Czarni Templariusze cz3 - Krucjaty

https://youtu.be/8D3_e3p6tcg

Krucjaty Czarnych Templariuszy

Krucjata Vinculus

Atakujący: Czarni Templariusze, Siostry Bitwy, Inkwizycja

Obrońcy: Inkwizytor Vinculus, Kosmiczni Marines Chaosu

System: Peleregon

Sektor: Gromada Peleregon

Segmentum: Nieznany

            Krucjata Vinculus została rozpoczęta przez Czarnych Templariuszy przeciwko chaośniczemu kultowi, który nękał Gromadę Pelergon w 833.M41. Templariusze pod dowództwem Marszałka Ludoldusa zgodzili się walczyć u boku wojowniczek Inkwizytora Vinculusa z Ordo Hereticus. Inkwizytor, któremu towarzyszył oddział Sióstr Bitwy, przeprowadził dochodzenie, które odkryło istnienie Kultu Chaosu na planecie Pelergon IV; świecie złożonym z nieustannie przesuwających się płyt tektonicznych i groźnych rzek płynnej lawy. Pierwsze lądowanie sił Imperium napotkało niewielki opór ze strony chaośników, ale ostatecznie Czarni Templariusze – wśród których znajdował się młody neofita Helbrecht – i Siostry Bitwy zepchnęli wojowników kultu z powrotem do ich siedziby znajdującej się na wielkim, wulkanicznym kontynencie. Ludoldus natychmiast zaatakował ognistą twierdzę, a jego Bracia Miecza zdobyli główną bramę i utrzymywali ją wystarczająca długo, aby pozostałe siły imperialne mogły złamać obronę kultu. Gdy Czarni Templariusze i Siostry Bitwy szturmowali ogromne, kolumnowe wnętrze wulkanu, Inkwizytor Vinculus stanął twarzą w twarz z przywódcą chaośników i zabił go, jednak sam podczas tego starcia został ciężko raniony.

            To małe zwycięstwo Inkwizytora okazało się też jego zgubą, ponieważ demoniczna obecność, która zamieszkiwała ciało przywódcy kultu, tuż po jego śmierci została zmuszona do zamanifestowania się i znalezienia nowego żywiciela – w tym przypadku, w blasku ciemnoczerwonego ognia, opanowała ciało i umysł osłabionego Inkwizytora. Potężny demon Khorne’a posiadł ciało Inkwizytora i zabił tuzin niczego niespodziewających się imperialnych wojowników. Najwyższy Marszałek Ludoldus, Czempion Imperatora i Kanoniczka Jasmine stanęli twarzą w twarz z demonem, a starcie, które nastało chwilę później, znane jest w annałach Czarnych Templariuszy jako bitwa Ognia i Krwi. Imperialni walczyli z wielką siłą i nieugiętą wiarą, ale z każdą sekundą wydawało się, że demon jest co raz silniejszy. W akcie desperacji Ludoldus wrzucił Świętą Kulę Antiochii – bombę nasyconą świętymi olejami i materiałami wybuchowymi – do centrum wulkanu. Powstała eksplozja spowodowała potężne trzęsienie ziemi, a wsporniki, skały i filary runęły w dół prosto do ognistego dołu. Opętany przez demona Inkwizytor wpadł do morza lawy, a pozostali imperialni wojownicy rzucili się ku ucieczce przed zawalającym się wulkanem.

Wynik

            Aby upewnić się, że demon i kultyści na jego usługach nie wydostaną się z planety, Ludoldus rozkazał rozpocząć bombardowanie planetarne i zakończyć je dopiero, kiedy ostatecznie rozpruje skorupę planety.

Ciekawostka

            Kasztelan Draco, podczas bitwy z kultystami, wsławił się jako jeden z lepszych i najbardziej oddanych wojowników. Jednakże podczas starcia został ciężko ranny, a jego ciało z czasem odbudowano za pomocą bioniki. Niedługo później odznaczono go rangą Kasztelana i otrzymał relikwię, w tym przypadku najlepszy Pancerz Wspomagany, jakim dysponował jego Zakon. W geście podziękowania Ordo Hereticus przekazało mu również sławetny miecz poległego tragicznie Inkwizytora.

