Corvus Corax i Krucza Gwardia cz13

https://youtu.be/tPkV7P_IcaE

Wojna Cienistych Ostrzy (890.M41)

         Po bezowocnej misji „Znajdź i zabij” przeciwko Kruczej Gwardii, Mroczny Apostoł Erelek z Legionu Niosących Słowo wraz ze swoimi siłami powrócił do Fortecy Potępienia. Na miejscu jednak okazało się, że forteca znajduje się pod kontrolą Zwiadowców Kruczej Gwardii. Siły wyznawców Chaosu próbowały odbić bastion, ale potężna siła ognia z jego murów wymusiła na nich odwrót. Ich droga ucieczki została jednak przecięta przez Kruki Burzy, które zstąpiły niczym grom z jasnego nieba, otaczając ich i wiążąc w walce. Złapani w pułapkę na środku równiny, Niosący Słowo zostali bezlitośnie wyrżnięci w krzyżowym ogniu.

         Bitwa o Targus VIII (Data nieznana, M41)

         Kapitan Cienia Shrike i jego elitarny oddział infiltracyjny znaleźli się głęboko za liniami Orkowych umocnień, odcięci od wsparcia, kiedy szturmowiec Thunderhawk, który miał ich ewakuować został zestrzelony. Przez ponad dwa lata Kapitan Shrike i jego Marines prowadzili szarpaną, partyzancką wojnę z cienia głęboko na terenach Orków. Niszczyli zapasy żywności i amunicji, sabotowali instalacje i zakładali pułapki, w których mordowali każdego Xenos jakiego tylko byli w stanie dosięgnąć. Przy każdej nadarzającej się okazji przekazywali również cenne informacje na temat Zielonoskórych do sił Imperium za linią frontu. Działania Kayvana Shrike’a i jego Astrtes pozwoliły na zakończenie kampanii o całe lata wcześniej, niż było to zakładane. Po zakończeniu wojny, w uznaniu za jego odwagę i zasługi dla Imperium, legendarny Kapitan Kayvaan Shrike został uhonorowany orderem Laurel Imperialis. Order, który uhonorowani nim Bracia Bitewni, noszą na głowie jak diadem lub jako ceramitowe rzeźbienie w ich hełmie.

         Bitwa o Empalion II (Data nieznana, 41M)

         Kiedy Krucza Gwardia oblegała fortecę Żelaznych Wojowników na planecie Empalion II, zadanie zdobycia bastionu zdrajców wydawało się niemożliwe, dopóki nie pojawiły się siły Brązowych Minotaurów, które poświęciły całą kompanię by odciągnąć uwagę Żelaznych Wojowników w dywersyjnym ataku pozwalającym ich bratnim Astartes z Kruczej Gwardii przeniknąć do fortecy i wysadzić ją od środka.

         Misja na Kasharat (Data nieznana, 41M)

         W czasie wojny o Sargassiańskie Ostępy, Najwyższy Kronikarz Theseon z Zakonu Brązowych Minotaurów został pojmany przez siły Kosmicznych Marine Plagi bandy Empyriona i przeniesiony na spoczony świat Kasharat by jego wola została złamana przez wypaczające moce Chaosu. Mała grupa uderzeniowa Brązowych Minotaurów została wysłana z misją ratunkową, jednak najpewniej nie podołaliby zadaniu, gdyby nie asysta oddziału Astartes Kruczej Gwardii, dowodzonego przez Kapitana Cienia Koryna, który wysłał swoje siły na ten Martwy Świat tuż przed pojawieniem się Brązowych Minotaurów, oczyszczając im tym samym drogę. Chociaż siły obu zakonów poniosły dotkliwe straty, to misja zakończyła się powodzeniem, i tak dług Kruczej Gwardii zaciągnięty u Brązowych Minotaurów został spłacony.

