Krucjata w Zatoce Damoklesa cz1

https://youtu.be/GAaI5onp9lg

Krucjata w Zatoce Damoklesa

Atakujący: Imperium Człowieka

Obrońcy: Imperium Tau

Dowódca Ofensywy: Generał Wendall Gauge, inni Imperialni generałowie i oficerowie Krucjaty Damoklesa, Rada Dowódcza

Dowódca Defensywy: Nieznany Dowódca Tau

Czas Trwania: 742.41M – 745.41M

Skala: Imperialna Krucjata Sektorowa

Teatr Działań: Systemy Hydass, Sy’l’kell, Viss’el i Dal’yth, Otchłań Damoklesa, Sektor Lithesh, Wschodnia Rubież Galaktyki

Znane Siły Atakujących:

1)      Gwardia Imperialna:

a)      17 Regiment Brimlockich Dragonów

b)      19 Regiment Brimlockich Dragonów

c)      9 Regiment Brimlockich Fizylierów

d)      Regiment Rakashańskich Karabinierów

e)      4 Kompania Szturmowców Tempestus Scions

2)      Imperialna Marynarka:

a)      Ostrze Grozy (Okręt Wojenny klasy „Zemsta”)

b)      Księżna McIntyre

c)      Honor Damlass

d)      Lord Cedalion

e)      Niobe (Krążownik klasy „Suweren”)

f)       Regent Lakshimbai (Lekki krążownik klasy „Nieulękły”)

3)      Zakony Adeptus Astartes:

a)      Czarni Templariusze

b)      Żelazne Dłonie

c)      Novamarines

d)      Krucza Gwardia

e)      Kosy Imperatora

f)       Ultramarines

g)      Białe Szramy

h)      Ujarzmiciele

4)      Wolni Kupcy:

a)      Lucian Gerrit z Arcadiusa

b)      Korvane Arcadius Gerrit (Syn Luciana)

c)      Brielle Arcadius Gerrit (Córka Luciana)

d)      Okręty Wolnych Kupców: Oceanid, Fairlight i Rosetta

5)      Legion Tytanów: Legio Thanataris

Siły Obrońców: Armia Kasty Ognia Tau Septy Dal’yth

Straty Atakujących: W milionach

Straty Obrońców: W miliardach

Status: Strategiczne zwycięstwo Imperium

Wynik: Zakończenie Drugiej Ekspansji Sferycznej Tau; Wycofanie Sił Imperium z Dal’yth

            Krucjata w Otchłani Damoklesa

            Nazywana też po prostu Krucjatą Damoklesa była pierwszym otwartym konfliktem militarnym pomiędzy Imperium Człowieka i gwałtownie rozrastającym się Imperium Tau, który miał miejsce w Sektorze Lithesh położonym na wschodnich rubieżach galaktyki między 742, a 745.41M. Konflikt został przedwcześnie zakończony w 745.M41, ponieważ Imperium było zmuszone wycofać siły ofensywne wcześniej niż było to przewidywane, ze względu na nagłe zagrożenie ze strony Tyranidów. Imperium Tau wykorzystało sytuację i rozpoczęło rozmowy dyplomatyczne z pozostawionymi przedstawicielami Imperium Człowieka, przedstawiając im korzyści, jakie mogliby osiągnąć dołączając do Większego Dobra.

            Członkowie Kasty Wody Tau ustanowili traktaty handlowe z Imperialnymi światami przy granicy z Imperium Tau, w pobliżu regionu Otchłani Damoklesa w Segmentum Ultima na wschodzie galaktyki. Wymiana dóbr i technologii między młodym dominium i ludzkimi światami rozkwitała, co zwróciło uwagę Administratum, zaniepokojonego zagrożeniem skażenia Imperialnych Światów przez Xenos. W wyniku rosnącego niepokoju w szeregach wysoko postawionych urzędników, niemal sto lat później Krucjata Damoklesa wdarła się w przestrzeń Xenos, niszcząc kilka zewnętrznych kolonii i kontynuując swój lot w głąb Imperium Tau pozostawiając za sobą spopielone światy.

