Officio Assassinorum cz2

https://www.youtube.com/watch?v=O24Ri-hNg9w

Słynne operacje

            Na przestrzeni całej historii Imperium, agenci Officio Assassinorum odebrali łącznie miliony żyć dla swoich mistrzów. Ich taktyka znacznie różniła się od wielkiej rzezi, będącej źródłem działań Astra Militarum i Adeptus Astartes. Każda śmierć jaką zadawali wrogom Imperium była ostrożnie wykutym ogniwem łańcucha spajającego królestwo ludzkości, zgodnie z wolą Imperatora. Choć każde z ich zabójstw było szeroko udokumentowane w przystosowanych do tego kryptach danych każdej ze Świątyń Zabójców, tylko skrawek tej wiedzy przeszedł do legend Imperium. O operacjach agentów Świątyń wiedziało tylko kilku ludzi spoza grona Wysokich Lordów Terry.

Herezja Horusa (ok. M31) - Po zdradzie Mistrza Wojny, wczesna inkarnacja Officio Assassinorum wysłała czterech agentów, każdego z innej z głównych Świątyń Zabójców. Ich połączone siły zostały uformowane w Siłę Egzekucyjną, mająca za zadanie wyeliminowanie Zdradzieckiego Prymarchy. Wszyscy agenci zaginęli - potęga Horusa wykraczała bowiem daleko poza możliwości zwykłych śmiertelników.

Śmierć Prymarchy (ok. M31) - Prymarcha Władców Nocy, Konrad Curze, jest nawiedzany przez wizje przyszłości, w której ginie od ciosu Zabójcy na rozkaz Imperatora. Wiedza na temat tego, że jego własny, genetyczny ojciec go zdradzi doprowadza go do szaleństwa. Ostatecznie staje się potworem, Zdradzieckim Prymarchą, prawdziwym Nocnym Łowcą. Wyrok na Konrada Curze zapadł jeszcze w trakcie Herezji - to wtedy Świątyni Callidus zlecono zabójstwo. Choć Legioniści stawiali opór, Zabójca M’Shen wkroczył do sali tronowej Nocnego Łowcy, by odkryć, że Prymarcha już na niego czekał. Potwór, którym był niegdyś Konrad Curze wierzył, że pozwalając Imperatorowi zabić własnego syna unieśmiertelni on własną rebelię i potwierdzi jej racje - jak wierzył Konrad, jego śmierć z ręki ojca dowodziła tylko tego, że Zdrajcy od początku mieli co do niego rację.

Ścięcie (546-646 r. M32) - Wysocy Lordowie Terry zostali wybici co do jednego, gdy Wielki Mistrz Officio Assassinorum, Drakan Vangorich, przeprowadził krwawy pucz, który przygotowywał przez całe solarne dekady. Był to początek trwającej sto lat anarchii, w czasie której Imperium zostało niemal rozerwane. Siły Kosmicznych Marines straciły wielu dobrych wojowników w ich operacji zaniesienia Vangorichowi i jego Akolitom Imperialnej sprawiedliwości. W wyniku bitwy, ponad pięćdziesięciu dowódców Kosmicznych Marines zebrało się na Terrze. Towarzyszyły im siły Krucjaty, nazywane “gwardią honorową”. Po długiej naradzie za zamkniętymi drzwiami Senatorum Imperialis, z sali wyszli Kosmiczni Marines u boku dwunastu nowych Wysokich Lordów Terry, mających za zadanie przywrócić Imperium stabilność.

Duch wśród Diabłów (990 r. M32) - Zabójca Culexus, Dranos, został wysłany na misję wyeliminowania Czarnoksiężnika Chaosu, Xantaka, nim ten był w stanie przyzwać pod swój sztandar kolejne legiony demonów z Osnowy. Stając się niewidzialnym nie tylko dla eterycznego wzroku demonów Xantaka, ale i dla jego gwardii Rubricae, Dranos zwyczajnie podchodzi do Czarnoksiężnika i spala jego mózg w wybuchu energii.

Matka Gullet (340 r. M33) - Zabójczyni Callidus, wysłana na misję wykradnięcia pierworodnego dziecka niebezpiecznie egocentrycznego Gubernatora Planetarnego Thygmusa van Spracht, przebiera się za matronę-strażniczkę dziecka, a następnie zmienia jego kształt tak, by móc go połknąć. Gdy po jej powrocie do mistrza dziecko zostaje wyplute z organizmu Zabójczyni, a Gubernator dowiaduje się o tym, co zaszło, po tygodniu planeta raz jeszcze stała się własnością Imperium.

