Alpharius Omegon i Legion Alpha cz7

https://www.youtube.com/watch?v=JEUmKEN85kQ

Bitwa o Ravendelve (006.M31) – Świat Paramar V był sceną inwazji i obalenia Systemu Paramar przez Zdradziecki Legion Alpha i siły Mistrza Wojny  podczas pierwszych dni Herezji Horusa. Leżąc na zewnętrznym, północnym krańcu Segmentum Solar Paramar był ważnym miejscem postoju i źródłem zaopatrzenia dla Imperialnych Flot Ekspedycyjnych, niezbędnym do prowadzenia Wielkiej  Krucjaty. Paramar znajduje się w prawie bezpośrednim połączeniu z systemem Istvaan i Terrą. Nim krew została przelana w tak gigantycznych ilościach na Istvanie V generałowie Horusa obserwowali  Paramar V i jego ogromne zapasy wojskowe tworząc plany zdobycia planety. Legion Alpha rozpoczął masywny atak, a po nim nadeszła druga armada Mrocznego Mechanicum i ark sił wiernych Horusowi w tym Tytanów z Legio Fureans. Świat Paramar był sceną kilku zaciętych bitew podczas Herezji, wśród których atak Zdrajców na Strefę Lądowania Nexus Secundus był prawdopodobnie najbardziej krwawy. Siły Chaosu wpierane przez Sub-Legio składający się z od 8 do 10 manipuł Tytanów składających się z różnych klas wkroczyły do opuszczonego portu kosmicznego spodziewając się niewielkiego oporu. Zostali zaskoczeni obecnością Tytanów z Legio Gryphonicus, a także żołnierzy Mechanichum i lojalistycznych sił z 77. Wielkiej Kompanii  Żelaznych Wojowników. Szybkość i siła ataku Legionu Alpha zebrała wielkie żniwo, a szala zwycięstwa szybko przechyliła się na korzyść zdrajców. Ostatnia baza lojalistów znana jako Terminus nie mogła znieść zmasowanego ognia zdradzieckich tytanów. Nexus Paramar padł, a wraz z nim Paramar V poddał się Horusowi wraz ze swoimi nienaruszonymi zapasami i przemysłem.

Łowy na wilki (ok. 007. M31)  - Po  upadku Prospero wyczerpana flota VI Legionu zostaje zaatakowana przez Legion Alpha w wielkiej batalii kosmicznej. Siły Hydry były znacznie liczniejsze i lepiej wypoczęte, co zmusiło Kosmiczne Wiki do szukania schronienia w niebezpiecznych i wysoko korozyjnych pyłach Mgławicy Alaxxes. Z zimną skutecznością i pragmatyzmem XX Legion nękał kosmiczne wilki zmuszając je do schodzenia coraz głębiej w labirynt korytarzy Mgławicy. Doprowadzali do upokarzania popleczników Imperatora wstrzymując się ze śmiertelnym ciosem dopóki Wilki nie będą miały żadnej możliwości ucieczki. Każdy kontratak synów Russa był przewidywany, a Legion Alpha bez oporów poświęcił dziesiątki lżejszych jednostek by uzyskać możliwość zniszczenia jednego z głównych okrętów Kosmicznych Wilków. Jednak gdy VI Legion wreszcie  się opanował i przeprowadził przygotowane i zabójcze uderzenie zmusił on XX Legion do wycofania się. Lecz prawdziwym powodem ich sukcesu było nieoczekiwane pojawienie się świeżych  sił z Legionu Mrocznych Aniołów, których ogień z Fortu  Gwiezdnego „Chimera” klasy Ramilies dotkliwie uszkodził okręt flagowy Legionu Alpha. Pomimo, iż Leman Russ i jego wojownicy przeżyli, to zostali upokorzeni w stopniu dotąd niespotykanym. Mit niezwyciężoności został na zawsze rozbity.