            Kiedy Imperialna Flota dotarła do świata Septy Tau, Dalyt’h Prime, natarcie Krucjaty ugrzęzło w krwawym konflikcie, ponieważ wielkie zastępy Xenos uzbrojonych w zaawansowaną technologię Tau wraz z wojowniczymi Krootami odbijały każdą próbę zajęcia planety. Siły obu Imperiów były zbyt równo dobrane i tak po wielu miesiącach zatrważającej walki szale zwycięstwa nawet nie drgnęły ku żadnej ze stron. Pod koniec 745.M41 dowódcy Krucjaty zgodzili się w końcu na rozmowy pokojowe proponowane przez Kastę Wody Tau. Negocjacje zakończyły się pomyślnie dla Tau, a nieposkromione armie Krucjaty Imperium wycofały się z przestrzeni Xenos głównie ze względu na nieuchronnie nadchodzące starcie z o wiele bardziej przerażającym przeciwnikiem, Tyranidzką Flotą Roju Behemoth.

            Ludzkość i Imperium Tau

            Nie wiadomo dokładnie kiedy został nawiązany pierwszy kontakt między dwoma rasami, ponieważ obie nie mogły sprecyzować z czym właściwie mają do czynienia przez dość długi czas. Dla Tau były to graniczne, dysydenckie lub skrajnie renegackie elementy ludzkości, które napotkali jako pierwsze w formie Wolnych Kapitanów i piratów w obszarze zachodnich granic regionu Otchłani Damoklesa położonej w rubieżach galaktyki na wschód od Terry.

            Pierwsze kontakty miały skrajnie różny przebieg, od przyjacielskich negocjacji i handlu aż do otwartej wrogości. Musiało minąć sporo czasu zanim dyplomaci Kasty Wody Tau zrozumieli, że przedstawiciele ludzkiego gatunku, z którymi nawiązywali do tej pory łączność byli zaledwie zapomnianymi wyrzutkami niepojęcie wielkiego, międzygwiezdnego Imperium, rozciągającego się przez całą Galaktykę Drogi Mlecznej. Imperium, którego przedstawicieli spotkali było w istocie tak ogromne, że jakakolwiek otwarta agresja ze strony Tau mogła skończyć się całkowitą anihilacją ich młodego Imperium, a nawet wymarciem całego gatunku. Chociaż co poniektórzy bardziej wojowniczy przywódcy Kasty Ognia Tau wzywali do wojny i podboju Imperium Człowieka, to ostrożni Niebianie wydali rozporządzenia integracji Imperium Człowieka do Większego Dobra drogą dyplomacji.

            Kasta Wody postanowiła sprzymierzyć się z okolicznymi frakcjami ludzkich wyrzutków i po kilku dekadach cierpliwych negocjacji zdołali przeniknąć do najwyższych rad Imperialnych Gubernatorów. Dzięki temu, wpływy Tau rozprzestrzeniały się dalej i szybciej w głąb Imperium, niż zdołałby sięgnąć jakakolwiek kampania wojenna w tym czasie, a w pewnym momencie część światów Imperium handlowała z Tau chętniej niż z własnymi światami czy Wolnymi Kupcami. Obce dobra i technologia przepływały przez giełdy granicznych planet w jawnej sprzeczności z literą Lex Imperialis. I tak druga faza instrukcji Niebian była gotowa do wprowadzenia.

            Na części z ludzkich światów, wysłannicy Kasty Wody szeptali z dawna przećwiczone słowa do chętnych uszu. Ziarna rebelii były ostrożnie pielęgnowane przez Tau i teraz obradzały zdradzieckimi owocami w miarę jak każdy Imperialny Gubernator deklarował zerwanie okowów Imperialnego zwierzchnictwa. W tamtym czasie Tau poszerzali swoje terytorium o nowe światy, wykorzystując okres niestabilności władzy Imeprium w regionie i wchłaniając zbuntowane ludzkie światy, które później znane będą jako Enklawy Farsighta.

            Odpowiedź Imperium była niezwykle szybka i charakterystycznie dla niego brutalna. Wypowiedziano wojnę Xenos Tau i wraz z tą deklaracją Dowództwo Segmentum Ultima wysłało Krucjatę do Otchłani Damoklesa składającą się z sił Gwardii Imperialnej, Imperialnej Marynarki oraz kilku Zakonów Kosmicznych Marines. W krótkim czasie nowo zarysowane granice Tau zostały brutalnie cofnięte na krawędź Otchłani Damoklesa, chociaż nie bez strat po stronie sług Imperatora. W miarę postępu w głąb terenów Xenos, pęd natarcia Krucjaty zwalniał, a jego siły musiały być skierowane do bardziej palącego problemu jakim była Tyranidzka Inwazja.