Ślepy Prorok (452 r. M34) - Zabójca Culexus został wysłany do zdobycia głowy manipulatywnego Widzącego Lithandrosa-Esmanthila. Eldar wyczuł zagrożenie i zbadał koleje losu, ale w miarę poszukiwania przez niego zabójcy we własnym przeznaczeniu, zaczął się coraz bardziej denerwować - nie mógł go namierzyć. Po długich i przerażających łowach, Zabójca wprowadził swoją ofiarę w pułapkę w pustych halach Kopuły Zwierciadła Saim-Hann. Długotrwałe poszukiwania Zabójcy w pasmach losu wyczerpały Eldara do tego stopnia, że nawet nie stawił oporu i przyjął przemoc, która na niego spadła z honorem.

Ubicie Goliatów (372 r. M35) - Podludzcy Goliaci z Thugrock Secundus, księżyca rekrutacyjnego Astra Militarum, rozwinęli kult krwi, w którym poświęcono całą kastę rządzącą tym ciałem niebieskim. W bezprecedensowym pokazie braku komunikacji, nie mniej niż sześciu Zabójców Eversor zostało wysłanych do zabicia liderów ich tubylczej populacji. Do czasu odnalezienia ostatniego ocalałego Eversora, ani jeden Thugrocki Goliat nie przeżył. Gdy wieści o tym dotarły do Astra Militarum, przedstawiciele organizacji wyrazili niezadowolenie z faktu, że tak dobry materiał rekrutacyjny przepadł. Po dziś dzień, to wydarzenie jest wykorzystywane jako propagandowa opowieść na temat tego, jak wielkie niebezpieczeństwo stanowi wysłanie w jeden rejon więcej niż jednego Zabójcę naraz.

Rządy Krwi (ok. 200 r. M36) - Goge Vandire, Eklezjarcha i Wysoki Lord Adeptus Administratum, został strącony z piedestału światłości Imperatora. Jego wielkie wpływy, charyzma i determinacja by stłamsić Imperium pod własnym butem jest powodem wojny domowej, która trwała przez siedemdziesiąt lat. Jego insurekcja zakończyła się, gdy kontr-krucjata Sebastiana Thora wyrwała władzę z zimnych, skostniałych dłoni Zdrajcy.

Śmierć Recydywisty (501 r. M37) - Wpływowy Kardynał Jerome Nieprzyzwoity z Oristii IV odrzucił Imperialne Kredo. Zgromadził ogromne bogactwo zajmując się nielegalnymi praktykami, mając nadzieję na zakupienie Milicji Religijnej tak, by móc rywalizować z samym Goge Vandirem. Został zastrzelony przez Zabójcę Vindicare w chwili śpiewania wywrotowych hymnów.

Incydent na Morishy (563 r. M37) - Urhua Thereaux, Zabójca ze Świątyni Venenum, został wysłany do przeprowadzenia zabójstwa Renegackiego Gubernatora, Yawella z Morishy. W trakcie tranzytu, okręt został schwytany w wir Osnowy, utrzymujący okręt w stazie przez następne 699 standardowych lat. Nie wiedząc, że w ogóle miało to miejsce, Thereaux kontynuował swoją misję, tylko po to, by dowiedzieć się, że Yawell dawno nie żyje i został zastąpiony na anty-Imperialny komitet demokratyczny, składający się z ponad tysiąca członków. Stając przed tak ekstremalnym zadaniem, Thereaux odniósł sukces w zabiciu przedstawicieli komitetu po spędzeniu trzech solarnych dni na zatruwaniu wszystkich krzeseł w auli audytorium rady przed zapowiadanym zgromadzeniem komitetu.

Śmierć Patrzącego w Gwiazdy (003 r. M38) - Progresywny astrolog Lenas Scard został skazany na śmierć, by zapobiec rozprzestrzenieniu się jego heretyckich odkryć, wstrząsających Imperialnym Kredem. Zabójca Vindicare, Erasmus Menst, chcąc wypełnić misję zawisł na jednej z rur przekaźnika Promethium na sześć solarnych dni, czekając na swoją ofiarę, nim zdał sobie sprawę, że Scard wiedział o wysłanym zabójcy i zabunkrował się w swoim obserwatorium. Menst porzucił swój plan i przyjął nowy. Wspiął się na najwyższą spiralę Roju Mendicantus, wiedząc, że tylko kwestią czasu jest wznowienie przez astrologa obserwacji nieba. Kiedy tylko księżyc planety znalazł się w linii prostej za spiralą i obserwatorium Scarda, z najwyższego okna obserwatorium dało się zauważyć blask szkła teleskopu. Menst wystrzelił tylko jedną kulę, która przebiła obiektyw urządzenia i ugrzęzła w oczodole Patrzącego w Gwiazdy.

