Nekroni cz4

https://youtu.be/yhVp3fi2ARw

Najnowsze wydarzenia

            Pod koniec 41 Millenium ludzkość jest już szeroko rozciągnięta dokoła gwiazd całej galaktyki i spotyka Nekronów z pewną regularną częstotliwością, ale nie istnieje żaden mechanizm, dzięki któremu można by w krótkim czasie połączyć sens tych ataków w całość. Setki ludzkich światów jest wyludnianych lub niszczonych każdego roku, a jeśli nawet ich los zostanie kiedykolwiek odnotowany przez Administratum to przyczyna ich śmierci prawie nigdy nie zostanie odkryta. W Imperium nie ma jednego, określonego magazynu, w którym składowałoby się informacje, nie ma również ustalonego centralnego i powszechnie dostępnego zapisu historycznego – w cywilizacji tak mocno pogrążonej w ignorancji i przesądach byłoby to wręcz niezwykłe.

            Niektórzy imperialni uczeni twierdzą, że rzeź Sióstr Bitwy stacjonujących w 101  Sanktuarium w 897.M41 była pierwszym kontaktem Ludzkości z nekrońską rasą. Tacy ludzie żyją w niewiedzy o wielu milionach spotkań, które nigdy nie zostały odnotowane i pozostały zupełnie niezauważone, ponieważ nie przeżył nikt, aby je zaprotokołować bądź zapisy zostały utracone lub uznane za mityczne, albo po prostu spotkania miały miejsce na światach, gdzie mieszkańcy nie potrafili rozróżnić wielu ras xeno. Co więcej, pokazuje to klasyczną arogancję ludzi, którzy zawsze zakładali, że granice ich wiedzy są tak naprawdę granicami rzeczywistości.

Poniżej znajduje się lista najistotniejszych wydarzeń w historii nowo przebudzonej rasy Nekronów i jej spotkań z innymi inteligentnymi gatunkami całej galaktyki:

·         666.M41 Incydent w Yutcan – System Yutcan należy do najmniej zaludnionych imperialnych układów, znajduje we wschodniej części galaktyki oraz jest miejscem pierwszego spotkania Nekronów, które miało miejsce w 666.M41. W wyniku tego spotkania Nekroni zniszczyli sześć statków eskortowych oraz jeden lekki krążownik, a jedynym ocalałym pozostał niszczyciel klasy Cobra. Zanim dosłano posiłki, które miały wspomóc ludzi w najeździe, który obecnie znany jest jako „incydent Yutcan”, Nekroni zniknęli, a cały System został uznany za pozbawiony jakiegokolwiek ludzkiego życia.  

·         Około 744.M41 Powrót Cichego Króla – dawno zaginiony ostatni Cichy Król nekrońskiej Triarchy, Szarekh, ponownie pojawił się na granicach Drogi Mlecznej. Po spotkaniu z Tyranidami w międzygalaktycznej pustce, zorientował się jak wielkie zagrożenie stanowią Tyranidzi dla Nekronów – jeśli istoty te mają na celu pożarcie całego organicznego życia  w galaktyce, to Nekroni nie będą w stanie znaleźć żywych ciał, aby dokonać apoteozy. Te przemyślenia popchnęły Cichego Króla do podjęcia decyzji wysłania swego ludu przeciwko Tyranidom. Jednak Szarekh nie przewidział, że Nekroni nie są jeszcze w pełni swoich sił. Wiele Światów Grobowych zostało zniszczonych, a inne wciąż pogrążone we śnie, podczas gdy pozostałe, które się zbudziły, są zdezorientowane albo w jakiś sposób uszkodzone. Z tego też powodu Cichy Król znowu został zmuszony do ponownej oceny swoich planów. Ostatecznie współpracując z ocalałymi Praetorianami, rozpoczął galaktyczną pielgrzymkę mającą na celu przebudzenie pozostałych Grobowców oraz przyspieszenie regeneracji już zbudzonych.

·        781.M41 Chmury Burzowe – po wielu długich latach przygotowań, Władca Burz Imotekh przejął kontrolę nad Pradawnym Światem Mandragora i jako Phareon z dynastii Sautekh rozpoczął wielki podbój galaktyki.