Krucjata Nimbosa

Atakujący: Imperium Tau

Obrońcy: Imperium Człowieka

System: Nimbosa

Sektor: Nieznany

Segmentum: Ultima

            Krucjata Nimbosa była Imperialną Krucjatą rozpoczętą w 993.M41 przez Zakon Czarnych Templariuszy, Imperialne Pięści, Kruczą Gwardię i Ultramarines przeciwko Imperium Tau.

            Kiedy Tyranidzka Flota Kraken zaczęła zagrażać światom na wschodnim skraju Imperium Człowieka w 992.M41, Wysocy Lordowie Terry wydali rozkaz przesiedlenia. Z tych imperialnych działań skorzystali Tau, rozpoczynając tym okres w historii, który zwie się „Ekspansją Trzeciej Sfery”. Tau szybko zaanektowali cały obszar Imperialnych Światów wzdłuż granicy, w tym przejęli Nimbosę – czyli jeden z najważniejszych Światów tamtego Sektora.

Historia

            Siły T’au pod dowództwem O’vara rozpoczęły przytłaczającą liczebnie inwazję na Nimbosę, a niedługo po tym zdołali opanować większość planety.

Pierwsza Faza: Obrona

            Jedyną imperialną siłą, która była w stanie przetrwać pierwszą fazę Ekspansji Trzeciej Sfery był 9. Pułk Pierworodnych Vostroyan pod dowództwem Grafa Toschenko. Dowódca Astra Militarum bezzwłocznie podjął się wzmocnieniu fabrycznego miasta Polia. Pierwszym posunięciem armii Tau było użycie wojowników Krootów mających za zadanie znaleźć słabe punkty obrony Gwardii Imperialnej, które następnie miały zostać zbombardowane przez siły xenos. Krooci podczas tej operacji mocno ucierpieli, zwłaszcza w początkowej fazie ataku, ale ostatecznie ich strategia odniosła sukces, a Tau zdobyli przyczółek w mieście. Graf Toschenko osobiście zezwolił na desperacki kontratak w celu utrzymania linii Imperium; zdał sobie bowiem sprawę, że polityka Tau, polegająca na odizolowywaniu każdej imperialnej twierdzy, wkrótce przerwie jego władzę nad miastem Polia. Główny kontratak miał miejsce w centralnej Katedrze oraz wokół niej.

            Początkowo odwet okazał się sukcesem, Krooci wpadli w zasadzkę, a następnie cudem uciekli przed kolejnym atakiem w stronę pancernych jednostek Tau. Graf Toschenko oddelegował swoją ostatnią rezerwę ludzi i kilka czołgów, aby wypełnić lukę wokół Imperialnej Katedry, jednak siły Tau nie dawały się złamać. Imperialna awangarda i rezerwa zostały zdziesiątkowane przez bombardowania i liczne zasadzki.

Oddział Grafa Toschenki został złapany na otwartej przestrzeni, a następnie zgładzony przez ukrytych wojowników Tau.

Druga Faza: Krucjata

            Pierwsze bitwy z Tau miały miejsce jeszcze w przestrzeni kosmicznej; na pokładach orbitalnych stacji xeno. Wojownicy Tau, którzy stacjonowali w tamtym miejscu, zamienili długie korytarze w arenę śmiertelnych i trudnych do wykrycia pułapek. Siły Czarnych Templariuszy jednak znaleźli rozwiązanie pokonania tych zasadzek poprzez podzielenie się na jeszcze mniejsze odziały i atakowanie obrońców z różnych kierunków, co umożliwiło im oskrzydlenie broniących się Tau, dla których walka w zwarciu zdecydowanie była najsłabszą stroną.

            Po przebiciu się do miejsca dowodzenia Kosmiczni Marines włączyli broń jednej stacji i skierowali ją przeciwko innym. To działanie, w połączeniu z innymi atakami Imperialnej Marynarki, było zbyt potężne, aby Tau mogli je powstrzymać.

            Na koniec Kasztelan Folkret zniszczył geostacjonarne emitery grawitacyjne stacji i pozwolił przebić się jej przez atmosferę planety, niszcząc tym Stację Orbital Primus w deszczu ognia. Tymczasem 1. Kompania Ultramarines uderzyła w broniący się garnizon Tau poprzez wyeliminowanie przeciwlotniczych wieżyczek i dowódców xeno. Po wyeliminowaniu dowodzenia i kontroli Tau, siły Astartes były w stanie wykonać idealne lądowanie na planecie, by do końca wyeliminować pozostałe siły naziemne Tau znajdujące się na Nimbosie.  