Upadek Orlenza Triartes (386 j. 143 r. M38) - Planeta Orlenza Triartes zerwała więzi zależności od Imperium, mając nadzieję na uzyskanie lepszych traktatów handlowych. Gubernator Planetarny oszukał swoich Adeptus Arbites, pozorując masową ucieczkę z największego więzienia planety - całe to wydarzenie okazało się pułapką, w której Arbites zostali zamknięci pod kluczem z przestępcami, których niegdyś ścigali. Gdy wieści o tych wydarzeniach docierają do Imperium, Rada Terry zarządziła wysłanie na planetę dwóch regimentów Imperialnej Gwardii. Dumni arystokraci planety zmobilizowali swoje rebelianckie wojska, ale nim wydano pierwsze rozkazy, okazało się, że ich główny doradca wojskowy, wulgarny ale efektywny najemnik Le Kard nie był wcale tym, za kogo się podawał. Siły Orlenzy znalazły się w dużym rozproszeniu, w którym nie mogły działać efektywnie. Nie minął nawet jeden solarny tydzień, a wszystkie ich formacje zostały otoczone i odcięte. Gdy hermetyczna cela Le Karda została otwarta, okazało się, że w środku leżały tylko rozrzucone ubrania najemnika i Zabójca Callidus, przykucnięty jak dziki kot gotowy do skoku na swoją ofiarę. Zabójca wyciął sobie drogę w szlachcie planety, zostawiając po sobie stos trupów lokalnej arystokracji, jednocześnie znikając bez śladu.

Grot, który się przemienił (209 r. M38) - Drobna, ale przerażająca Zabójczyni Callidus, Militzia Scarvelli, dokonała infiltracji warsztatów Dużego Meka Oilguzli w przebraniu Grota. Kiedy tylko Oilguzla nakazał swojej Hordzie Strachu atak na Kosmicznych Marines chroniących Roju Imperator, Scarvelli odnalazła swój uprzednio schowany w kupie złomu miecz fazowy i zaatakowała. Choć zajęło jej to niemal całą solarną minutę, Duży Mek padł trupem, a jego Horda nagle się zatrzymała.

Posąg (243 r. M39) - Świątynia Vindicare otrzymała rozkaz zabicia drapieżnego Mrocznego Eldara, pilota Podniebny Nóż. Wiedząc, że wejście do Commorragh oznacza pewną śmierć, Zabójca Dejedris Garamach sam ustalił miejsce spotkania - miejsce, w którym ostatnio zauważono Brzytwoskrzydły myśliwiec Eldara. Zaczął pełnić wartę w oku Threndiańskiego Kolosa, żywiąc się tylko mchem i surowym mięsem ptaków, nie odrywając wzroku od nieba. Sześć standardowych lat później jego trudy zostały nagrodzone - Podniebny Nóż pojawił się na niebie w blasku lazurowego światła. Pół sekundy później, turbo-penetrator Garamacha już tkwił w kadłubie samolotu, zabijając pilota niemal natychmiast.

Zdławienie Waaagh! (718 j. 924 r. M40) - Herszt Orków Urgak Niepowstrzymany niemal ukończył budowę swojego Garganta, co wiązało się z rozpoczęciem jego własnego Wagh! w Sektorze Vondiac, ale wszystkie jego plany przepadły w momencie umieszczenia przez Zabójcę Vindicare kuli w reaktorze rdzenia giganta. Wielka machina zapłonęła i wybuchła, zabijając nie tylko samego Ugraka, ale także znaczną większość zatrudnianych przez niego Meków. Wagh! zostało wstrzymane jeszcze nim na dobre się rozpoczęło, kładąc kres kłamstwu o niemożliwym do powstrzymania Herszcie i wciągając pozostałych przy życiu Orków w krwawą wojnę domową.