·        793.M41 Atak na Solemnace – po ataku Floty Behemot i jej klęsce w bitwie pod Macragge, przed xenobiologami i Inkwizytorami zostało postawionych wiele pytań, które wymagały odpowiedzi. Jedno z nich doprowadziło Inkwizytor Helynnę Valerię na upiorny świat Solemnace, ponieważ planeta ta jako jedyna pozostała nietknięta, podczas gdy inne znajdujące się na drodze Floty Roju zostały zniszczone, bądź całkowicie pochłonięte. Nic jednak nie mogło przygotować Valerii na to, co znajdowało się w cichej ciemności pod wyboistą i jałową powierzchnią Solemnace: niekończące się katakumby wypełnione wysoce zaawansowaną technologią xeno, dawno utracone artefakty z historii Imperium oraz galerię holograficznych rzeźb upamiętniających historyczne scenerie. Drużyna Valerii była głęboko wstrząśnięta tym widokiem, zwłaszcza że chwilę później cały Świat Grobowy zaczął ożywać. Fala po fali, jeden po drugim, Skarabeusze i Nekrońscy wojownicy poczęli schodzić ze wszystkich stron, a nieruchome powietrzne wypełniło się dźwiękami broni Gaussa. Valeria, chcąc odzyskać inicjatywę i zyskać szanse dla swoich Akolitów i świty, zaatakowała mroczną postać, która przewodziła całej tej rzezi. Ostrożnie celując, Velaria wyzwoliła impuls ze swojej broni grawitonowej, która stopiła metalowego, Nekrońskiego Lorda. Jednak chwilę później, z ciemności wyłoniła się identyczna, nieuszkodzona postać. Tym razem Valeria wbiła ostrze Północnego Sztyletu w pierś przeciwnika, ale nawet gdy w feerii iskier upadł on na ziemię, to i tak kolejny identyczny Nekroński Lord wyszedł z mroku, zdeptując swoje poprzednie ciało wciąż znajdujące się pod stopami Inkwizytor. Przy takim obrocie spraw Valeria nakazała swojej świcie wycofać się do wahadłowców. Jedynie garstce Akolitów udało się przeżyć i dotrzeć do celu, w dodatku z pustymi rękoma. Ku rozczarowaniu Valerii Świat Grobowy Solemnace zachował wszystkie swoje chwalebne sekrety. Jakiś czas po konflikcie Valeria otrzymała wiadomość od samego Trazyna, który podziękował jej za pięć wysłanych pułków bojowników z dżungli Catachan, którzy zostali dodani do jego galerii. Wiadomości towarzyszył również podarunek w postaci urządzenia zbudowanego na podstawie Tesseractowego Labiryntu, który powstał u szczytu panowania dynastii Charnovokh. Nie wiadomo jednak, co stało się z tym darem.

·         798.M41 Oblężenie Somonor – Immotekh Władcza Burz i siły Dynastii Sautekh odparły Eldarów pochodzących ze Światostatku Alaitoc, dowodzonych przez Proroka Eldoratha, z niewielkiego Świata Grobowego Somonor. Bitwa ta znana jest później jako Oblężenie Somonor. Po zakończeniu kampanii Somonor zgodził się, aby dołączyć do rozwijającego się Imperium Sautekh. Eldorath, jako jedyny ocalały ze swojego oddziału, zdołał powrócić na Alitoc, jednakże Imotekh pozbawił go ręki na pamiątkę bolesnej porażki. Obecnie Eldar ten przygotowuje się do rozpoczęcia poważnego odwetu na dynastę Sauteh.

·         799.M41 Nieoczekiwany koniec WAAAGH! Eadcumpa – Big Mek ‘Eadcumpa poprowadził swoje orcze WAAAGH! do świeżo przebudzonego Świata Grobowego Suran. Po początkowych potyczkach, które dowiodły, że wciąż letargiczni Nekroni nie mogą się równać z Orkami, Nekroński Lord Nepthk zawarł pakt z ‘Eadcumpa. W zamian za kilkadziesiąt działających Dział Zagłady, ‘Eadcumpa zgodził się opuścić Suranas i szukać możliwości grabieży gdzie indziej (potajemnie jednak postawił wrócić do Suranas w późniejszym terminie). Trzy solarne miesiące później, kiedy WAAAGH! zstąpiło na imperialny świat rolniczy ‘Eadcrumpa nie był w stanie oprzeć się chęci użycia Dział Zagłady. Jednak wystarczył jeden przeciążony rdzeń, a ‘Eadcumpa, jego WAAAGH! i cała planeta zostały dosłownie wymazane z wszelkiego istnienia.

·         805.M41 Zguba Morrigar – w 805.M41 bitwa pomiędzy gangami Kopca Morrigar doprowadziła do przebudzenia ukrytego Grobowca. Wkrótce potem wszelki kontakt Imperium ze Światem Morrigar został utracony. Kiedy 207. cadiański oddział szturmowy wylądował na planecie sześć solarnych miesięcy później, odkryto, że na Świecie Kopiec nie ma już śladów życia. Zanim jednak gwardziści zdołali opuścić Morrigar, przybył nomadyczny Nekroński Lord, Anrakyr Podróżnik. Uznając, że to ludzie są odpowiedzialni za zniszczenie Świata Grobowego, rozpoczął atak, którego efektem były zdziesiątkowane siły nekrońskie oraz całkowicie wyeliminowany imperialny 207. cadiański oddział uderzeniowy.