Bitwa o system Chondax (007.M31) - Niedługo po triumfie na Ullanorze Jhagatai Khan i jego V Legion zostali wysłani do światów w systemie Chondax, w który znajdowały się najdalsze w Imperium światy: Teras, Honderal, Laerteax i Phemus IV. Kulminacją tej kampanii było zdobycie świata Chondax oznaczonego jako Chondax Primus EX5 776 NC-X-S przez kartografów. Lecz nazywany Białym Światem przez Białe Szramy z powodu ziemi niczym sól. Biały Świat był sercem sił Zielonoskórych, które to zdecydowały się na  lądowanie w systemie. Khan dostał rozkaz od  Mistrza Wojny by zniszczyć pozostałości sił Ullanorskiego Imperium Orków prowadzonych przez Urlakka Urruka. Brutalna Kampania trwała sześć długich, standardowych lat, kiedy to Białe Szramy ścigały pozostałe siły Zielonoskórych. To właśnie w Chondax V Legion dowiedział się o wybuchu wojny i zdradzie Horusa. Opóźnione pojawieniem się floty Legionu Alpha Białe Szramy po przerwaniu kordonu zdrajców rozpoczęły długą podróż na Terrę w poszukiwaniu odpowiedzi pozostawiając za sobą wraki okrętów Legionu Alhariusa.

Pochwycenie Omnissiaxa (nieznana data M31) -  Omnissiax był superciężkim frachtowcem zarejestrowanym w stoczni Heliodyne, który na którego to padły podejrzenia o transport grupy  bojowej Astramax z Legio Perennia na Terrę. Ten cenny ładunek zwrócił uwagę Legionu Alpha, który miał zamiar zinfiltrować Omnissiax, wykorzystując swoich  agentów sparatoi. Przebrani za puste, nowo wykute pancerze wspomagane niewielka siła pięćdziesięciu legionistów pod dowództwem Strike Dartariona Varixa, zabrałaby wielką jednostkę. Legioniści wybudzili się ze śpiączki wywołanej przez jednego ze swoich agentów wkrótce po tym, jak Omnissiax został przekierowany do świata Callistra Mundi, by stłumić powstanie na tej ważnej planecie systemu Gnostica. Ponieważ ich główne cele były nieosiągalne Varix zdecydował się na przejęcie Tytanów rozważając możliwość przetransportowania ich razem z załogą trzymaną w kriokomorach gdzieś indziej na statku. Dzięki niemal natychmiastowemu dostępowi  do  komunikacji wewnątrz okrętu Mechanicum Legion Alpha  zwabił żołnierzy w zasadzkę. Dzięki  użyciu specjalistycznej amunicji typu Banestrike nawet najbardziej opancerzone automaty bojowe takie jak Castellax nie mogły się równać z napastnikami. Aby jeszcze bardziej zdezorientować siły Omnisjasza Legioniści celowo podpalili kwatery załogi wprowadzając zamęt, dzięki któremu eliminacja wrogów była jeszcze łatwiejsza. Kilkukrotnie Legion Alpha zdołał przekraść się przez kordony bezpieczeństwa i zamordować wysokich rangą Magosów, w tym Magosa Dominusa odpowiedzialnego za ochronę jednostki. Mechanicum zareagowało wykorzystując swoją przewagę liczebną, w celu zalania XX Legionu i jego zatrzymania, dopóki nie powrócą posiłki z Callistra Mundi. Trzymając Legion Alpha na dystans w wybranych punkt szybko walka doprowadziła do Impasu. Jednak Varix przewidział tę  możliwość i odpowiednio wprowadził plan awaryjny. Wykorzystując niszczycielską siłę Tytata, aby zniszczyć siły Mechanicum na okręcie. Gdy Abyssus Edax klasy Warmonger otworzył ogień ostatki oporu wyznawców Omnisjasza zostały zmiecione oczyszczając drogę i doprowadzając do całkowitego zwycięstwa.

Kampania Tallarn i Yarant (nieznana data M31) – Podczas Herezji Legion Alpha postarał się udowodnić, że jest tak samo uzdolniony jak inne Lojalistyczne Legiony Kosmicznych Marines. XX Legion zadał bolesne porażki Białym Szramom na Tallarnie i Kosmicznym Wilkom na Yarant, oraz innym jednostkom Lojalistycznych Legionów w dziesiątkach innych placówek.