Tygrysy w klatce (231 r. M41) - Hetman Grettch z 593. Regimentu Kadaverańskich Tygrysów był tak bardzo zirytowany nieustannym przeszkadzaniem mu przez Taktyczny Auto-Relikwiarz Tyberiusa, że “przypadkowo” deaktywował urządzenie ceremonialną buławą. Był to początek rebelii, w którą został wciągnięty nie tylko cały 593. Regiment, ale cała formacja Kadaverańskich Tygrysów. Zabójca Callidus został wysłany do zinfiltrowania korpusów doradczych Grettcha przejmując osobowość jego niewidomego Astropaty, po czym zabił wrogiego dowódcę i zajął jego miejsce pod przebraniem. Kiedy tylko Tygrysy otworzyły ogień w walce z Cadiańskim 342. Regimentem, do walczących dosłano nowe, sprzeczne z wcześniejszymi i nieintuicyjne rozkazy. Gdy sztab dowódczy Tygrysów został zniszczony w ostrzale z ich własnej artylerii, cały wysiłek wojenny rebelii przepadł. Kadaveranowie, których siły zostały rozbite w niecałą godzinę, szybko zrozumieli swoje błędy i poddali się rozciągniętemu na cały Regiment sądowi wojennemu. Choć Taktyczny Auto-Relikwiarz został odzyskany i naprawiony, Regiment uznano winnym, a wszystkich jego Gwardzistów spotkała egzekucja.

Odebrane Przeznaczenie (290 r. M41) - Po porażce Officio Assassinorum w próbie zgładzenia potężnego Lorda Chaosu Malfeciusa przy pomocy agentów ze Świątyni Eversor i Vindicare, postanowiono wysłać z tym samym zadaniem agenta Świątyni Culexus, Vaedrexa. Culexus deptał Malfeciusowi po piętach w całym Oku Grozy. Dopiero gdy Lord Chaosu został wywyższony na Demonicznego Księcia, Vaedrex miał okazję uderzyć. Z uwagi na fakt, że nowa inkarnacja Malfeciusa była wrażliwa na Psioniczne Granaty Zabójcy, Culexus ostatecznie zdołał zabić Demonicznego Księcia w okrutnej serii eksplozji z jego Animus Speculum.

Kształt Strachu (353 r. M41) - Psionicy Wyrdvane ze 122. Regimentu Vostrojańskich Pierworodnych przeszli trudną translację przez Osnowę jako duchowa jedność o przerażającej psionicznej mocy. Radując się swoimi nowymi umiejętnościami, psionicy szybko stali się elitą wśród szeregów swoich byłych kamratów, po czym zniewolili ich umysły ku chwale ich własnych, krwawych fantazji. Gdy regiment przybył na Sylvanus II, wszystkie jego siły zaczęły mordować lokalną populację. W odpowiedzi, Imperium wysłało na planetę Zakon Młotów Dorna, ale po ich przybyciu okazało się, że moc Psioników Wyrdvane jest silniejsza i atak Kosmicznych Marines został odparty z łatwością. Dopiero gdy Zabójca Culexus, znany jako Odnowiciel został wysłany na Sylvanus II, szeregi Vostroyan zaczęły słabnąć, a Przerażająca Jedność zaczęła tracić moc. Koniec końców, Psionicy po utracie mocy zostali wymordowani przez swoich własnych braci z Regimentu, nim Odnowiciel był w stanie zbliżyć się do celu głównego misji.

Synowie Odstępu (886 r. M41) - W Adeptus Mechanicus powstała nowa frakcja - Kult Lubricae. Była to heretycka organizacja oddająca pokłony substancjom, które utrzymują spójność wszechświata. Wszyscy jego członkowie - dwunastu starszych Technomagi - zgromadziło się wokół migoczącego basenu wypełnionego tajemnym paliwem, po czym namaścili się tą “miksturą z krwi wojennej dziewicy” i wypowiedzieli wojnę swoim byłym braciom. Gdy to jednak uczynili, z basenu nagle wyskoczył smukły, czarny demon śmierci - Zabójca Eversor wysłany do zgładzenia Tech-kapłanów ujawnił się, zabijając wszystkich członków Kultu w zaledwie kilka sekund. Ich Legiony Skitarii i tak zaatakowały Adeptus Mechanicus, jednak bez przywództwa siły rebelii zostały szybko otoczone i zniszczone.

Nietykalny Wróg (999 r. M41) - Wewnątrz Oka Grozy ruszyła Czarna Krucjata, mająca szturmem zdobyć i zniszczyć Bramę Cadiańską. Plotki głosiły, że przywódcę Krucjaty przepełnia moc Bogów Chaosu, oraz że tak długo, jak długo cieszy się poparciem Bogów Chaosu, tak długo nie można go wyeliminować materialną bronią. Agenci Officio Assassinorum zostali wysłani w wielkiej liczbie na misję zgładzenia Mistrza Wojny Chaosu Abaddona i jego najwierniejszych pułkowników, nim ci będą w stanie dostać się do królestwa istot śmiertelnych. Każdy z agentów, jeden po drugim, kończy swoją karierę w krwawym starciu, nie będąc w stanie dotrzeć do swego celu, a XIII Czarna Krucjata dochodzi do skutku.