Roboty Mechanicum cz1

https://youtu.be/UM6Y3TV4GuE

Otacza cię dusza Boga Maszyn. Moc Boga Maszyn angażuje cię. Nienawiść Boga Maszyn napędza cię. Bóg Maszynowy obdarza cię życiem. Żyj!”

–        Litania Zapłonu

Automaty bojowe klasy Castellax:

Automaty bojowe klasy Castellax to najczęstszy wzór szeroko rozpowszechnionego automatu bojowego typu Castellan w służbie Legio Cybernetica, służył on jako ogólna robotyczna jednostka bojowa, opracowana podczas Wielkiej Krucjaty.

Automat Bitewny Castellax, przeznaczony głównie do oblężenia i szturmów, jest potężną humanoidalną maszyną o niezwykle agresywnym i gwałtownym Duchu Maszyny oraz godną pozazdroszczenia reputacją na polu bitwy. Roboty te występują głównie w drużynach do pięciu jednostek. Legio Cybernetica, stworzyło standardową konfigurację uzbrojenia: 2 Boltery i Działo Boltowe Mauler, które pozwala mu pełnić rolę ciężkiego wsparcia piechoty.

Jego opancerzony szkielet wewnętrzny jest odporny na ostrzał z broni energetycznej oraz na inne typy uszkodzeń dzięki wytrzymałej konstrukcji i obecności tej samej technologii osłony atomowej (z ang. Atomantic Shield) występującej w innych robotach szturmowych. Castellax był wykorzystywany w dużych ilościach przez Legio Cybernetica do czasów Herezji Horusa.

Uzbrojenie zastępcze:

Rzadsze konfiguracje obejmowały bronie typu: Miotacz ognia lub Działo Darkfire.

Historia:

Podczas Wielkiej Krucjaty i Herezji Horusa wiele kohort Solar Auxilia i Legionów Astartes wyruszyło na wojnę wraz z dołączonymi manipulatorami Cybernetica. Część z tych maszyn została włączona do Legionów w ramach uzupełnień, otrzymywały one nawet malunki i heraldyki poszczególnych Legionów.

Klasa Castellax była również podstawową jednostką zarówno w Legio Cybernetica, jak i w elitarnych formacji obronnych wielu Światów Kuźni, które polegały na ich potężnym arsenale. Niektórzy w hierarchii imperialnej postrzegali stały wzrost liczby tych machin jako uśpione zagrożenie dla supremacji Imperium. Historia obrała jednak nieco inny kurs, po wybuchy Herezji wiele z tych maszyn zostało spaczonych. Po stłumieniu Herezji ich produkcja nigdy nie została wznowiona.

Uzbrojenie:

Działo Boltowe Mauler - Mechanicum wykorzystywało różnorodne rodzaje bolterów, które były często bardziej wyrafinowane i trudne w konserwacji niż standardowe typy dostępne dla Legionów Imperatora. To działo posiadało większy kaliber niż ciężki bolter nie ustępując przy tym w szybkostrzelności.

Ładunki Wstrząsowe - Wykorzystywane do zwiększenia siły bojowej Legio Cybernetica Battle-Automata, urządzenia te wzmacniają siłę fizycznych ciosów za pomocą potężnych wyładowań elektrostatycznych, które wybuchają przy kontakcie z innym obiektem.

Dwa standardowe boltery.

Możliwe dodatki lub wyposażenie zastępcze:

Reflektor poszukiwawczy;

Granaty Odłamkowe;

Infrawizjer - Ten prosty wizjer umożliwiał widoczność w trudnych warunkach;

Systemy Wspomagania Celowania - Niektóre automaty bojowe są wyposażone w dodatkowe podrzędne rejestratory, których zadaniem jest nieustanne śledzenie i celowanie we wszystkie potencjalne zagrożenia w zasięgu;

Działo Darkfire;

Działo Multi-Melta;

Miotacz ognia;

2 Ostrza Energetyczne Bitewnych Automatów - Ostrza wykorzystują molekularne pola zakłócające zasilane mocą z rdzenia reaktora atomowego robota;

Niszczyciel Oblężeń - Jest to ogólne określenie dla specjalistycznej formy masywnej broni do walki wręcz przeznaczonej dla Legionów Astartes, Drednotów i  Automatów Bitewnych. Zostały zaprojektowane tak, aby umożliwić jednostkom szturmowym przebicie się przez fortyfikacje i łatwe zmiażdżenie barykad. Najpowszechniejszą formą tej broni jest siłownik hydrauliczny lub masywny młot z polem zakłócającym, chociaż stosowane są również specjalistyczne formy ciężkich systemów pazurów lub wierteł.