Wynik

            Kampania zakończyła się udanym odzyskaniem Nimbosy przez Imperium i zniszczeniem całego garnizonu Tau.

Ciekawostka

            Istnieje pewna niespójność w oficjalnych datowaniach Krucjaty Nimbosa. Codex: Gwardia Imperialna (5 edycja) wyjaśnia, że Krucjata Nimbosa miała miejsce w 790.M41, ale „Miasta Śmierci” utrzymują, że atak T’au na Nimbosę był możliwy tylko dzięki Flocie Kraken, która na wschodnich obrzeżach galaktyki pojawiła się dopiero około 992.M41. Jeszcze większe zamieszanie wprowadza Codex: Tau (4 edycja), według którego imperialny odwet nastąpił w ciągu zaledwie czterech miesięcy od utraty Świata, podczas gdy krótka opowieść „Atak na Nimbosę” samą krucjatę umieszcza dopiero w 999.M41.  

Krucjata Gwiazd Ghoul

Atakujący: Czarni Templariusze

Obrońcy: Xeno

System: Nieznany

Sektor: Gwiazdy Ghoul

Segmentum: Nieznany

            Krucjata Gwiazd Ghoul była pierwszą Krucjatą poprowadzoną przez Wysokiego Marszałka Helbrechta zaraz po osiągnięciu przez niego najwyższej rangi. Podjęcie tej decyzji było skrajnie niebezpieczne, ponieważ żadna imperialna ekspedycja nigdy jeszcze nie powróciła z opuszczonego rejonu kosmosu, znanego jako Gwiazdy Ghoul.

            Czarni Templariusze zamierzali w końcu pokonać rasę xeno, bliżej znaną jako „Diabły Cythor”, która zamieszkiwała rejony Gwiazd Ghoul. Bitwy, które rozpoczęli Czarni Templariusze, były okupione krwią i wieloma istnieniami, ale w końcu po ośmiu terrańskich latach populacja xenos została prawie zniszczona, a Astartes zaczęli zmierzać w stronę ojczystego świata Diabłów Cythor. Jednakże po dotarciu na miejsce okazało się, że System Cythor już jest niepokojąco pusty.

            Nie znaleziono żadnego śladu xeno, ale zanim Czarnym Templariuszom udało się wszcząć właściwe dochodzenie, mające na celu odkrycie gdzie skryła się reszta Diabłów, otrzymali oni desperackie wołanie o pomoc z oblężonego Kopca na Armageddonie. Wysoki Marszałek Helbrecht natychmiast skontaktował się z Marszałkiem Ricardem i Amalrichem, a następnie rozpoczął planowanie masowej kontrofensywy na orcze WAAAGH! Ghazghkulla, początkujące Trzecią Wojnę o Armageddon.

Krucjata Otchłani Ophidium

Atakujący: Czarni Templariusze

Obrońcy: Upadłe Anioły

System: Małe Imperium Xeno

Sektor: Nieznany

Segmentum: Tempestus

            Krucjata Otchłani Ophidium była następstwem nawiązania przypadkowego kontaktu z Upadłymi Aniołami, czyli Zdrajcami z Zakonu Mrocznych Aniołów.

Historia

            Nie wszystkie krucjaty Czarnych Templariuszy są ogromnymi przedsięwzięciami liczącymi kilkuset doświadczonych wojowników, a niektóre z nich mogą składać się z zaledwie stu inicjowanych. W 998.M41 jedna z takich właśnie Krucjat została powołana przez Kasztelana Raimera.

            Podczas drogi Czarni Templariusze napotkali małe imperium xeno zlokalizowane w układzie jednej gwiazdy. Xenos żyli w wielkich miastach ze złota i postępowali zgodnie z poleceniami teologicznego przywódcy, którego nazywali „Głosem Imperatora”. Dostrzegając podobieństwo do Imperialnego Kultu, Kasztelan Raimer zniszczył jedną z napotkanych świątyń, a gdy Krucjata ruszyła dalej, Czarni Templariusze ze zgrozą odkryli, że inne Miasta Xeno zostały już zniszczone przez nieznaną siłę – większą od tej, którą oni sami reprezentowali.