         Bitwa o Świat Fortane (Data nieznana, M41)

         Ostępy Sargassiańskie znajdowały się na skraju anihilacji z rąk spaczonych Kosmicznych Marines Chaosu z Bandy Plagi Empyriona, kiedy Świat-Forteca Fortane został przejęty w wyniku machinacji przeciwnika. Bastion nie upadł zdobyty przez zewnętrzną siłę ale przez zepsucie trawiące go od środka. Co gorsze, planeta została przekierowana na orbitę, na której trafiłaby w zewnętrzne części sąsiedniego, gęsto zaludnionego systemu Kandoor w ciągu kilku najbliższych dni. Nie chcąc dopuścić by obrzydliwa plaga Zdardzieckiego Legionu zainfekowała kolejny system gwiezdny, 3 i 5 Komania Brązowych Minotaurów rozpoczęła oblężenie Bastionu Świata Fortane, celem oczyszczenia go z zarazy, zanim będzie w stanie dosięgnąć pobliskiego systemu, skazując na śmierć miliardy mieszkających tam cywili. Czas uciekał, a oddani mocy Nurgla obrońcy zalewali atakujących ich Kosmicznych Marines niezliczonymi hordami potworów i oddanych Pladze Imperialnych Gwardzistów, przybliżając tym samym osiągnięcie zewnętrznych części systemu Kandoor. Chcąc pomóc zaprzyjaźnionemu Zakonowi, Siły Uderzeniowe 4 Kompanii Kruczej Gwardii pod dowództwem Kapitana-Cienia Koryna przybyły Minotaurom ze wsparciem. Trzy drużyny wylądowały na planecie i chociaż poniosły dotkliwe straty, to Kruczy Gwardziści zdołali ostatecznie zinfiltrować Bastion, wyłączyć systemy namierzania celu w automatycznych działach obronnych i umożliwić tym samym ostrzał orbitalny z okrętów Kosmicznych Marines. Pozwoliło to na zniszczenie potężnej armii Plagi Nurgla i ochronienie kolonistów z systemu Kandoor.

         Krucjata Nimbosjańska, Bitwa o Nimbosę (992.41M)

         Nimbosa jest światem o gorącym klimacie położonym we Wschodnich Rubieżach galaktyki, gdzie Imperium Tau i Imperium Ludzkości ścierały się przy kilku okazjach. Zakony Imperialnych Pięści, Czarnych Templariuszy i Ultramarines znane są z walki przeciwko Tau na tej planecie w różnym czasie, a sama Nimbosa wielokrotnie przechodziła z rąk do rąk w czasie trwania Krucjaty.   3 Kompania Kruczej Gwardii pod dowództwem Kapitana Cienia Kayvaana Shrike’a zaatakowała pozycję Tau na planecie i popchnęła siły Xenos do odwrotu podczas jednej z potyczek w czasie Krucjaty Nimbosjańskiej. Chociaż obecny status planety jest nieznany, wierzy się, że wciąż toczą się o nią walki.

         Niewidoczna Pięść (995.41M)

         Utalentowany demagog, Por’O Myen O’Res, ambasador Kasty Wody, zdołał przekonać populację świata Lurid IX by ci dołączyli do Imperium Tau. Gdziekolwiek się pojawiał, był chroniony przez Kadry Łowców z Kasty Ognia, a przestrzeń nad jego pozycją niemal zawsze była patrolowana przez pilotów z Kasty Powietrza. Kruczą Gwardię spotkał honor wykonania misji eliminacji owego ambasadora, ale siły Zakonu do tego przydzielone liczyły ledwo tuzin Astartes. Zamiast zaatakować bezpośrednio, Kapitan Cienia Kayvaan Shrike poprowadził błyskawiczne uderzenie z użyciem małych, latających pojazdów typu Storm Wing, które nosiło znamiona jego sławnej taktyki podstępu. Storm Wingi leciały w ciasnej formacji przez kilometry krętych, pokrytych graffiti kanałów Lurid IX. W końcu wynurzyli się z całkowicie ukrytego w cieniu otworu upustowego, niecałe 500 metrów od delegacji z Kasty Wody. Myen O’Res został zastrzelony w środku przemowy, a sam huk pocisków i kul uderzających w jego podium zakłócił działanie generatorów tarczy mających go chronić. Trzy oddziały Pancerzy Bojowych XV8 Crisis zaszarżowały w stronę szwadronu nisko latających Storm Wing’ów, by pomścić śmierć ambasadora ale zanim zdążyły wylądować, dopadły ich Szpony Energetyczne Kayvaana Shrike’a i jego weteranów z plecakami odrzutowymi. Wielkie zwycięstwo Kruczej Gwardii było nadawane na cały świat przez tych samych video-rejestrujących serwitorów, których Kasta Wody używała do nadawania przemów Myen O’Resa i tak cały świat Lurid IX powrócił do macierzy Imperium w ciągu godziny.