Krew wśród bladych gwiazd (008.M31) – Wcześniej niezidentyfikowana grupa Blackshield o nieznanym pochodzeniu nazywająca się Mrocznym Bractwem wykroiła własne korsarskie Imperium na skraju Bladych Gwiazd i rozpoczęła długą wojnę z łowczymi siłami Legionu Alpha, których zadaniem miałobyć zniszczenie oporu  przed rozpoczęciem Mrocznej Wielkiej Krucjaty Horusa.

Plaga Isessos (008.M31) – Seria najazdów z pustki na obrzeżach systemu Isessos w Segmentu Pacificus przez grupę uderzeniową Legionu Alpha, której to działania ostatecznie doprowadziły do poważnych strat na trzech Agro-Światach. Później stwierdzono, że kilka ofiar zostało zarażonych nieznanym szczepem glonów. W ciągu roku wirus ten zniszczył olbrzymie pola na planetach systemu redukując je do trującego szlamu. Spowodowało to głód na skalę sektora, w którym to zginęło  90 miliardów obywateli  Imperium i doprowadziło do całkowitej destabilizacji politycznej regionu.

Bitwa o Pluton – (010,M31) – Legion Alpha przeprowadził wiele dywersyjnych ataków, i aktów sabotażu, które to pogrążyły System Sol w całkowitym chaosie. Ich prawdziwym celem był jednak ufortyfikowany księżyc Hydra krążący wokół Plutona. Pierwszy Kapitan Sigismund i mała flota Imperialnych  Pięści uparcie bronili Plutona przed flotą XX Legionu, dopóki nie przybyła pomoc w postaci Phalanxa, jednostek Imperialnych pięści i okrętów Marynarki Imperialnej. W szczytowym momencie Rogal Dorn poprowadził atak na księżyc, gdzie zaangażował się w walkę z Alphariusem i zabił go. Siły XX Legionu zostały zmuszone do wycofania się. W wyniku tych wydarzeń Omegon przyjął na stałe tożsamość swego brata.

Bitwa o Eskrador (nieznana data M32) – Po śmierci Horusa pod koniec Herezji Legion Alpha i Ultramarines spotkali się w bitwie na świecie Eskrador, gdzie Roboute Guilliman zmierzył się ze znienawidzonym przez siebie bratem nieświadom, iż ten zginął w bitwie o Pluton. W walce tej rzekomy Alpharius poległ. Podniecony zwycięstwem Prymarcha ponowił atak i dobili pozostałości sił XX Legionu. Radość była jednak krótka. W ciągu kilku następnych dni byli oni nękani przez mieszkańców Eskradoru i resztki Legionu Alpha, którym udało się ukryć. Po kolejnym tygodniu bezowocnych walk Guilliman nakazał swoim Ultramarines ewakuację z planety. Następnie użył okrętów swego Legionu do bombardowania orbitalnego. Pomimo protestów Guillimana, iż ten nie chciał mierzyć się w równej walce z tak haniebnym wrogiem, niekwestionowany jest fakt porażki i upokorzenia Ultramarines przez Legion Alpha na każdym kroku, nawet pomimo utraty Alphariusa.

Plaga Dynata Crowbane-a (przed 100.M31) – Wypędzony na zewnątrz przez odradzające się siły Imperium po bitwie o Terrę w tak zwanej wielkiej pladze, Dynat Mal, główny architekt porażki Kruczej Gwardii w bitwie o Lyx zebrał swoje siły do regionu Mrocznych Marchii w Segmentum Tempestus. Tam napadł i zniszczył główną placówkę na Amarah Prime i zebrał grupę renegatów, mutantów i heretyków, którzy przyjęli imię „Okrytych Cieniem”. Ukrywając się ze swoją flotą w mgławicach i pasach gruzu tego, co kiedyś stanie się sektorem Orfeusza, Dynat Mal skutecznie zasadził się i zniszczył kilka imperialnych wypraw karnych i ustanowił panowanie terroru, które trwało przez dziesięciolecia. Chociaż los okrytych cieniem pozostaje nieznany, to powszechnie uważa się, że Dynat Mal został pokonany, a następnie zabity przez przebudzoną część Nekronów należących do dynastii Maynark.