            Statek, którym dysponowali Templariusze, był na tyle szybki, że wkrótce dogonił nieznanych intruzów, którzy skupieni byli w niewielką flotę. Niedługo później sensory Krucjaty potwierdziły, że statki należały do Zakonu Mrocznych Aniołów. Raimer natychmiast zaproponował dowódcy tejże floty (niezwykle wysokiemu Astartes, który nigdy nie zdejmował hełmu), pomoc w ich misji. Pomoc, którą Mroczni Aniołowie bardzo niechętnie przyjęli.

            Gdy zbliżali się środka Systemu, na jednej z gęściej zaludnionych planet, Kosmiczni Marines wspólnie walczyli z hordą oszalałych religijnych fanatyków, dopóki Czarni Templariusze nie przechwycili owego tajemniczego „Głosu Imperatora” i nie poznali genezy dziwnej religii xeno. Głosem Imperatora był pojedynczy Kosmiczny Marines odziany w pradawny Pancerz Wspomagany Wzoru Pierwszego, datowanym na czasy Wojen Zjednoczenia na Terze w M30. Czarni Templariusze uwięzili tego niezwykłego Astartes i zamknęli go w najgłębszej i najbezpieczniejszej celi na statku Krucjaty. Jednak niedługo po pojmaniu Mistrz Rainer został odwiedzony przez dowódcę Mrocznych Aniołów, który zażądał, by Templariusze przekazali więźnia pod jego opiekę. Dopiero kiedy flota Mrocznych Aniołów wycelowała baterie dział w statek Krucjaty, Raimer ustąpił, ponieważ wiedział, że jego krążownik nie może się równać z siłą floty drugiego Zakonu.  

            Jednak przed opuszczeniem krążownika dowódca Mrocznych Aniołów w końcu zdjął hełm, odsłaniając twarz pokrytą bliznami i ozdobioną symbolami chaosu. Zanim Czarni Templariusze zdążyli zareagować, „Mroczni Aniołowie” teleportowali się z powrotem na swoje okręty i bez słowa rozpoczęli skok przez Osnowę.

            Ostateczny los Krucjaty Otchłani Ophidium jest nieznany, a Czarni Templariusze od dawna nie otrzymali żadnej astropatycznej wiadomości pochodzącej z krążownika Mistrza Rainera.

            Los Pradawnego Kosmicznego Marines, który był odpowiedzialny za stworzenie religii xeno również pozostaje nieznany.

Krucjata Barbarossa

Atakujący: Orkowie

Obrońcy: Czarni Templariusze

System: Barbarossa

Sektor: Nieznany

Segmentum: Nieznany

            Krucjata Barbarossa była imperialną krucjatą przeprowadzoną przez Zakon Czarnych Templariuszy w celu oczyszczenia należącej do nich Twierdzy znajdującej się na planecie Barbarossa IV, którą przejęli uciekający Orkowie po Trzeciej Wojnie o Armageddon w 998.M41. Jednakże był to tylko początek, ponieważ nieznany dotąd Czarnym Templariuszom relikt znajdujący się w centrum Twierdzy został niespodziewanie skażony przez Chaos.

            Siły Czarnych Templariuszy, pod dowództwem Kasztelana Hermanna, walczyły o oczyszczenie Twierdzy zarówno z zielonoskórych, jak i skażenia Chaosu, które objawiło się w postaci demonicznego wtargnięcia i zepsucia garnizonu, który dotychczas utrzymywał Twierdzę.

            Czarni Templariusze w końcu pokonali zagrożenie, wyeliminowali skażenie Osnowy i ich braci-renegatów oraz odbili zrujnowaną Twierdzę.  

Oczyszczenie Kopca Thetus

Atakujący: Czarni Templariusze

Obrońcy: Tyranidzi

System: Nevaria

Sektor: Nieznany

Segmentum: Nieznany

            Oczyszczenie Kopca Thetus było militarną kampanią przeciwko Kultowi Genokradów, który został odkryty przez Imperialną Inkwizycję na Świecie Nevarii II i zniszczony przez Zakon Kosmicznych Marines.

Czarni Templariusze zostali wezwani do pomocy w eksterminacji małego, ale niebezpiecznego heretyckiego kultu w Kopcu na planecie Nevarii II. Zagrożenie to zostało zbadane przez agenta Ordo Hereticus, który pracował na przeludnionych dolnych poziomach Kopca Thetus. Dalsze śledztwo, wraz z tajnym atakiem Drużyny Śmierci z Ordo Xenos pomogło odkryć potężnego Władcę Genokradów podczas jego działań. Stworzeniu udało się jakoś zinfiltrować i zainfekować umysły dużej części populacji Kopca Thetus bez czyjejkolwiek wiedzy. Lata hodowania obrzydliwego DNA genokradów w ludzkiej populacji Kopca – co było standardowym sposobem działania podczas przygotowywania Świata do ostatecznej konsumpcji przez Tyranidów – stworzyło wiele hybryd, które stanowiły zagrożenie dla każdego wciąż czystego mężczyzny, kobiety i dziecka żyjących na Nevarii II. Było oczywiste, że Kopiec Thetus stawał się miejscem postoju dla straszliwej inwazji Tyranidów. Kopiec musiał zostać oczyszczony, ale Czarni Templariusze postanowili podjąć się wyzwania i nie dopuścić, aby Inkwizycja wykonała exterminatus na całej planecie. I to właśnie dzięki ich wyjątkowym wysiłkom Nevarii II zdołało uniknąć Oczyszczającego Ognia.

Krucjata Declates

Atakujący: Czarni Templariusze i Karmazynowe Pięści

Obrońcy: Orkowie

System: Declates

Sektor: Nieznany

Segmentum: Nieznany

            Krucjata Declates była imperialną krucjatą przeciwko orczemu WAAAGH!, która została przeprowadzona przez Karmazynowe Pięści i Czarnych Templariuszy w gęsto zaludnionym systemie Declates. Kiedy system stanął na drodze orczego WAAAGH!, całe światy upadały z dnia na dzień. Karmazynowe Pięści zostały wysłane na miejsce, aby powstrzymać orcze najazdy.

            Po przybyciu na miejsce Zakon zdobywał zwycięstwo po zwycięstwie za pomocą taktyki „uderz i uciekaj”. Jednak Karmazynowe Pięści nie były w stanie mierzyć się z całą siłą orczego WAAAGH!. Okazało się, że bez pomocy nie tylko nie dadzą rady xeno, ale sami polegną, a masywny orczy najazd niebezpiecznie zbliżał się w kierunku Świata Kuźni i Kopca Deklates V. Imperium nie mogło pozwolić, by te centra cywilizacyjne upadły. Znajdujący się w pobliżu Zakon Czarnych Templariuszy wysłuchał wezwania do broni i wkrótce wszczęto kampanię w systemie Deklates, która szybko zakończyła się zwycięstwem sił Imperium.

            Jako symbol solidarności po wygranej z wrogiem, którego liczebność zdawała się niepoliczalna, Astartes z obu Zakonów „wymienili” się swoją ikonografią i często walczyli ramię w ramię w mieszanych oddziałach. Czarni Templariusze pomalowali swoje lewe dłonie na czerwono, a Karmazynowe Pięści uwiecznili Krzyż Templariuszy na prawym kolanie. Ten niezwykły gest jedności był symbolem narodzenia się ścisłej więzi, która wzmocniła determinacje wojowników.  

Wynik

            Lider orczego WAAAGH!, Gitzmott został zabity na jałowych równinach Declates VII przez Czempiona Imperatora. Pozbawieni przywócy Orkowie szybko porzucili pole bitwy, ułatwiając Astartes wygranie wojny. 

Krucjata Geonide

Atakujący: Rebelianci

Obrońcy: Imperium Człowieka, Czarni Templariusze

System: Nieznany

Sektor: Nieznany

Segmentum: Nieznany

            Celem Krucjaty, rozpoczętej przez Zakon Czarnych Templariuszy, było zabezpieczenie ważnej imperialnej technologii i naukowych badań Adeptus Mechanicus podczas chaośniczego buntu na planecie Geonide.

            Świat Kuźnia Geonide był imperialną planetą, na której prowadzono jedne z ważniejszych badań. Błyskotliwe umysły Adeptus Mechanicus gorączkowo pracowały nad tak ważnymi projektami, jak np. nowe napędy kosmiczne dla Imperialnej Marynarki oraz najnowsze technologie laserowe. Sklasyfikowano również projekty obejmujące artefakty i relikty minionych epok. Jednakże taka „swoboda” badań niosła również możliwość, że któryś z bardziej dociekliwych umysłów może zagłębić się w heretyckie tematy i zboczyć ze ściśle ustalonej przez Imperium ścieżki.

            Otwarty bunt przeciwko imperialnej władzy wybuchł w miastach tak naprawdę bez ostrzeżenia i spowodował ogromne straty zarówno w społeczeństwie, jak i w ośrodkach badawczych. Wkrótce okazało się za całą rebelią stał nowo utworzony sabat skorumpowanych przez chaos psioników.

            Psionicy zostali zmanipulowani przez Czarowników Chaosu, których celem było otwarcie szczeliny Immaterium. Pozwoliło to Skazie Chaosu zainfekować większość populacji planety, z którą nie mogli sobie poradzić pozostali przy życiu i zdrowych zmysłach imperialni obrońcy. W ciągu zaledwie roku 75% planetarnej populacji zostało skażone przez Chaos.

Krucjata

            Pomoc dla pozostałych obrońców Geonide przybyła w postaci floty Krucjaty Czarnych Templariuszy. Po tym, jak wiele dzielnych wysiłków Astartes w celu odzyskania planety zawiodło ze względu na zbyt duże skażenie populacji, zarządzono Exterminatus, który został przeprowadzony przez agentów Inkwizycji, którzy byli obecni od początku buntu. Jednakże udało się przekonać Inkwizycję do wstrzymania ognia, kiedy grupa Astartes ponownie zeszła na planetę, aby odzyskać artefakty i projekty badawcze Adeptus Mechanicus oraz ocalały i nieoceniony personel laboratoriów. 

            Kiedy misja odzyskania zakończyła się sukcesem, Inkwizycja ponownie wycelowała działa i rozpoczęła akcję oczyszczającą „Exterminatus”, która całkowicie zniszczyła planetę Geonide.

Oczyszczenie Oka Centrati

Atakujący: Mroczni Eldarzy (piraci)

Obrońcy: Imperium Człowieka, Czarni Templariusze

System: Nieznany

Sektor: Centrati

Segmentum: Zewnętrzne Rubieże

            Oczyszczenie Oka Centrati to niespodziewana i rozpoczęta nagle Krucjata Zakonu Czarnych Templariuszy przeciwko pirackiej flocie Mrocznych Eldarów, którzy zaatakowali Imperialną stację. Cała obecna ludzka załoga została pojmana, a następnie wywieziona do stolicy Mrocznych Eldarów – Commorragh, gdzie zdecydowanie czekał ich los gorszy od śmierci.

           

            Jednakże nowi ludzcy niewolnicy najwyraźniej nie byli głównym celem Mrocznych Eldarów, ponieważ Ci bezlitości xeno krótko po transporcie wrócili i za pomocą ustawionych na stacji imperialnych broni, rozpoczęli ostrzał na ludzkie osady znajdujące się na planecie.

Bitwa

            Na nieszczęście niczego nieświadomych xeno, Barka Bitewna Czarnych Templariuszy stacjonowała po drugiej stronie planety. Astartes zostali wezwani na Świat dosłownie tydzień wcześniej, aby pomóc w wytrzebieniu inteligentnego, obcego gatunku, który żył na planecie i spowalniał ludzki proces kolonizacyjny. Po otrzymaniu komunikatów z orbitującej stacji oraz wykryciu masowego wyładowania skierowanego na planetę, Templariusze zdali sobie sprawę z obecności Mrocznych Eldarów.

            Czarni Templariusze są znani ze swojej całkowitej nienawiści do całej rasy Eldarów, więc po wypowiedzeniu słów krótkiej przysięgi bojowej, ruszyli w kierunku okupowanego przez xeno Oka Centrati. Jednak kiedy dotarli na miejsce, ku zdziwieniu odkryli, że Mroczni Eldarzy są już atakowani przez inną armię: Eldarzy ze Światostatku z nieznanych Templariuszom powodów stanęli przeciwko swoim Mrocznym kuzynom. W obliczu tak dużej ilości xeno, Astartes rozpoczęli niszczycielski atak na całą stację.