Rajd na Kastorel-Novem (992-996.M41)

         Orkowe WAAAGH! Garaghaka najechało Sektor Kastorel-Novem w 951.41M szybko przejmując część z  tamtejszych światów. Podbite planety zmieniono w centrum produkcyjne, w którym wytwarzano wszelkie możliwe wymyślne orkowe maszyny wojenne. W 988.41M, WAAAGH! Garaghaka uderzyło na stolicę sektora – Forsarr, a w 992.41M w sektorze pojawiła się Krucza Gwardia by pomóc Imperialnym obrońcom. Kosmiczni Marines wyprowadzili atak na centrum produkcyjne orkowego WAAAGH! na świecie Kastrel-Novem. Oddziały Aastartes były dowodzone przez powszechnie poważanego Kapitana Cienia Korvydae, pod którego dowództwem znajdowały się wówczas 1, 5, 8 i 10 kompania Kruczej Gwardii. Sama 10 Kompania dostarczyła siedem pełnych oddziałów zwiadowców, którzy stanowili znaczną część wszystkich rekrutów Zakonu. Atak na Kastorel-Novem miał dwa ważne zadania – eliminację Wielkiego Mekaniaka Buzzgoba, który był głównym mekaniakiem dla całego WAAAGH! oraz zniszczenie zapasów paliwa i kompleksów rafinerii co pozwoliłoby na uziemienie całej orkowej machiny wojennej jak i przechyliłoby szale zwycięstwa na stronę Imperium. Kapelan Eitath dowodził atakiem na składy paliwa i rafinerie położone głęboko w orkowym terytorium. Jego siły napotkały niewielki opór i zdołały szybko podłożyć ładunki Melta wysadzając składy oraz rafinerie. Po wykonaniu zadania, Kapelan Eitath i jego oddział zostali ewakuowani. Kapitan Korvydae i reszta jego sił czekali na potwierdzenie lokalizacji Buzzgoba, które mieli przesłać im Zakonni Zwiadowcy, kiedy otrzymali informację o wielkich siłach Orków napierających na pozycje Gwardii Imperialnej. 181 Elysiański Oddział Desantowy został wysłany na Kastorel-Novem by zniszczyć częściowo wybudowanego Garganta i zabić tak wielu orków jak tylko było to możliwe, ale nie zdołał wytrzymać długo pod naporem Zielonoskórych. Korvydae nie zamierzał stać z boku i patrzeć jak Elysianie są mordowani. Od razu poprowadził swoje siły do ataku na kolumy Orków, które składały się z wojowników Klanu Goff Garaghaka. Atak Kruczej Gwardii okazał się wyjątkowo dewastujący i powstrzymał marsz Zielonoskórych wystarczająco długo, by zapewnić Elysianom czas do ewakuacji i zajęcia nowych pozycji obronnych. Jednak było to tylko tymczasowe rozwiązanie, ponieważ na dłuższą metę Orkowie tylko na krótki czas zatrzymali się by się przegrupować i sprowadzić wielkie Stompy, z których pomocą natarli na Elysian z pełną mocą. Korvydae ponownie rzucił siły Kruczej Gwardii przeciwko Orkom żeby zdobyć choć odrobinę więcej czasu dla Elysjan, ale hordy Rzeziblach, Mordodredów oraz kilka Megadredów odparły ich atak, w którym życie straciło wielu Astartes. W chaosie bitwy, Land Raider Prometheus Kapitana Cienia został zniszczony przez Megadreda, a sam Korvydae udowodnił, że potrzeba czegoś więcej, żeby go zabić i wyczołgał się z wraku maszyny. Kiedy siły Kruczej Gwardii zaczęły widocznie ustępować pola, Kapitan Korvydae wydał rozkaz do odwrotu. Nadlatujące Thunderhawki ostrzeliwały nacierających Orków i ewakuowały walczących Kosmicznych Marines z pola bitwy. Pozostający przy życiu Elysianie zdołali wycofać się na pokładach wciąż działających Valkyrii do odizolowanych baz i wycofali się z planety. W rozrachunku, ponad siedemdziesiąt Braci Bitwenych Kruczej Gwardii straciło życie i spośród ok. 2,400 żołnierzy z 181 Elysiańskiego Regimentu, którzy wylądowali na Kastorel-Novem przeżyło niespełna 400. Co gorsze, wycofując się, Elysianie nie zabrali ze sobą ponad 130 pojazdów latających, pozostawiając je dla Orków. Biorąc pod uwagę opór Orków z WAAAGH! Garaghaka, Krucza Gwardia wycofała się do stolicy sektora, Forsarr, ale w 996.41M planeta uległa Zielonoskórym najeźdźcom. Upadek Sektora Kastorel-Novem sprawił, że świat macierzysty Zakonu Kruczej Gwardii – Deliverence znalazł się na drodze bezpośredniego natarcia Orkowego WAAAGH!. Stając w obliczu inwazji na taką skalę, Mistrz Cieni Kruczej Gwardii wezwał wszystkie siły Zakonu do Ravenspire. Za swoją porażkę, Kapitan Korvydae odszedł odsłużyć dwa lata w szeregach Szwadronów Śmierci, co ma stanowić jego pokutę za porażkę w systemie Kastorel-Novem.

