Genokrady cz2

https://youtu.be/UwpvSigXPt4

Cykl reprodukcji

Genokrady rozmnażają się, wprowadzając swój materiał genetyczny do żywiciela innego inteligentnego gatunku; którym zwykle jest człowiek, ale teoretycznie może być to dowolna rozumna rasa humanoidalna, w tym Aeldari, Tau lub Orkowie. Genokrady nie mają podziału na płeć i wymagają do rozmnażania się istot dowolnego gatunku, bez względu na ich płeć. Gdy Genokrad znajdzie odpowiedniego żywiciela, zahipnotyzuje go do stanu pasywnego za pomocą efektu wywołanego jego (pięknymi) oczami. Następnie Genokrad wrzuca długi, podobny do bata język (który służy również jako owipositor, na polski- pokładełko, czyli narząd do składania jaj spotykany u owadów… „now you know”) do ciała gospodarza, gdzie osadza swoje DNA w postaci wirusa, który infekuje komórki somatyczne i drobnoustroje gospodarza.

Kilka godzin solarnych po tym incydencie zarażona ofiara budzi się, bez ran i bez wspomnień o tym, co się stało. Nowy gospodarz DNA Genokrada będzie kontynuował swoje normalne życie i ostatecznie będzie dążył do rozmnożenia się z innym członkiem swojego gatunku, w ten sposób będzie płodzić lub rodzić Hybrydy Genokradów. Po narodzinach hybryd, rodzic postrzega je jako w pełni normalne potomstwo, jednak postanawia ukryć je przed światem, o ile nie są nimi przedstawiciele czwartego lub piątego pokolenia które mogłyby w pełni wtopić się między przedstawicieli planety. Cykl reprodukcyjny Genokradów jest naprawdę cykliczny, jako że Hybrydy czwartej i piątej generacji będą płodzić Genokrady czystego szczepu (Genestealer Purestrain) z genomem identycznym do oryginalnego Genokrada, który zainfekował pierwszego gospodarza.

Nowo narodzone hybrydy, choć zasadniczo pochodzą od Genokradów, będą miały cechy odziedziczone od gospodarza. Tak więc Hybrydy Genokradów poczęte wśród rasy ludzkiej mogą mieć nieco humanoidalną głowę, tylko dwa lub trzy ramiona zamiast zwykłych czterech, a ogon zostanie skrócony lub całkowicie zaniknie. Hybryda Genokradów pochodząca z czwartego lub innego kolejnego pokolenia uchodziłaby podczas pobieżnej kontroli za zwykłego człowieka, chociaż bliższe spojrzenie ujawniłoby lekko niebieskawą skórę, ostre, spiczaste zęby lub też niepokojące zachowania, lecz te elementy można niewielkim wysiłkiem zataić. Często bywa tak, że hybryda rodzi się w pełni wyglądając jak przedstawiciel zainfekowanego świata, jednak zmiany i mutacje ujawniają się dopiero w chwili wzniesienia rebelii i nadejścia floty roju.

Genokrady z księżyców Ymgarl na ich ojczystym świecie wykorzystały duże, na wpół świadome, podobne do pijawek stworzenia, zwane Csith jako ich najczęstszy gospodarz. Jako powszechny wyjątek, Csith zawsze będzie płodzić naturalne Genokrady Ymgarl zamiast Hybrydy, bez względu na pochodzenie poprzednich pokoleń.

Inne rasy nosicieli

Genokrad może, poprzez sposób implantacji za pomocą języka, umieścić swoje zarodki w dowolnym stworzeniu o wymaganej anatomii, aby później spłodzić hybrydę. W ciągu niezliczonych stuleci od czasu ich pojawienia się w imperium ludzkości, pozagalaktyczni drapieżnicy rozpoczęli tworzyć swoje kolonie wśród ras Orków, Greetów, Krootów, Aeldari, Tarellian, a nawet T'au.