Automat oblężniczy klasy Thanatar:

Automaty oblężnicze klasy Thanatar to ciężkie roboty wykorzystywane przez Legio Cybernetica podczas Wielkiej Krucjaty i Herezji Horusa pod koniec 30. i na początku 31. tysiąclecia. Zaprojektowany jako mobilna platforma artyleryjska, a nie ogólna jednostka bojowa, jest uzbrojony w moździerz plazmowy klasy Hellex, przerażającą broń, zdolną do wystrzeliwania gęstych kul płonącej plazmy zdolnych przedrzeć się przez bariery obronne fortyfikacji wroga, spopielając wszystko w promieniu wybuchu płynną falą rozpalonego słońcem ognia.

Rama Thanatara, zbudowana jest tak, aby pomieścić ogromną broń oraz systemy zasilania i rezerwy paliwa, sama rama jest znacznie większa niż automaty bojowe klasy Castellax. Jego rama jest również znacznie wytrzymalsza, zarówno w celu wytrzymania wystrzału z broni głównej, jak i ochrony przed ogniem wroga. Czynnik ten, wraz z użyciem macierzy tarczy atomowej, sprawia, że Tanatary są niezwykle ciężkie do zniszczenia. Ich odporność jest tak duża, iż nie jest w stanie im zaszkodzić standardowa broń, bez względu na stopień jej zaawansowania. Plotki głoszą jakoby Legio Skitarii nadal używało ich podczas oblężeń, a nawet otrzymywało uzupełnienia tych robotów.

Historia:

W przeciwieństwie do wielu automatów bitewnych wyprodukowanych w celu zwiększenia siły militarnej Mechanicum podczas Wielkiej Krucjaty, pochodzenie Wzoru Thanatar nie jest znane, może z wyjątkiem faktu, iż jego uzbrojenie było zaprojektowane na Świecie Kuźni Ryza. Ryza pozostała jedynym miejscem, w którym w czasie Wielkiej Krucjaty została wyprodukowana broń wzoru Hellax.

Warianty Automatów Thantar:

Thanatar-Calix -  jest potężną machiną wojenną i cudem rzemiosła Mechanicum. Łącząc tajemne  technologie, podwójnie połączone działa Mauler Bolt wraz z rzadkim Ciężkim działem laserowym wzoru solex, którego skupione wiązki światła mogą sięgać daleko na pole bitwy, powodując śmiertelne poparzenia. Najbardziej niszczycielskim uzbrojeniem Thanatar-Calix jest jednak Taran Graviton, broń, której pochodzenie zaginęło podczas Mrocznej Ery Technologii. Miażdżące fale mogą zrównać z ziemią zarówno piechotę, jak i pojazdy, mogą być całkowicie niszczycielskie zarówno na daleki jak i bliskich dystansach. Podczas gdy marsz takiej maszyny jest powolny, wytrzymałość Thanatara-Calixa pozwala mu stale zbliżać się do celu.

Thanatar-Cynis - W przeciwieństwie do Thanatar-Calix, ten wariant został stworzony przez Mędrców z Estabana III z nieszczęściem i zręcznością. Cynis miała na celu odtworzenie Automatu Oblężniczego Thanatar na większą skalę. Czyniąc to, mieli nadzieję na dalsze uzurpowanie niekiedy kłopotliwego znaczenia Świata Kuźni Ryza w oczach Fabrykatora Generalnego. Jednak arkany plazmowe Cynis okazał się niestabilnymi i często autodestrukcyjnym projektem, pomimo swojej niewyobrażalnej mocy na polu bitwy posiadał on bardzo szdodliwy defekt, jego Duch Maszyny był nieobliczalny, a przede wszystkim wysoce agresywny względem sojuszników. Niezależnie od tego, Fabrykator Generalny zatwierdził projekt, tym samym pogarszając stosunki obu Światów Kuźni. Kiedy Estaban III został ogłoszony sprzymierzeńcem Horusa wybuchła otwarta wojna pomiędzy Światem Kuźnią Ryzą a  Estaban III.

Automat wielozadaniowy Vultarax:

Vultarax, znany również jako Vultarax Stratos, był głównym modelem latających automatów bitewnych używanych przez siły zbrojne Mechanicum podczas Wielkiej Krucjaty i Herezji Horusa. Vultarax to solidny, wielozadaniowy robot, który jest zarówno dobrze uzbrojony, jak i niezwykle szybki. Jego wyrafinowany sprzęt sensoryczny pozwala na bezproblemową pracę w nieprzyjaznym otoczeniu i gęstym terenie, gdzie bardziej konwencjonalne jednostki miałyby problem z poruszaniem się. Wszechstronny taktycznie Vultarax okazał się niezwykle cennym tworem, zarówno pod względem wsparcia powietrznego Taghmata Omnissiah's (siły wojskowe Marsa o specjalnym przeznaczeniu), jak i Ekspedycji.

Wielu uczonych z Imperium z końca 41. tysiąclecia zauważyło wiele podobieństw, jakie Vultarax dzieli z Demonicznymi Silnikami, znanymi później jako Zuchwałe Drony, które są preferowanymi powietrznymi jednostkami wsparcia bojowego dla Gwardii Śmierci. Uważane za pokręcone wypaczenia starożytnej technologii Vultarax Stratos, te przypominające mechaniczne muchy poruszają się po wysokich prądach powietrznych nad polem bitwy za pomocą wirujących turbin, po czym nurkują, by zabić wroga ogniem.

Historia:

W przeciwieństwie do większości innych automatów bitewnych, które były projektowane głównie na wzór humanoidalny lub zwierzęcy w swojej pokrętności nie przypominały niczego co mogłoby pochodzić z Drogi Mlecznej, dla autonomiczności maszyn powietrznych zbudowano wiele wysoce zaawansowanych wariantów kory cybernetycznej. Vultarax został poczęty w Erze Walk w Świecie Kuźni Anetarbraxus, a później oddany w hołdzie Świętemu Marsowi. Z Czerwonej Planety szybko rozprzestrzenił się na inne światy. Do czasu Powstania Horusa było to jedno z rzadkich świadectw o istnieniu tego Świata Kuźni, ponieważ Anetarbraxus został kompletnie zniszczony podczas Wielkiego Najazdu Mandragoran.

Uzbrojenie:

Jak na swoje gabaryty Vultarax został potężnie uzbrojony z minimalnymi stratami na zwinności co znacznie przyspieszyło jego użycie jako jednostki szybkiego reagowania i roli myśliwego-zabójcy w otwartych bitwach. Vultaraxy często wspomagały zwiadowców.

Jego standardowe wyposażenie to:

Blastery energetyczne klasy  Vultarax;

2  wyrzutnie rakiet Havoc - wzór Setheno jest bardziej wyrafinowaną wersją bardziej popularnej wyrzutni rakiet Havoc powszechnie montowanych na pojazdach imperialnych. System uzbrojenia wywodzi się od techno dżina Setheno, który kieruje każdym pociskiem. Okazał się on być śmiertelną bronią przeciwko wrogom próbującym ukryć się za osłoną;

Tarcza elektromagnetyczna;

Ulepszony system celowania;

Reflektor;

Możliwe wyposażenie zastępcze:

2 ostrza energetyczne.

Dane techniczne;

Specyfikacje techniczne Vultaraxa nie zostały udostępnione przez Mechanicum.

Kwestia Automatów Bitewnych po Herezji Horusa:

Po Herezji Horusa Mechanicum zostało przeorganizowane w Adeptus Mechanicus, cień dawnego Imperium maszyn. Obecnie automaty Thanatar, Castellax oraz Vorax są produkowane tylko na „niepodległych” Światach Kuźniach. Jednym z powodów tego następstwa jest to iż większość Podczas Herezji wielu techkapłanów z Legio Cybernetica opowiedziało się po stronie Horusa, ponieważ obiecał zniesienie zakazów badań nad sztuczną inteligencją tym samym tworząc Dark Mechanicum. Oraz inne Imperialne dekrety zmniejszające możliwości cybernetycznych doktryn.

Mimo tych ograniczeń prawdopodobnie nadal byliby w stanie wytwarzać roboty, których używali podczas Wielkiej Krucjaty, ale zdecydowali się tego nie robić. Podczas Herezji niektóre ich eksperymentalne maszyny sprzed dekretów Imperialnych zostały uwolnione, byli oni w stanie na własne oczy ujrzeć jaki terror mogą wywołać te stalowe demony. Zobaczyli, jak są blisko powtórzenia błędu Terry – Buntu Ludzi z Żelaza.

Roboty zaangażowane w Herezję zasadniczo posiadały defekty w cybernetycznych korach po tym, co zrobiły, mówiono, że były w stanie nagle oszaleć i atakować sojuszników. Lojaliści postanowili nie używać już kory jako centrum danych, aby zminimalizować ryzyko, zamiast tego używali systemu opartego o  płaty danych.