Jam jest Alpharius (nieznana data) – Wiadomość dociera do Wysokich Lordów Terry. Zawarta w niej jest informacja twierdząca, iż siła pustosząca księżyce Podsektora Danevra jest Alphariusem. Wybuchła debata na temat, czy jest to możliwe, gdyż jego śmierć została odnotowana w historii więcej niż raz. Wielki Mistrz Officio Assassinorum wysłał sześciu strzelców Vindicare. Przez szereg lat identyfikowali i eliminowali tuzin bohaterów Legionu Alpha noszących imię Alphariusa na zbroi płytowej, lecz doniesienia o nalotach na stacje wydobywcze sektora tylko się nasilały. Pięć standardowych lat później ścięte głowy sześciu strzelców zostały znalezione, zamrożone w chłodniach żywnościowych Wysokich Lordów.

Wojna o ukryte leża (nieznana data) – Bractwo wybrańców Legionu Alpha znane jako Zakryte dłonie zinfiltrowało stację świata Zharastia Jensen, który był głównym ogniwem łańcucha dostaw zasobów w systemie Golgota. W swoim pragnieniu zwerbowania rekrutów do ich sprawy z niższych warstw społeczeństwa Zakryte dłonie odkryły Kult Genokradów. W ten sposób dochodzi do powstania, które ma na celu przejęcie władzy nad planetą. Uśpione komórki Legionu Alpha zostały przebudzone przez zakodowane wiadomości. Ulicami spłynęła krew gdy ukryte kulty chaosu wytoczyły wojnę partyzancką przeciw tym, którzy noszą znamiona wielkiego pożeracza. Zadowolona, iż Zharstia Jensen stała się zepsutym trybem w machinie wojennej Golgoty Zakryta Dłoń zniknęła bez śladu.

Sny Węża (nieznana data) – Plaga koszmarów ogarnia przepełniony psionikami świat Seer’s Rest. Każdy z czarnoksiężników i wróżbitów na planecie donosił, iż ma ten sam powracający sen, który przedstawiał deszcz węży pokrywających ziemię. Taka intensywność i skala snów wśród psioników doprowadziła do manifestacji ich koszmarów co doprowadził do śmierci połowy populacji planety. Miliony umarły przez ukąszenia węży nim psionicy zorientowali się w tym co się dzieje i deszcz gadów przestał padać. Śledztwo Adeptus Arbites zbyt późno stwierdziło, iż terraformujące, atmosferyczne silniki na świecie zostały zatrute gazem psychotropowym. Kiedy Legion Alpha wkroczył by zniszczyć resztki strażników planety i pułków Astra Militarum burza nasiliła się do tego stopnia, iż reszta świata została sklasyfikowana jako Świat Demoniczny. Legion Alpha na końcu porwał tysiące zapadłych w śpiączkę psioników.

Napad na Avernię (nieznana data) – Sabat Czarnoksiężników Legionu Alpha wykorzystując psioniczną hipnozę i podwójnych agentów rozsianych w całym Administratum przekonał władze Imperialne, że mapy mają system  Avernia oznaczony w złym miejscu. Kiedy  Legion Alpha zaatakował światy przemysłowe Avernia III i Primavernia psioniczne wezwania o pomoc zostają wysyłane w pustkę. Adeptus Terra pobudzony do działania na wieść o ataku Heretyckich Astartes przekierowuje grupę bojową z wojny o świat Negligance w kierunku Avernii w Segmentum Pacificus. Obliczenia podróży przez Osnowę wyrzuciły siły w dobrym czasie, lecz w zupełnie innym Segmencie. Zarówno Avernia, jak i Negligance padają w ciągu roku solarnego.

Wojna Gotycka ( 12 czarna krucjata 139-169.M31) – Była to rozległa kampania przeciw Imperium rozpoczęta przez Abaddona (Nieudacznika) Profanatora. Konflikt składał się z setek inwazji na planety i bitw kosmicznych, a zakończył się dopiero, gdy Abaddon został zmuszony do wycofania się w Immaterium, kiedy to przybyły posiłki Imperialne. Jedyną znaną bitwą, w której uczestniczył Legion Alpha była tak zwana Zasadzka Lethe, choć niewątpliwie XX Legion działał w cieniu manipulując wynikami bitew używając sieci szpiegowskich  i wzniecając bunty, by atakować wrogów z jak największej liczby kierunków.