Najczęściej wybierają „ambulatoryjne” gatunki o wystarczającej inteligencji, zdolne do podróży międzygwiezdnej, aby mogły rozprzestrzeniać swoją klątwę jak najdalej i jak najrozleglej. Zwykle też atakują takie planety, których populacja jest wystarczająco gęsta, aby utrzymać swoją infekcję w sekrecie, dopóki nie będzie za późno na jej zapobiegnięcie.

Orkowie okazali się być kłopotliwi w roli gospodarza Genokradów, ponieważ mogą wyczuć, że w zainfekowanych przedstawicielach ich gatunku jest „coś nie teges”, coś, co zakłóca dziwną energię zielonoskórych umysłów. U Krootów jest prawie taki sam problem, chociaż ich unikanie zainfekowanych członków społeczeństwa wynika z mądrości i zdolności do smakowania feromonów u Kroot Shaperów, którzy kierują ewolucją swojego ludu.

Aeldari mają tak długie cykle ciąży, że po prostu nie są opłacalni w byciu żywymi biologicznymi gospodarzami; co więcej, ich zdolności psioniczne są tak dobrze rozwinięte, że często widzą cień klątwy, zanim się ona pojawi, i odpowiednio jej unikają. Są również obłąkani Vorgani, czyli grupa bogatych Drukharii, która przeszła przez proces „Ceny Piękna”, chirurgicznej implikacji elementów ciał hybryd Genokradów. Są czymś na kształt Kultu Genokradów, rozwijającego się w samym sercu Commorragh.

T'au mają związek ze swoją Kastą Niebian, co utrudnia infekcję Genokradów. Tylko ludzkość, która jest tak różnorodna i niesforna w swoich cywilizacjach, jak dotąd zapewniała rolę idealnego gospodarza.

Możliwości bojowe

Genokrady do pokonania swoich wrogów nie polegają wyłącznie na swojej śmiertelnej prędkości i ostrych jak brzytwa pazurach. Posiadają znaczną inteligencję, porównywalną do inteligencji Lupus Fenrisii (Wilków z Fenrisa), i są w stanie koordynować strategie ataku z ukrycia, jak na przykład zastawianie pułapek podczas polowania na zdobycz.

Zakłada się, że przekazują informacje telepatycznie, ponieważ do tej pory nie zaobserwowano od nich żadnej innej formy komunikacji. Uważa się, że ten „Umysł Lęgu” jest podobny do psjonicznej świadomości Umysłu Roju, tylko na mniejszą skalę. Dzięki temu potomstwo Genokradów może działać jako autonomiczna jednostka, zdolna do działania mimo odległości całych lat świetlnych od kontroli synaptycznej większych stworzeń Tyranidów z Flot Rojów.

Wiele informacji Imperium na temat zdolności bojowych Genokradów pochodzi od 1. Kompanii Kosmicznych Marine z zakonu Krwawych Aniołów. Przeprowadzili oni wiele wypraw w głąb kosmicznych wraków, takich jak Ikra egzekucji (Spawn of Execration), Charybda (Charybdis), Niezmierzona Nienawiść (Immeasurable Hatred), Grzech Potępienia (Sin of Damnation) i Zwiastun Rozpaczy (Harbinger of Despair). Odznaczony „Krwawą Gwiazdą” po sukcesie w prowadzeniu misji w sercu dwóch wyżej wymienionych wraków, sierżant Lorenzo z Krwawych Aniołów złożył obszerne raporty na temat taktyk stosowanych przez tych kosmitów i śmiertelnego zagrożenia, jakie stanowią.

Genokrady nie hibernują bez dogłębnej znajomości swojego otoczenia, w tym systemów wentylacyjnych, kanałów ściekowych i innych możliwych do przepełznięcia dróg kosmicznego wraku. W ten sposób mogą wykorzystać uzyskaną wiedzę, aby zaatakować niczego niepodejrzewające się ofiary, których wiedza o labiryntowych przejściach statku kosmicznego jest często żałośnie niewystarczająca. Pozwala im to na niewiarygodne szybkie manewry, uniemożliwiając szansę na odcięcie ich przy pomocy broni dystansowej.

Do walki Genokrad używa swoich niesamowicie wytrzymałych pazurów znajdujących się na każdej kończynie przedniej, zdolnych do przecinania grodzi czy też najgrubszych pancerzy. W połączeniu z niesamowitą siłą zapewnianą przez sprawność muskulatury Genokradów, całkiem możliwe jest, żeby mogły one przedrzeć się przez bok opancerzonego transportowca typu Chimera, i dostać się do żołnierzy znajdujących w środku. Każdy ocalały z ataku Genokradów najprawdopodobniej był niezwykle opancerzony, zaalarmowany i dobrze wyszkolony lub był (albo właśnie stał się) żywicielem niosącym materiał genetyczny Genokradów.

Chociaż charakterystyczne pazury Genokrada są jego podstawową bronią, w Galaktyce odnotowano pewne zmiany w formie tych xenos. Przypominające sztylety czy miecze długie ostrza, od czasu do czasu zastępują drugorzędne kończyny Genokradów, a kilka zainfekowanych Orków z kosmicznych wraków znaleziono posiadające znacznie grubsze pancerze. W 234.921.41 milenium, schwytano Genokrada u którego odkryto, że ma na rękach nieorganiczne trucizny i hemotoksyny w przypominających sakwy gruczołach.

Kolejny znany rodzaj może strzelać w swoje ofiary grubymi, kolczastymi pasmami ścięgien, aby uniemożliwić ofiarom poruszanie się. Te „cielesne haczyki” są wysyłane z klatki piersiowej przez ostry skurcz mięśnia międzyżebrowego, a także mogą pomóc xenos w wspinaniu się na ściany czy po innych powierzchniach pionowych. Przypuszczalnie cechy te są albo odziedziczone po części od gatunku żywiciela, albo zaaplikowane dzięki bioinżynierii Umysłu Roju w wiecznej próbie stworzenia coraz bardziej śmiertelnych organizmów-żołnierzy.

Podgatunki Genokradów

Genokrady czystego szczepu mają tę samą podstawową strukturę stawonogów, co wszystkie inne gatunki tyranidów. Wyglądają jak stworzenia o sześciu kończynach mniej więcej wielkości człowieka, z chitynowym egzoszkieletem i endoszkieletem wspólnym dla wszystkich Tyranidów. Mogą funkcjonować jako organizm dwunożny, wykorzystując swoje dolne kończyny; Dwie pary górnych kończyn wyglądem przypominają ramiona, jednak górna para ma trzy palce u dłoni, uzbrojone w wyjątkowo ostre pazury używane do patroszenia w zwartej walce - te pazury są wystarczająco ostre, aby z łatwością przebić się przez wyjątkowo dobrze opancerzonych wrogów, takich jak Terminatory Kosmicznych Marine.

Dolna para górnych kończyn posiada pięć palców u dłoni oraz mniejsze szpony, jednak również może działać jako niebezpieczna broń. Chociaż natura tej pary kończyn może się różnić w zależności od rodzaju gatunku gospodarza użytego do stworzenia danego Genokrada lub potrzeb Umysłu Roju. Dodatkowo Genokrady są znane ze swojej zręczności, zwinności i biegłych umiejętności w walce.

Genokrady zostały po raz pierwszy napotkane przez Imperium Człowieka na księżycach Ymgarl. Po tym spotkaniu coraz więcej osobników zostało zauważonych na dużych, opuszczonych statkach kosmicznych znanych jako „Kosmiczne Wraki” (Space Hulks)

Wraz z inwazją Imperium przez Flotę Rój Behemoth pod koniec 41. tysiąclecia odkryto, że Genokrady były w rzeczywistości jednym z wielu gatunków Tyranidów. Genokrady wykonują dwie podstawowe role dla armii Tyranidów. Po pierwsze, działają one jako oddziały szturmowe w rojach; po drugie, można je znaleźć jako zaawansowaną siłę rozpoznawczą Flot Rojów Tyranidów, przygotowującą przyszłe inwazje planetarne i pomagającą w absorpcji biomasy poprzez zastosowanie ich niezwykłej metody reprodukcji ustanawiając Kulty Genokradów oparte na ich własnym Umyśle Lęgu.