, prawdopodobnie będąc pod
wpływem prawa Ungolów. To samo prawo pozwala jednak jednostce, lub w pewnych
przypadkach całej jego rodzinie, na dokonanie zemsty za wyrządzoną krzywdę.
Ofiara nie może jedynie być częścią rodziny przestępcy. Prawo dopuszcza także
dokonanie zemsty za wyrządzenie krzywdy w zemście. Ten legalny mechanizm
sprowadzenia waśni pod kontrolę zakazuje jedynie dokonywania zemsty za
okaleczenie wynikłe przy egzekucji wyroku na wcześniej skazanym przestępcy.
Jeśli poniesiona przez skazanego kara była zbyt wielka, ta zasada nie
obowiązuje. Jednocześnie, pomszczenie uzasadnionej i zgodnie z prawem wykonanej
kary na skazańcu jest w świetle prawa gorszą zbrodnią niż pierwotne
przestępstwo.
Caryca
bardzo chciałaby obadalić to przestarzałe prawo, jako że podminowuje ono jej
autorytet. Mimo to, zbyt wielu szlachciców postrzega je jako esencjalne w ich
relacjach z innymi szlachcicami, a sama Caryca nie jest dość silna, by zmusić
ich do porzucenia tego starodawnego myślenia. Obecna sytuacja, w której
szlachta jest surowo karana za obrażanie jej majestatu póki co musi jej
wystarczyć do kontrolowania ich. Prawo, które pozwala sądom kończyć waśnie
między ludźmi przynosi efekt, jako że mniej wpływowe grupy ludzi zaczęły wnosić
pozwy do sądów, wybierając próbę ochrony ich sprawy przez prawo nad starciem z
silniejszą grupą. Caryca pouczyła swoich agentów, w szczególności czekistów, by
byli wyczuleni na ugrupowania nieszanujące decyzji sądów.
Sądy Gospodarów
Sędziami w prawie Gospodarów są
wyłącznie profesjonalni lub pół-profesjonalni znawcy prawa, wyznaczeni do
pełnienia tej roli przez Katarzynę. Na odizolowanych terytoriach to niemal
zawsze Ataman pełni rolę sędziego, ale w miastach, dzięki prawu Katarzyny,
magistrowie, znawcy prawa, na przestrzeni lat stali się o wiele bardziej
rozróżnialni od reszty przedstawicieli szlachty. Katarzyna zachęca ich do
dalszej nauki i skupieniu się wyłącznie na ich nowej profesji; bardzo niewielu
potężnych szlachciców dostrzega zagrożenie dla ich władzy płynące z takich
praktyk. Znaczna większość z nich nie ma zamiaru przyłączać się do tak
żmudnego, oraz, ich zdaniem głupiego zadania, co przekłada się na to, że plan
Katarzyny przebiega pomyślnie. Większość sądów jest prowadzonych przez jednego
sędziego, choć sądy prowadzone przez Bojarów i wyższych stanowiskiem
szlachciców prowadzone są przez trzech sędziów, którzy muszą jednogłośnie
zgodzić się co do wyroku. Kislev i Erengrad mają po jednym, ustalonym z góry co
do składu sąd do spraw osób wysoko urodzonych, a Praag ma dwa, co jest
pozostałością po przeszłych niepokojach wśród północnych Bojarów. Na rozprawach
w prawie Gospodarów do sędzia decyduje, kto kiedy się odzywa, decyduje jakie
dowody w sprawie mają być poruszone, oraz czy oskarżony w istocie jest winny.
Od wyroku nie można się odwołać, ale sędzia, który podjął decyzję niezgodną z
prawem, może zostać posądzony o zdradę.
Jednak
nawet jeśli sędzia złamał prawo, wydany przez niego wyrok obowiązuje.
Wyegzekwowanie kary zależy od ofiary lub jej rodziny w wypadku morderstwa. W
prawie Gospodarów można znaleźć całą listę dopuszczalnych kar, ale nie ma tam
rozróżnienia na dokonaną zbrodnię. Ofiara może wybrać karę od werbalnego
ograżenia skazanego, przez powolne tortury po śmierć kryminalisty, po czym musi
ona zostać wykonana. Głównym mechanizmem zapewniającym, że ofiara nie przesadzi
podczas podejmowania decyzji nad karą jest tu możliwość zaistnienia sporu
między rodzinami i usprawiedliwiona zemsta za zbyt surowe ukaranie skazańca.
Oczywiście, gdy zdarza się, że ofiara jest wielkim i bogatym panem, a
przestępca prostym człowiekiem, prawo do zemsty nie jest problemem dla ofiary
przestępstwa; Bojarzy często karzą wieśniaków o wiele bardziej surowo. Poza
miejskimi osadami, pilnowanie przestrzegania prawa zostawiane jest w rękach
“obwodowej sprawiedliwości”.
Sędziowie
obwodowej sprawiedliwości pełnią rolę swego rodzaju policjantów i sędziów
jednocześnie i pod wieloma względami można porównać ich do Imperialnych łowców
skarbów. Niepodobnie do sędziów z miast, są oni także zobowiązani do
wykonywania wyroków, choć niektórzy z nich czerpią czystą dumę z możliwości
zaciągnięcia przestępcy prosto przed oblicze ofiary, by to ta wykonała wyrok.
Jeśli dana osada nie posiada sędziego, co zdarza się rzadko, lub gdy jej
mieszkańcy chcą zgłosić skargę na Atamana, co zdarza się już częściej, jej
członkowie mogą udać się do sędziów obwodowej sprawiedliwości. Zapotrzebowanie
na sędziów obwodowych ocenia się na podstawie pozornego poziomu przestępczości
w regionie - w praktyce oznacza to, że jeśli dany obwód królestwa wydaje się
być spokojny, jego mieszkańcy mniej chętnie rozpatrują bardziej skomplikowane
sprawy i rzadziej podejmują próby szczegółowego dochodzenia. Z drugiej jednak
strony, jeśli istnieje oczywisty dla wszystkich problem, wielu mieszkańców
podejmuje próby zamiatania problemu pod dywan, jako że opowieści o bliskich
połączeniach między obwodową sprawiedliwością a lokalnymi syndykatami
przestępczymi są na tyle powszechne, że jednym z zadań czekistów jest
dopatrywanie się podobnej korupcji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz