Sanguinius i Krwawe Anioły cz16

https://www.youtube.com/watch?v=9NO6BLSNAvY

Słynni Bracia Bitewni Krwawych Aniołów

Epoka Wielkiej Krucjaty i Herezji Horusa

Azkaellon - Czczony bohater i założyciel Gwardii Sanguińskiej Krwawych Aniołów. Azkaellon służył jako Herald Sanguiniusa w czasach Wielkiej Krucjaty i Herezji Horusa. Kontynuował służbę u boku Prymarchy do czasu, gdy Sanguinius zginął w walce z Horusem na pokładzie jego okrętu. Gdy bitewny pył opadł na ziemię, a Terra raz jeszcze okazała się bezpieczna, Azkaellon zorientował się, iż jest ostatnim żywym członkiem Gwardii Sanguińskiej. Wizje Sanguiniusa dotyczące jego własnej przeszłości sprawiły, iż Prymarcha dobrowolnie podążył drogą pisanego mu przeznaczenia, nakazując przy tym swojemu Heraldowi zostanie na Terrze, tak, by jeśli Sanguinius faktycznie miał polec w walce, Gwardia Sanguińska była gotowa do poprowadzenia IX Legionu. Gdy tylko szeregi Legionu Sanguiniusa miały zostać odbudowane, jego Gwardia miała stać się świecącą latarnią dla reszty Krwawych Aniołów i całego Imperium w mrocznych czasach przyszłości. Choć cierpiał z powodu niemożności stoczenia u boku swojego Prymarchy ostatniej walki w swoim życiu, Azkaellon z ciężkim sercem zastosował się do życzenia Sanguiniusa. Wiedział, że nie mógł on polec w świętej misji, którą na niego nałożono. W Legionie nie było czystej linii sukcesji na wypadek śmierci Prymarchy. Z tego powodu, poszczególne frakcje Krwawych Aniołów wystosowały swoich własnych, potencjalnych kandydatów na stanowisko głównego dowódcy Legionu. W tamtym czasie wady genetyczne Legionu nasilały się w całym Legionie, ogarniając przyszłość Legionu gęstym mrokiem. Ostatecznie to właśnie Azkaellon, ostatni ocalały wojownik Gwardii Sanguińskiej poprowadził Krwawe Anioły ku ich przeznaczeniu. Azkaellon - który widział, że Krwawe Anioły miały większe zmartwienia niż wewnętrzna organizacja szeregów - zapewnił Legionowi stabilny i zrównoważony podział na Zakony Sukcesorskie, które przemierzają galaktykę po dziś dzień. Nikt nie wie, jakie były dalsze losy samego Azkaellona, ale jego dziedzictwo przetrwało w Zakonach, które stworzył. Podążając za instrukcjami pozostawionymi Legionowi przez Prymarchę, Gwardia Sanguińska także zdołała przetrwać. Gwardia Sanguińska po dziś dzień wierzy, że duch ich odnowiciela żyje w postaci złotego anioła zemsty, znanego jako Sanguinor, służącego swojemu Zakonowi pomimo mijających tysiącleci dzięki łasce Imperatora.

Mistrz Legionu Ishidur Ossuros - Ossuros był pierwszym i jedynym Mistrzem IX Legionu w czasach przed odnalezieniem Sanguiniusa. Po prawdzie Ossuros zmarł we wczesnych latach Wielkiej Krucjaty, ale jego osobowość i wspomnienia zostały zebrane przez jego sukcesorów na skutek pożarcia jego zwłok i właściwości Omophagei, dodatkowego organu Kosmicznych Marines, który dostosowuje pamięć komórkową i umiejętności zjadanych przez Kosmicznych Marines roślin i zwierząt. Marines pozwolili trwać legendzie Ossurosa do czasu ich własnej śmierci. Ostatnia inkarnacja Mistrza Legionu poległa już w czasie pierwszej bitwy nowo-nazwanych Krwawych Aniołów w walce na Teghar Pentaurus, gdy Ossuros poświęcił własne życie, by uratować Prymarchę przed okrążeniem. Po bitwie nikt nie był w stanie odnaleźć ciała Ossurosa i w ten oto sposób jego osobowość zakończyła podróż między kolejnymi Astartes.