            Nagły i niepewny pokój zapanował na przestrzeni targanych wojną sektorów granicznych pomiędzy dwoma rasami. Imperium zademonstrowało w tej krótkiej wojnie jedynie małą część swojej prawdziwej wielkości i siły, ale Tau zyskali dzięki temu cenny wgląd w metody walki, strategie i taktykę swojego przeciwnika. Co ważniejsze, Tau nauczyli się, że ludzie, którzy zostali odrzuceni przez Imperium lub pozbawieni przez nie praw mogli być w łatwy sposób manipulowani. Niebianie byli pewni, że niezależnie od wielkości Imperium, żadna siła pożerająca własnych obywateli nie może stanąć na drodze przeznaczenia Tau, przeznaczenia wiecznej ekspansji Większego Dobra w całej galaktyce. 

            Preludium do konfliktu

            Druga Ekspansja Sferyczna Imperium Tau wiązała się z przebyciem przez nich Otchłani Damoklesa i nawiązaniu kontaktu ze znajdującymi się tam światami Imperium w Podsektorze Timbra Sektoru Lithesh. Te światy były znane Administratum ze swoich buntowniczych tendencji i kiedy wybuchły na nich rebelie po kontaktach z Tau, Inkwizycja wiedziała dokładnie kogo obarczyć za to winą. Tau zostali szybko określeni niebezpiecznym gatunkiem Xenos, a Dowództwo Segmentum Ultima wysłało Krucjatę celem eradykacji obcych z tego regionu.

            Krucjata Damoklesa była przedsięwzięciem wojskowym typowym dla Wschodnich Rubieży galaktyki z czasów przed pojawieniem się pierwszych Tyranidzkich Flot Rojów. Kiedy tylko wiadomości o rebelii dotarły do lordów zarządców Segmetum Ultima, wybuchła wojna, której celem była eradykacja zagrożenia. W 742.M41 Krucjata wyruszyła w stronę Sektora Lithesh. Ciąg podsektorów Imperium położonych pomiędzy Otchłanią Damolkesa i Anomalią Ryftu Perdusa ucierpiało w wyniku aktywności gwałtownych Burz Osnowy i rajdów  Eldarskich Piratów w tamtej części galaktyki. W miarę jak Imperium próbowało odnowić swoją władzę w regionie, odkryło że nieznana wcześniej inteligentna rasa Xenos sprzymierzała się ze zbuntowanymi frakcjami Imperialnych Rebeliantów. Zagrożenie skażenia kolejnych śwaitów Imperium ze strony tych sojuszy było ewidentne chociażby w liczbie obcych artefaktów i technologii pojawiających się w okolicznych systemach gwiezdnych.

            Dochodzenie na owych wyjętych spod prawa światach przeprowadzone przez Ordo Hereticus odkryło dowody na aktywność Tau w niemal wszystkich pobliskich sektorach. Wnioski wyciągnięte z działań Inkwizycji mówiły jasno – obecna sytuacja stanowiła poważne zagrożenie i Kardynał Esau Gurney ze świata Brimlock rozpoczął nawoływania do Imperialnej Krucjaty, która wypaliłaby Xenos i Heretyków z przestrzeni Imperium. Krucjata została sformowana z tuzina Okrętów Liniowych Imperialnej Marynarki, 5 prowizorycznych Kompanii Kosmicznych Marines utworzonych z kontyngentów zasilanych przez Astartes niemal tuzina różnych Zakonów i 19 Regimentów Gwardii Imperialnej, spośród Których 7 pochodziło z samego Brimlock. Pierwszym ruchem nowopowstałej armii było podążenie do Podsektora Timbra, gdzie ludzcy koloniści koegzystowali z obcymi najdłużej. Krucjata odnowiła Imperialne rządy na buntowniczych koloniach Garrus i Kleist. Osoby odpowiedzialne za kontakty z Tau zostały przechwycone i odpowiednio ukarane w czasie specjalnej sądowej ceremonii przed rozwścieczonymi siłami Krucjaty. Po zabezpieczeniu Imperialnych planet, Krucjata skierowała się do walki z Tau, którzy mieli zmierzyć się po raz pierwszy z ludźmi na własnym terytorium.