Wynik

            Walka ostatecznie przeniosła się na powierzchnię planety, a obie obce siły odparto w ciągu kilku miesięcy. Oko Centrati zostało odzyskane i oczyszczone, a planeta Centrati stała się bezpiecznym miejscem dla dalszej ludzkiej kolonizacji w imię Imperatora.

Krucjata Pokutna

Atakujący: Czarni Templariusze

Obrońcy: Imperium Tau

System: Nieznany

Sektor: Nieznany

Segmentum: Nieznany

Data: M41

            Krucjata Pokutna zainicjowana została przez Kasztelana Draco z Zakonu Czarnych Templariuszy i miała na celu wyzwolenie wszystkich ludzkich populacji spod wpływu ekspansywnych Tau oraz pozbycia się każdego, kto podważył Imperialne Prawo stając po stronie Xeno. 

Mniej znane Krucjaty Czarnych Templariuszy

·         Krucjata Empyrion (dokładna data nieznana M41) – Krucjata Empyrion była Imperialną Krucjatą ogłoszą przez Czarnych Templariuszy przeciwko siłom Khornea na planecie Empyrion IX. Siły Chaosu składały się z ponad 4.000 zdrajców z 24. Pułku Gwardii Imperialnej. Z siłą zaledwie trzydziestu Czarnych Templariuszy i niewystarczającą ilością amunicji, aby trzymać heretyków na dystans, dowódca Czarnych Templariuszy Kasztelan Athellenas wymyślił odważny plan, który wymagał od jego żołnierzy całkowitego oddania i zaufania, a przede wszystkim przestrzegania wszystkich jego rozkazów bez znaczenia w jak tragicznej sytuacji by się znaleźli. Poprzez ciągłe taktyczne wycofania i niedopuszczanie do siebie kultystów, heretycy zostali doprowadzeni do niekontrolowanego krwawego szaleństwa. Kultyści Khorne’a, nie mogąc dłużej się powstrzymywać, zwrócili się przeciwko sobie i zaczęli się wzajemni mordować w celu zaspokojenia pragnienia rozlewania krwi.

·         Kampania Światów Verde (865.M41) – Krucjata Czarnych Templariuszy, która połączyła siły z Krwawymi Aniołami, aby oczyścić Światy Verde z zamieszkałych tam eldarów.

·         Krucjata Gniewu (888.M41) – Czarni Templariusze ponieśli duże straty podczas walk z Głosicielami Słowa, podczas prób odzyskania kilku systemów gwiezdnych znajdujących się w pobliżu Maelstromu.

·         Upadek Agrelli (902.M41) – WAAAGH! Skadreka uderzyło na słabo bronioną planetę Agrella. Tylko odważne działania prowadzone przez tuzin Czarnych Templariuszy pozwoliło imperialnym oficerom uciec przez atakująca ich orczą hordą.

·         Krucjata Żalu (955.M41) – Mroczni Eldarzy z Kabały Zatrutego Serca zniszczyli Twierdzę Czarnych Templariuszy na Świecie Dżungli Delleront oraz schwytali wielu rekrutów. Marszałek Herhart i Kapelan Grimaldus poprowadzili Krucjatę przeciwko Kabale, aby ukarać xeno za zuchwalstwo. Jednakże, mimo że setki Mrocznych Eldarów zostało zabitych ani jeden rekrut nie został odnaleziony.

·         Bitwa o Golgotę (996.M41) – Marszałek Actoan poprowadził krucjatę Czarnych Templariuszy, aby wykorzenić orków z Systemu Golgota.

·         Atak na Krostein (nieznana data.M41) – Czarni Templariusze wyruszyli, aby obalić armię kultystów, którzy wszczęli bunty na całym Świecie Kopiec Krostein. Psioniczni przywódcy renegatów uniknęli początkowych ataków i ukryli się w gęsto zaludnionych miastach, gdzie wezwali na pomoc demonicznych sprzymierzeńców. W prawdziwym teście swojej wiary i poświecenia Czarni Templariusze zostali zmuszeni do całkowitej eksterminacji miejscowej ludności w celu przezwyciężenia ciągle rosnącego w siłę zagrożenia.