Mistrz Zakonu Raldoron - Raldoron, znany jako Raldoron Krwawy, był legendarnym Pierwszym Kapitanem Kompanii Weteranów IX Legionu w czasach Wielkiej Krucjaty i Herezji Horusa. Był jednym z najbardziej zaufanych ludzi Prymarchy i w czasie pełnienia służby dostąpił wielu honorowych zaszczytów. Przede wszystkim, został kapitanem elitarnej Pierwszej Kompanii, Protektorów, na co w pełni zasłużył w czasie dekad krwawych zmagań z wrogami Imperatora. Co więcej, Raldoron pełnił w Legionie funkcję Koniuszego i oficjalnie został mianowany “Mistrzem Zakonu.” W Legionie pełnił podobną rolę, co Kwadra w Legionie Horusa Lupercala. Raldoron był Kapitanem-Weteranem Trzystu (formacji dowódców Trzystu Kompanii Krwawych Aniołów). Jego dowództwo nad Pierwszą Kompanią i awans na stanowisko Mistrza Zakonu nadały mu specjalne przywileje, dostępne jedynie dla starszyzny Legionu, których jedynie garstka Marines Krwawych Aniołów mogła dostąpić. Swoje tytuły nosił z dumą i pokorą jednocześnie, tak, jak nakazywała mu kultura Krwawych Aniołów, ale mimo to, jego specjalna ranga z czasem odsunęła go od innych Braci Bitewnych. Nie był on człowiekiem oddanym impulsom i źle przemyślanym czynom. Między nim a Azkaellonem była pewna nieokreślona wrogość. Azkaellon był tak surowy w swoim postępowaniu, iż często wydawało się, że stawał się przez to całkowicie nieelastyczny. Różnice między Azkaellonem a Raldoronem dotknęły obu prowadzonych przez nich formacji. Płynny, elastyczny styl dowodzenia Raldorona nie raz ścierał się ze sztywnymi zasadami Azkaellona.

Kapitan Nassir Amit - Amit był Kapitanem Piątej Kompanii Krwawych Aniołów w czasie Wielkiej Krucjaty i Herezji Horusa. Był dowódcą liniowym, znanym ze swoich rzemieślniczo wykonanych oznaczeń na korpusie pancerza, wyżłobień dokonanych ostrzami jego wrogów i innych, symbolicznych detali na całej jego zbroi, którą Nasir dumnie zakładał nawet na formalne okazje, podczas gdy protokoły postępowania wzywały do bardziej odpowiedniego ubioru, pasującego do sprawowania ważnej w Legionie funkcji. Pancerz odzwierciedlał militarną bezceremonialność wojownika, który go nosił. Ze wszystkich Kapitanów IX Legionu, reputacja Amita - i całej jego Kompanii - określała go jako najbardziej krwiożerczego Marine. Więcej niż raz, Piąta Kompania była cenzurowana przez Sanguiniusa za ich fanatyzm, uwidaczniany w brawurowych pościgach za uciekającymi wrogami. Nie bez powodu ten unikany oficer Legionu zasłużył sobie na przydomek “Rozrywacza Ciał.” Co więcej, zamiast starać się zaprzeczyć podobnym określeniom na jego osobę, Amit przyjął nowy przydomek z dumą. Krwawy oficer miał w sobie coś niezwykle drapieżnego, pewien zmysł agresji, nad którym z trudem był w stanie zapanować, a któremu tak ochoczo dawał upust w trakcie walki. Podobnie jak ich dowódca, Bracia Bitewni Piątej Kompanii byli znani z noszenia Bolterów i wielkich noży do skórowania w walce. W czasie Drugiej Fundacji, gdy Legion Krwawych Aniołów został rozbity na Zakony, Amit został obwołany pierwszym Mistrzem Zakonu Rozrywaczy Ciał.

Kapitan Furio - Furio był Kapitanem Dziewiątej Kompanii, Niosących Tarcze Legionu Krwawych Aniołów w czasach Wielkiej Krucjaty i Herezji Horusa. Fizycznie, Furio był imponująco zbudowany, nawet jak na Astartes. Był wyższy i szerszy niż większość Kapitanów IX Legionu. Niektórzy z Braci Bitewnych zwykli nawet żartować, że o wiele lepiej pasował do niego Pancerz Cataphractii, ze zbrojowni Terminatorów, zamiast standardowego Pancerz Bitewnego, który zdawał się oplatać go dość ciasno. Bezwłosa głowa Furia była blada i stanowiła dziedzictwo miejsca, z którego pochodził - pola polarnego Baal Secundus.

Kapitan Galan - Galan był Kapitanem Szesnastej Kompanii Legionu w czasie Wielkiej Krucjaty i Herezji Horusa. Jego Marines byli znani z powszechnego korzystania z długich niczym lance ostrzy zakończonych krótkim trzonkiem.

Kapitan Dar Nakir - Dar Nakir był dowódcą 24. Kompanii Legionu. Nakir pochodził z techno-nomadycznego plemienia Baalitczyków. Jego długie do ramion czarne włosy zawsze były splecione, ale do historii przeszedł dzięki swojej ciemnej twarzy, wiecznie wykrzywionej grymasem fanatyzmu, bądź uśmiechem prawdziwego zabójcy.

Kapitan Thoros - Jeden z najbardziej chełpiących się swoim zwycięstwami Marines IX Legionu. Był członkiem kontyngentu Krwawych Aniołów na Nikaei w czasie słynnej Rady i został przedstawiony samemu Magnusowi Czerwonemu. Jego życie zakończyła kampania przeciwko dzikim xenos, Megarachnidom, na planecie nazwanej Rzeźnią.

Warden Dahka Berus - Służył jako Wyższy Strażnik (Wyższy Kapelan) Legionu Krwawych Aniołów i starszy, duchowy przywódca jego Braci Bitewnych. Jednym z podstawowych obowiązków Berusa było upewnienie się, że Edykty Imperatora zawarte na Nikaei były ściśle przestrzegane. Obserwował on byłych członków Librarium IX Legionu z pozycji członka kompanii liniowych Krwawych Aniołów.

Strażnik Yason Annellus - Jeden z Kapelanów Legionu. Oddał życie w ostatnim szturmie na Katedrę Symbolu na Signus Prime w czasie Kampanii Signus.

Strażnik Arkad - Kapelan Legionu. Na czas nieobecności Prymarchy na Baal, pełnił tam rolę Regenta posiadłości Legionu. Ostatni raz podjął służbę w charakterze Regenta, gdy IX Legion został wysłany w niemal pełnej sile do Gromady Signus, w dniach rozpoczęcia się Herezji Horusa.

Konsyliarz Meros - Meros był Konsyliarzem Minorius, młodszym medicae, który służył w Dziewiątej Kompanii pod Kapitanem Furioso. Początkowo, Meros był prostym, liniowym Astartes o solidnym przebiegu służby, jednak później, w czasie pierwszych dni od wybuchu Herezji, jego los miał zostać nierozerwalnie spleciony z losem jego Legionu i Prymarchy, w czasie Kampanii Signus.

Brat Ecanus - Ecanus był psionikiem bitewnym Krwawych Aniołów w 202. Kompanii. Podobnie jak Mkani Kano, zaakceptował on nowe prawo, według którego musiał trzymać swoje wytężone mocą Osnowy zmysły na wodzy do końca swojej służby. Kano walczył w wielu wojnach u boku Ecanusa. Braci łączyła szczególnie bliska więź i upodobanie do mocy, którą oni znali pod nazwą “Lancy.” Była to prosta, psioniczna włócznia, zbudowana z telekinetycznej siły, którą bracia niszczyli wrogów swojego Legionu. Ecanus oddał życie na Signus Prime, wykorzystując swoją moc do przywrócenia swojego Prymarchy z mrocznej, nienaturalnej apatii, po tym, jak Sanguinius został strącony przez maleficzne moce podłego Krwiopijcy Khorna, Ka’Bandhy.

Świątobliwy “Archetyp” Jophial, Keruvim, Konwokacja Starożytnych - Jophial był Dreadnoughtem wzoru Leviathan. Świątobliwy Jophial znajdował się na pokładzie okrętu flagowego Legionu, Czerwonej Łzy, gdzie walczył z siłami wrogów Krwawych Aniołów, w czasie, gdy okręt rozbił się o powierzchnię Signus Prime na początku Kampanii Signus. Tylko dzięki niezwykłemu kadłubowi podwozia jego Dreadnoughta, Jophial przetrwał zderzenie z powierzchnią planety. Trybutem jego wielkości był fakt, iż po opadnięciu pyłu powstałego przy zderzeniu, był on jednym z pierwszych ocalałych, którzy wykopali się z wraku okrętu i zabezpieczyli strefę katastrofy. Po odegraniu kluczowej roli w operacji ratunkowej, niezmordowany Starożytny stanął na czele sił linii obrony Krwawych Aniołów i stał się prawdziwą tamą w starciu z falą sił Chaosu.

Sierżant-Weteran Leonis Harum - Jednym z kilku ocalałych Marines, którzy przeżyli rozbicie się okrętu Legionu Ifrityczna Dziewiątka był Sierżant Harum, dowódca Oddziału Taktycznego Weteranów “Harum,” wchodzącego w skład 202. Kompanii, tzw. “Karmazynowej Egidy.” Ich statek rozbił się o powierzchnię Signus Prime po brawurowej operacji, mającej zabezpieczyć daleką, pancerną flankę postępujących sił Krwawych Aniołów. Za ten niezwykły akt odwagi, on i jego Bracia Bitewni zostali uznani za bohaterów i męczenników IX Legionu. Mówi się, że 202. Kompania była jedną z tych formacji, które zostały dotknięte przez o wiele silniejsze wpływy tajemniczego szału, który w czasie bitwy pod Signus Prime ogarnął cały Legion. Pomimo tego, wojownicy Kompanii znieśli to dzielnie - duchy Braci Bitewnych zostały umocnione w genoziarnie dzięki Liturgii Krwi, oraz skupieniu się na swoich obowiązkach do momentu, gdy nie przyszła po nich sama śmierć.