            Pierwszy Kontakt – Bitwa o Hydass

            Siedem Okrętów Wojennych Tau, mniej więcej odpowiadających rozmiarami i siłą ognia krążownikom, zostało zauważonych na obrzeżach Systemu Hydass. Flota Krucjaty zaatakowała Xenos od razu po ich wykryciu, jednak okręty Tau były zdolne do wystrzeliwania potężnych salw torped, łamiących formację Imperialnej Floty. Ze strony Krucjaty wysłano eskadry bombowców, lecz te zostały odparte przez Eskorty Tau wystrzelone z ich Okrętów Liniowych. Krążownik Liniowy Kosmicznych Marines wspierany przez oddział Fregat klasy „Miecz” dokonał decyzyjnego uderzenia. Po przedarciu się w centrum formacji Tau, Słudzy Imperatora zadali okrętom obcych poważne obrażenia i odkryli, że ich statkom całkowicie brakuje dział burtowych. Tau wystrzelili więcej szwadronów Eskorty jako tarczę w czasie kiedy ich główne siły uciekały z pola bitwy. Jeden z ich największych okrętów nie zdołał się wycofać i eksplodował w czasie kiedy jego załoga opuszczała pokład w kapsułach ratunkowych. Po tej bitwie Flota Krucjaty podążyła dalej w głąb terytorium Tau.

            Wojna na powierzchni – Bitwa o Sy’l’kell

            System Sy’l’kell zawierał żyzny Agro-Świat z populacją oszacowaną na ok. 7 milionów Tau. Planeta była broniona przez stację orbitalną, kilka okrętów i pozostałości floty, która przetrwała bitwę o Hydass. Rada Wojenna Krucjaty wyznaczyła Kapitana Rumanna z Zakonu Żelaznych Dłoni Kosmicznych Marines do zaszczytu dowodzenia całością operacji ataku planetarnego. Flota Imperium szybko zbliżała się do celu, ostrzeliwując stację orbitalną. Siła ognia i obrona stacji nie były tak silne jak oszacowano na pierwszy rzut oka i krótko po osiągnięciu odpowiedniego dystansu, Astartes Żelaznych Dłoni dokonali jej abordażu. Flota Tau niemal natychmiast się rozproszyła i uniknęła poważniejszych obrażeń. Okazało się, że Tau zamiast bronić planety przed atakującymi, ewakuowali z jej powierzchni najważniejszy personel i kierowali się do ucieczki. Wojownicy Żelaznych Dłoni szybko pokonali obrońców stacji i sumiennie wypalali skażenie Xenos z jej pokładów, a sama placówka miała służyć im później jako baza wypadowa do dalszych działań na powierzchni planety.

            Astartes z Zakonu Kos Imperatora ustanowili strefę lądowania na Sy’l’kell i tak 17 Regiment Brimlockich Dragonów Imperialnej Gwardii osiągnął powierzchnię zapewniając ciężkie wsparcie. Kontratak Tau był szybki i składał się z formacji świetnie wyposażonych oddziałów piechoty zmechanizowanej ze wsparciem pancernym. Czołgi grawitacyjne Tau nazywane Hammerhead’ami okazały się godnym wyzwaniem dla głównych czołgów Gwardii Imperialnej, Leman’ów Russ’ów i szybko adaptowały się do warunków pola bitwy, wspierając ostrzałem oddziały piechoty Kasty Ognia oraz wojowników w Strojach Bitewnych. Dragoni z Brimlock ponieśli dotkliwe straty kiedy wroga piechota w Strojach Bojowych złapała ich w zasadzce. Jedynie szybka interwencja 4 Regimentu Szturmowców Tempestus Scions i Kosmicznych Marines z Zakonu Kos Imperatora zapobiegła całkowitej masakrze. W czasie gdy siły Imperium atakowały wszystkie większe okoliczne skupiska populacji, Tau ewakuowali ze Sy’l’kell większość wykwalifikowanych robotników Kasty Ziemi i zniszczyli najważniejsze ze struktur ich zaawansowanej technologii. Kiedy na planecie wylądował 9 Regiment Brimlockich Fizylierów, opór Tau załamał się kompletnie, a wszystkie cele Imperialnego natarcia zostały szybko osiągnięte. Planeta została całkowicie oczyszczona z Xenos i ogłoszono ją częścią Imperium.

           

Oczyszczenie Viss’el

            Kiedy siły Imperium czyniły przygotowania do przekroczenia Otchłani Damoklesa w kierunku podsektora Kendral, mała flota ekspedycyjna odłączyła się od głównej formacji Krucjaty by pozbyć się obecności Tau w sąsiednim Systemie Viss’el. Miało to zabezpieczyć postępującą ofensywę przed niespodziewanym atakiem od tyłu. Oddziały zwiadowcze odkryły, że planeta Viss’el VI była lodowym światem, na którym Tau założyli kolonię rybacką. Siły Imperium dostrzegły duży potencjał w podbiciu tego świata i tak okręty Imperium rozpoczęły bombardowanie orbitalne, roztapiając lodowce dookoła osad Tau i niszcząc je w ogromnych powodziach i falach tsunami.