         13 Czarna Krucjata, Odzyskanie Kathur (999.M41)

         Kiedy Imperialny Świat Katedralny Kathur upadł pod naciskiem Plagi Niewiary w czasie 13 Czarnej Krucjaty, siły Kruczej Gwardii z 5 kompanii pod Dowodzeniem Kapitana Corvane Valara i Codiciera Zaurena Kale’a zostały wysłane by odzyskać go w imię Imperatora. Krążownik Uderzeniowy Drugi Cień sprawnie przetransportował Astartes żeby ci połączyli się z awangardą armii wyzwoleńczej na czas i wzięli udział w natarciu na planetarną stolicę, Solthane. To właśnie siły XIX Legionu doprowadziły do wcielenia Kathuru do Imperium w czasie Wielkiej Krucjaty i pomimo toczenia ciężkich walk w całym systemie Cadiańśkim, tak bezpośredni policzek w dumę i dziedzictwo Zakonu wymagał zemsty. Krążownik Drugi Cień został zestrzelony na orbicie planety, a 50 Braci Bitewnych z 5 Kompanii wraz z Kapitanami Corvanem i Codicierem Zaurenem, są dziś uważani za zabitych w czasie tej bitwy, która opóźniła nadejście Typhusa Heralda Nurgla i jego sił. Ostatecznie jednak misja okazała się sukcesem, ponieważ Demoniczny Książę Nurgla, znany niegdyś jako Sierżant Arlus został zabity, a Okręt Liniowy Typhusa, Terminus Est był w jej wyniku poważnie uszkodzony. W bitwie zginęło również dobrze ponad 100 Marines i Dreadnought Gwardii Śmierci, którzy zostali zabici połączone siły 88 Regimentu Cadiańskiego i Kruczej Gwardii. Czy ten kosztowny opór wpłynął na ostateczny wynik 13 Krucjaty, czy też nie nie miał na na nią żadnego wpływu pozostaje niepewne. Krucza Gwardia była bardzo usatysfakcjonowana stratami zadanymi siłom Chaosu i tym, że nie puścili płazem skazy na historii Zakonu.