Plaga Daethryu (255.M41) – Świat agrarny Daethryu Prime został nagle zaatakowany przez gatunek szarańczy dotychczas niespotykany w żadnym sektorze. Rozwijająca się w ciepłym klimacie planety, szarańcza mnożyła się w zastraszającym tempie dziesiątkując plony i powodując głód na całym świecie. Wśród ludności zaczął się szerzyć niepokój i gniew, który to skierowali na rządzących planetą. W ciągu tygodnia doszło do zamieszek w każdym z większych ośrodków ludności i wśród znacznej części lokalnych wojsk planetarnych. Pułk Mordiańskiej Żelaznej Gwardii został wysłany w celu spacyfikowania niepokojów, lecz wpadł w zasadzkę i został całkowicie zniszczony przez wysiadających z transporterów Heretyckich Kosmicznych Marines. Całkowita utrata znacznego źródła żywności przez lata powodowała olbrzymie problemy w podsektorze wywołując bunty na innych światach. Utrudniało to siłom Imperialnym dostanie się do Segmentum Pacificus podczas następnych ataków chaosu. Wydaje się pewne, że Legion Alpha zorganizował  wiele wydarzeń mających miejsce w sektorze.

Dziedzictwo Powstania na Luxor (812.M41) – Koalicja band Legionu Alpha rozpętała powstanie na świecie Luxor, prowokując Munitorum do działania, gdyż zagrażało to dostawom zasobów wojskowych do stref frontu w północnych marchiach Segmentum Ultima. Bunt został stłumiony przez Ultramarines, lecz ludność była tak rozgoryczona działaniami kapituły, iż powstania i bunty wybuchały wielokrotnie w ciągu następnego stulecia. Niektórzy uczeni przypisują upadek całej gromady Ardame około osiemdziesiąt lat później niedostatecznemu zaopatrzeniu po powstaniu w 812.M41.

Polowanie na Voldoriusa (865.M41) – Kernax Voldorius został wyniesiony do rangi demona przez Mrocznych bogów. Kor’sarro Khan z Białych Szram miał za zadanie wytropić demonicznego księcia i powrócić z jego głową, lub wcale. Po wypędzeniu Voldoriusa ze swojej największej twierdzy Kor’sarro Khan tropił go aż do planety Quintus. Tam Białe Szramy znalazły nie tylko całą bandę, ale planetę zdrajców i renegatów. Po przybyciu na planetę Kor’sarro Khan znalazł nieoczekiwanych sojuszników w postaci trzeciej kompani Kruczej Gwardii i Kayvaan Shrike. Zagrożenie ze strony Voldoriusa było tak duże, iż dwa rywalizujące ze sobą zakony odłożyły na bok spory i połączyły siły by ostatecznie zabić demonicznego księcia na ulicach planetarnej stolicy Mankarry.