·         813.M41 Ucieczka z Cano’var – na polecenie Nemesora Zahndrekha armie nekrońskie ze Świata Grobowego Gidrim zaatakowały świat Tau w Cano’var, wybijając wszystkich obrońców w zaledwie dwa tygodnie kampanii. Jednak zwycięstwo Nekronów nie trwało długo. Pół kompanii Kosmicznych Marines z Białych Szram, dowodzonej przez Kor’sarro Khana, przybyła do Cano’var w celu realizacji swojej misji przeciwko poprzednim mieszkańcom, Tau. Przytłaczająca salwa Gaussa zniszczyła powietrzne pojazdy Białych Szram zaraz po ich wylądowaniu. Prawie wszyscy Astartes zostali zabici na płaskowyżu Uzme, ale Zahndrekh nakazał ocalić Kor’sarro Khana i uwięzić. W tym momencie Khan rozpoczyna szczególny okres niewoli pod powierzchnią Cano’var. Zahndrekh jednak traktuje go z honorem, a kilku innych Lordów uznaje jego obecność. Na dziwnej uczcie, gdzie jedzenie zostało postawione przed Zahndrekhiem i jego dworem, ale nie zostało zjedzone, Khan dowiaduje się, że jest on jednym z kilkunastu więźniów. Z pragnieniem wolności przewyższającym wszelkie rangi, rywalizację, czy nawet rasy, Khan i inni jeńcy konspirują, aby uciec. Nekroni reagują na to zbyt wolno, więc z początku ucieczka przebiega dobrze. Dopiero kiedy Nekron Vargard Obyron przejmuje dowodzenie, uciekinierzy tracą przewagę. Kilku z nich zostaje zabitych przez ostrze Obyrona, pozostawiając jedynie Kor’sarro Khana i Eldarskiego zwiadowcę, Illica Nocną Włócznię, zdolnych do walki. Niestety Eldar, po wyczerpującej walce zostaje powalony i niezdolny do dalszej walki. W ten sposób bitwa przekształca się w zaciekły pojedynek na krwawiących ciałach i zepsutych Nekrońskich maszynach. Miecz Khana jest szybszy i kierowany desperacką furią, ale nieumarłe ciało Obyrona naprawia wszelkie uszkodzenia w zaledwie kilku chwilach. W końcu jeden z ciosów Vargarda jest zbyt szybki, aby Khan mógł go uniknąć – jego ostrze przecina zbroję Khana i wnika głęboko w ciało. Zanim jednak Obyron zdążył wykończyć wroga, doszło do interwencji z nieoczekiwanego źródła. Zahndrekh, który obserwował walkę z daleka, był pod wrażeniem umiejętności Khana, więc nakazał Obyronowi odsunąć się na bok i pozwolić mu odejść. Odciągając sparaliżowanego i okaleczonego Eldara, Khan w końcu zdołał uciec na powierzchnię i znaleźć wciąż działający statek Tau, dzięki którym wraz z Illic’iem wydostali się z Cano’vara. Niedługo później Khan i Nocna Włócznia rozstali się; Eldar powrócił na Światostatek, a Biała Szrama do Chogoris. Krótko po powrocie Khana na planetę swojego Zakonu, Nemesor Zahndrekh i Vargard Obyron zostali dodani do Zwoju Zemsty, jako następne możliwe cele podczas Wielkiego Polowania Białych Szram.

·         815.M41 Zaginięcie eksploratorskiej floty 913 – eksploratorska 913 flota wkroczyła na terytorium kontrolowane przez Świat Grobowiec Gheden i została całkowicie zniszczona przez nekrońską flotę Nemesora Azderona. Po zakończeniu bitwy imperialny wrak został zlokalizowany przez Światostatek Alaitoc. Kiedy trzy kompanie Ultramarines przybyły w celu odnalezienia eksploratorskiej floty Adeptus Mechanicus, Azderon już dawno się wycofał, a Kosmiczni Marines, dostrzegając statki badawcze Alaitoc, błędnie uznali, że to Eldarzy odpowiadają za zniszczenie Imperialnej Floty. 

·         824.M41 Powrót Thaszara Niepokonanego – okryty cieniami imperialny świat Athos od dawien dawna niszczony był przez silne wstrząsy dobiegające z wnętrza ziemi. Przyczyna jednak pozostawała tajemnicą, dopóki kolosalny Grobowiec, zawładnięty przez pirackiego króla Nekrońskiego, Thaszara Niezwyciężonego, nie wyłonił się z ziemi po raz pierwszy od sześćdziesięciu milionów standardowych lat. Na szczęście dla mieszkańców Athos, Thaszar nie zdał sobie jeszcze sprawy, że ludzie są inteligentną formą życia i zwrócił na nich uwagę nie większą, niż na gniazdo niegroźnych owadów. Stolica planety znajdowała się tuż nad Grobowcem, ale reszta planety pozostała nietknięta, ponieważ Nekroni udali się w gwiazdy, w kierunku Świata Grobowego Zapennec, Pradawnej Stolicy dynastii Sarnekh.

·         829.M41 Zniewolenie Aryandu – nekroński Władca Vitokh przewodzi inwazją na Imperialny Świat Kopiec Aryand. Po długim i krwawym oblężeniu gubernator planetarny akceptuje warunki Vitokha, a Świat Kopiec Aryand staje się światem niewolniczym w służbie nekrońskiej dynastii Altymhor.