         Bitwa o Ultramar (999.M41)

         Chociaż to właśnie Ultramarines stali na czele sił Imperium w Bitwie o Ultramar, kiedy Imperium zostało zaatakowane przez potężne siły ich demonicznych arcyprzeciwników, to wojownicy z Macragge nie byli w tej walce osamotnieni. Kapitan Cienia Aethon Shaan i pełny oddział najlepszych wojowników Zakonu, zostali wysłani by pochwycić renegadzkiego Kapitana Ardarica Vaanes’a. Walcząc u boku 4 Kompanii Ultramarines, wojownicy Kapitana Shaana okazali się być nieocenioną pomocą, przechylając szale bitwy na ich korzyść niezliczoną ilość razy. Jednym z najbardziej imponujących osiągnięć Kruczych Gwardzistów było zniszczenie przerażającej Czarnej Bazyliki. Była to Masywna, ruchoma forteca, z której siły Chaosu były w stanie wydobyć siłę ognia mogącą złamać obronę i ducha Lojalistów. Kapitan Shaan i jego wojownicy zinfiltrowali Czarną Bazylikę głęboko na terenie przeciwnika, przechodząc za linie umocnień oblężniczych i przemykając tuż pod nosem sił Chaosu. Niestrudzenie maszerowali prosto do ogromnej, ruchomej broni będącej jednocześnie chramem poświęconym Mrocznym Bóstwom. Synowie Coraxa przedostali się do najgłębszych części fortecy i w największym składzie amunicji, jaki znaleźli, podłożyli wszystkie ładunki wybuchowe, które ze sobą przynieśli, po czym pospiesznie skierowali się do wyjścia. Nie będąc w stanie wrócić do sił Imperium bez wykrycia, Kruczy Gwardziści oddalili się na kilkaset metrów i zdetonowali ładunki wybuchowe, niszcząc Czarną Bazylikę tym samym przetrącając kręgosłup natarcia Chaosu. Wykorzystując zamieszanie wywołane eksplozją, Ultramarines i reszta Kruczych Gwardzistów zdołali wykonać kontratak i zapewnić bezpieczny powrót swoim Braciom Bitewnym. Niedługo po zniszczeniu mobilnej fortecy przeciwnika, Krucza Gwardia dołączyła do Capitana Ventrisa i jego grupy uderzeniowej, w miarę jak przedzierali się w głąb Calth. W zapomnianym, starożytnym chramie, Ultramarines i Krucza Gwardia odnaleźli Tancerzy Ostrzy z Xiomogry i Żelaznych Wojowników pod dowództwem Kowala Wojny Honsou, który był autorem planu inwazji na system Ultramar. Wówczas to, dziesiątka Kruczych Gwardzistów Shaan’a rzuciła się wściekle do walki w chramie. Udało im się pokrzyżować plany Chaosu, a pochwycony wcześniej renegat Ardaric Vaanes zdołał odkupić swoje winy w walce przeciwko zdrajcom. Shaan towarzyszył również 2 i 4 Kompanii Ultramarines, kiedy te wykonały desant z pomocą plecaków odrzutowych na pole bitwy świata Talassar, by przyjść z pomocą Mistrzowi Zakonnemu Ultramarines, Marneusowi Calgarowi.  W wyniku tamtej bitwy siły Chaosu poniosły dotkliwą porażkę wraz ze stratą Demonicznego Lorda M’kara Po Trzykroć Narodzonego. Po zakończeniu działań w systemie, Kapitan Shaan wziął również udział w honorowej uroczystości pogrzebowej Ultramarines, którzy stracili życie w czasie Bitwy o Ultramar. W czasie obrzędów wywieszono również czarne flagi, po jednej dla każdego Kruczego Gwardzisty, który oddał swoje życie w obronie Ultramaru. Geno-ziarna renegatów, wliczając w to kapitana Vaanesa, zostały odzyskane i zwrócone Zakonowi wraz z powrotem Kapitana Shaana na Deliverence.