Kampania Tartarusa (nieznana data M41) Trzecia kompania Krwawaych Kruków i jej  grupa  operacyjna pod dowództwem kapitana Gabriela Angelosa zostali wysłani na pomoc siłom Imperialnym na oblężonym świecie Tartarus, który miał zostać zaatakowany przez orcze WAAAGH! W trakcie kampanii Krwawe Kruki odkryły mroczną historię planety lokalizując liczne miejsca przepełnione energią chaosu i reliktów Eldarów pozostawionych by pomóc przyszłym pokoleniom w walce z chaosem uwięzionym na planecie. W trakcie walk większość ludności, która nie została ewakuowana została wypaczona przez chaos, lub wymordowana prze orków. W rzeczywistości inwazja orków była tylko dywersją. Grupa Legionu Alpha dowodzona przez Loeda Chaala Baala i Czarnoksiężnika Sindri Myra użyła orków jako osłony, by ich obecność nie została wykryta. Ich celem było odnalezienie starożytnego i bardzo potężnego artefaktu chaosu znanego jako Maledictum. Gabriel Angelos, którego własna intuicja podpowiadała, iż na Tartarusie dzieje się coś więcej niż widać gołym okiem. Zlekceważył on ostrzeżenia Inkwizytora z Ordo Malleus Mordecaia Totha i kontynuował on polowanie na ukryte na planecie siły. W końcu Gabriel odkrył, że siły Eldarskie ze Świato-Statku Biel-Tan przybyły by ponownie zamknąć potężnego demona w heretyckim artefakcie znanym jako Maledictum, który był ukryty na planecie pod stolicą. Jednak Krwawe Kruki złamały zabezpieczenia Eldarów uśmiercając awatara Khaine’a i wielu Eldarskich wojowników. Pomimo interwencji Sindri zdołał zdobyć Maledictum i klucze zarówno od siły Imperialnych, jak i Xenos. Być może najbardziej gorzkim rozdziałem w walkach na Tartarusie nie była utrata wielu braci bitewnych, lecz zdrada bibliotekarza Isadora Akiosa, który to był zaufanym człowiekiem Gabriela. Został on spaczony przez Maledictum i to on wydał artefakt Sindri, mimo, iż uważał, że kontroluje sytuację, był on od samego początku manipulowany przez czarnoksiężników Legionu Alpha. Sindri wykorzystał moc Maledictum by przemienić się w demonicznego księcia, lecz został przedtem zabity przez Angelosa. Na zakończenie kampanii Gabriel rozbił artefakt za pomocą demonicznego młota wykutego z odłamku ostrza awatara Khaine’a. To jednak uwolniło demona, gdyż ilość przelanej na planecie krwi posłużyła jako ofiara, która go przebudziła. Gdy został on wypuszczony wykazał połączenie między sobą a Inkwizytorem Tothem. Wygląda na to, iż Inkwizytor nie był tak nieskalany jak się wydawało. Jednak Gabriel nie był wstanie kontynuować sprawy i uciekł z planety.

Zasadzka na Grani Krugera (nieznana data M41) – Mistrz Quesiah Ichabod z zakonu Excoriatorów ( sukcesorów Imperialnych Pięści) Kosmicznych Marines przybył na świat Ignis Prime, aby przeprowadzić inspekcję garnizonu swego zakonu na Grani Krugera. Znalazł jednak on rzeźnię zamiast siedziby zakonu, oraz zasadzkę zastawioną przez kosmicznych Marines Legionu Alpha. To tam zabarykadowani w oratorimu Zachariach Kersh popadł w mrok Dorna zawodząc zarówno swego mistrza, jak i zakon pozwalając Legionowi Alpha na dopełnienie zwycięstwa. Kersh nie powstrzymał prawie skutecznej próby zabójstwa Ichaboda, oraz kradzieży Stigmartyru – starożytnego i szanowanego kodeksu Excoriatorów  z czasów drugiej fundacji. Był to niszczycielski cios w ich morale, oraz przyczyna wielu problemów Kapituły. Ichabod został poważnie ranny podczas nieudanej próby zamachu. Pomimo jego siły, rany mistrza były bardzo ciężkie pozostawiając go wijącego się w srogiej agonii. Doprowadziło to  ostatecznie do jego śmierci, której bezpośrednią przyczyną była groźna toksyna w jego organizmie, której Apotekarion Legionu nie był wstanie przeciwdziałać.

Kampania Kaurava (nieznana data. M41) – W Kampanii o system Kaurava po stronie Imperium stanęły: Zakon Krwawych Kruków, oddziały lokalnej Gwardii Imperialnej i Zakon Świętej róży z Adepta Sororitas. Pomimo uczestnictwa w walkach gargantuicznej liczby i różnorodności wrogów w postaci Orkowego WAAAGH! Grogutza, Eldarów ze Świato-Statku Ulthwe, Mrocznych Eldarów ze zboru Czarnego Serca, Kosmicznych Marines Chaosu z Legionu Alpha pod dowództwem  wybrańca Khorna Firaeveusa Carrona, oraz Tau siły Imperialne ustabilizowały sytuację w regionie. W trakcie walk  dodatkową komplikacją okazało się przebudzenie Nekronów śpiących pod piaskami planety Kaurava III trwających tam w hibernacji od milionów lat. Kampania okazała się katastrofą dla Krwawych Kruków, z których zginął kapitan Indrick Boreale wraz ze wszystkimi pięcioma kompaniami pod  jego dowództwem. Dalsze wydarzenia kampanii pozostają jednak nieznane, ukryte w aktach Imperium.